voel me soms zo schuldig..

A

Anoniem

Guest
Hai meiden,
Ik voel me soms zo een soort van schuldig...
Heb erg last van mijn bekken en kan daardoor steeds minder.
En ik weet, ik kan er niks aan doen, ik moet aan mezelf denken.
Maar toch voel ik me soms schuldig, vooral tegenover mijn man en ons zoontje.
Mijn man is echt superlief, en doet van alles. Zorgt voor het huis, zorgt veel voor ons zoontje. En daar zit ik dan weer, weer op de bank te zitten.
Als ik een dagje alleen ben met ons zoontje, vind ik het soms heeel vermoeidend.
Hij is zo lief, maar de dingen die je moet doen met zo'n ventje zijn nou niet bepaald prettig met zo'n zeer bekken. Schoenen vast maken, speeltjes van de grond rapen, schone luier, vast zetten in autostoeltje. En dan merk ik dat ik soms veel kribbiger tegen hem ben als anders. En dan voel ik me daar later weer zo rot over.
Dus nou ja, ik voel me soms te kort doen.
Hebben jullie dat soms ook?
Liefs Soela
 
Ik begrijp wat je bedoelt.
Vergeef mij dat ik even niet meer weet hoe oud jouw eerste is, maar ik heb dat met mijn kind ook.

Ik probeer nu om hem uit te leggen dat ik ergens geen zin in heb of geen energie voor heb en vertel ook dat het komt omdat ik een baby in mijn buik heb.
Gelukkig is hij 4 en dus begrijpt hij dat redelijk.
De schuldgevoelens als ik toch onterecht uitval vind ik ook killing. Soms komen er dan wel eens tranen in mijn ogen als ik hem dan slapend zie liggen als ik naar bed ga, maar ik houd mezelf voor, dat het allemaal tijdelijk is en probeer dan de dag erop maar weer meer geduld te hebben.......

gr mama van MD
 
Ik kan me het heel goed voorstellen.
Als mijn zoontje aan het eind van de dag zo lief ligt te slapen, moet ik hem altijd nog even knuffelen...
Omdat ik me regelmatig wat kribbig voelt, reageert hij daar ook op, en daar word ik weer boos van. Maar ik word nog altijd geknuffeld, en geniet daar nu extra van, dus ik mag ervanuitgaan dat hij mij nog steeds lief vindt.
(hij is overigens 22 mnd)

Liefs Bertine
 
hai meiden, bedankt voor jullie reacties!
Ons zoontje wordt in november 3. Hij begrijpt wel wat er ongeveer aan de hand is, maar is net  te jong om het echt te snappen. Hij wil vooral heel graag dat de baby snel geboren wordt omdat mama hem dan weer kan tillen. Heerlijke kinderlogica..
Af en toe krijg ik ook een brok in mijn keel, bv als hij lekker tegen me aan zit met zijn knuffel en slaapwangen. Dan denk ik echt "ach jochie, er gaat al zoveel veranderen staks en dan heb je nu al zo weinig aan je moeder.." Maar ja, ik moet me erbij neerleggen dat het even niet anders is en inderdaad, dat hij me heus wel lief vindt.
Maar echt makkelijk vind ik dat niet..
Groetjes Soela
 
Ik probeer hem ook gewoon lekker tussendoor veel liefde en knuffels te geven en vooral ook te zeggen hoe fijn mama het vindt dat hij er is!
Ik hoop dan dat het mijn 'buien' een beetje goed maakt.

gr mama van MD
 
Hee mama Md,
Ja, dat doe ik inderdaad ook. De momenten op de bank als we tv kijken of samen een boekje lezen hou ik hoog in het vaandel. Ken je dat programma van de babyfluisteraar? Ik vond het eerst een rare kwast, maar ben nu toch heel geboeid door hem. Ik sta er soms echt van te kijken wat hij kan vertellen over die kleintjes, en dat het zo belanrijk is dat je goed met ze communiceert. Aldus hang ik soms hele verhalen tegen Bor op over wat er komen gaat, en dat we hem dan ook nog steeds heel lief vinden. Hij zal af en toe wel denken dat ie maar een gekke mama heeft!
Groetjes Soela
 
liever een beetje een gekke mama die er wel voor hem is, dan een mama die alleen maar onaardig is, toch??

Ik kijk nooit naar de babyfluisteraar, ik moet eerlijk zeggen dat het mij zo'n onzin lijkt......maar ja, misschien ben ik er te nuchter voor...??...??

gr mama van MD
 
hier ook zo een moeder

kan wel wat minder hebben van me zoontje hij is nu 16 maanden en zit op de leefttijd dat ie eingelijk alles kan maar nog niet kan luisteren hahahah    

soms raakt mijn geduld op en gaat ie in de box    
of indd ligt ie op ze buik te slapen kontje omhoog   en dan zie ik hem liggen
en dan kan ik zo huilen   dan voel ik me zo schuldig dat ik vaker op hem boos wordt als ik wil
ook doe ik de laatste tijd minder met m normaal gesproken ging ik elke dag lopen weer of geen weer elke dag eff naar de stad lopen of langst papa

nu mag ik blij zijn als ik op de helft kom   dus ga we maar weer met de auto       niet langst de hertjes     niet samen ouwehoeren of zingen  onderweg en ook geen kastanjes spontaan gaan rapen    ik heb het gevoel dat ik hem echt te kort schiet  
omdat ik gewoon niet  zovel kan als eerst  

ik moet er ook savonds  in bed niet te veel over nadenken wand dan kan ik echt  huilen voel me dan zo elendig  

hebben je het ook zo ?????
herken wel een hoop dingen van jullie  

groetjes  soraya moeder van justin 16 maanden en 29 weken zwanger van onze dochter        
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan