Vol ongeloof.....

[Anoniem]

Omdat ik al een eerder een nogal wat negatieve uitlating gedaan heb over mijn relatie, hier nog maar een. De druppel. Het is over tussen mij en mijn vriend met 20 weken zwangerschap sinds net. Ik heb voor mezelf en het kindje gekozen,


maar toch ook weer niet. God, wat mis ik hem, god wat haat ik hem!
Ik ben zieker dan ziek op dit moment. Spuug meer dan ooit en ben heel erg aan de diaree.
Heb hoofdpijn en ont-zet-tend veel kramp. Ik zak bijna ineen hier.
Probeer mezelf nog maar voor even bij elkaar te rapen.


Ik voel me zo ontzettend eenzaam en zit hier nog een uur op mijn werk eer ik naar huis kan, en dan is het nog een uur in de auto naar huis.
Ik heb vreselijke huilbuien en weet even niet waar ik het zoeken moet.
Hoop hier maar een beetje steun te vinden


Als ik zometeen thuis kom zou ik het liefste al zijn spullen weggooien....kapot gooien.
Daar schiet ik natuurlijk niets mee op.


Het ging gewoon niet meer. Ik voel me doodongelukkig op de momenten dat we ruzie hadden.
We hadden ruzie om helemaal niets. Praten hielp niet meer. Telkens loze beloftes.
Waar het precies mis is gegaan weet ik niet.
Meestal waren we gewoon een team. Een heel goed team. Wij samen.


Ik vind het vreselijk zo, heb gister voor het eerst de beeb voelen en zien schoppen!
Geweldig dat gevoel. Ik wil zo graag, zo graag genieten van mijn zwangerschap!!!!!


Dikke tranen nu...

 

[Anoniem]

jeetje meid,ik weet eigelijk niet wat ik moet zeggen.
hoop dat je het nog hebt volgehouden op je werk en het naar huis rijden.
pas je wel op jezelf en op je kindje,
ik weet niet het verhaal maar ik hoop dat je de juiste keuze hebt gemaakt en dat je er zelf goed uitkomt.
doe rustig aan denk aan je kleine mensje in je en let goed op jezelf.
liefs
teddyboy 39wkn

 

[Anoniem]

Hoi,



Wat een narigheid. Toch is het heel goed dat je voor jezelf hebt gekozen hoor.

Maar ook is het vast heeeeel moeilijk.

Probeer ondanks alles een beetje te ontspannen. Dat is zo nodig voor de baby en voor jezelf.



Ik wens je heel veel sterkte en ik hoop dat je je met een weekje weer een stuk prettiger voelt.



Succes,

groetjes,

Vanessa

 

[Anoniem]

Ik weet ook niet goed wat te zeggen, maar in ieder geval denk aan jezelf en de baby!
Zorg dat je zowieso weer beter wordt, zodat je baby niks te kort komt en jezelf goed op de been blijft, het wordt nog zwaar genoeg, je bent pas op de helft.

Misschien kun je afspreken om over bijv. een week even rustig met elkaar te praten, want hormonen doen op dit moment ook veel met je lichaam!

Hopelijk komen jullie er samen uit en anders heel veel sterkte!

 

[Anoniem]

lieve Kim,

Heb net je eerdere verhalen erbij gezocht zodat ik een beetje meer van de achtergrond begrijp...
Volens mij heb je er hartstikke goed aan gedaan om (tijdelijk?)  met hem te breken, van zo iemand kan je toch niet gelukkig worden? Altijd het gevoel of je op eierschillen moet lopen!
Toch begrijp ik uit je eerdere verhalen wat een moeilijke beslissing je hebt moeten nemen (buiten het feit dat jullie samen  een kindje krijgen), het is zo moeilijk als iemand   twee gezichten heeft; heel lief of heel gemeen!
Je denkt toch weer snel aan die lieve momenten, vooral als je je alleen voelt!!!
Mijn vriend heeft ook best een kort lontje, en vooral nu ik zwanger ben heb ik het daar moeilijk mee, maar hij is nooit persoonlijk in zijn uitlatingen, het is meer een spanning die ik voel.
Ik kan me dus heel goed voorstellen hoe moeilijk het is als iemand zo naar tegen je is vooral wanneer je zwanger bent!!

Kortom ik denk dat je er heel goed aan hebt gedaan om voor jezelf en je kindje te kiezen (je moet er toch niet aan denken dat hij straks jullie kindje voor alles en nogwat uitmaakt!?), maar misschien kan je hem uiteindelijk nog een kans geven; als hij hulp wil zoeken om zijn gedrag te veranderen!!!!
Anders zou ik gewoon zo doorgaan, vecht voor je kindje en jezelf en concentreer je daar ook zoveel mogelijk op!!! Het is een veel te groot wonder om door alle stress te negeren!!!

Je schreef ook (in je eerdere berichten) dat je ouders je steunen en dat je goed met ze kan praten, is dit nogsteeds zo?? Weet uit ervaring wat een steun je ouders voor je kunnen zijn!!!

Tot slot; ik vind je ontzettend sterk dat je zo'n keuze hebt durven maken en het gaat je allemaal best lukken: met of zonder een vent!!!!

Veel liefs  
Nika  

 

[Anoniem]

He meissie,

toen ik je berichtje las, dacht ik gelijk terug aan dat verhaal dat ik toen had gelezen. Het schoot door me heen: het is misschien wel datzelfde meisje. En dat was dus ook zo.

Ik sluit me aan bij voorgaande posts; op zich goed dat je voor jezelf hebt gekozen want de situatie was echt onhoudbaar. Maar wat zal je je ellendig voelen! Nika heeft een punt; je schreef dat de relatie met je ouders goed was. Ik hoop dat je dus ook bij hen terecht kunt, ook omdat je nog zo jong bent.

Misschien helpt het om lekker voor jezelf te zorgen. Telefoon uit, deurbel eruit, joggingpak aan en een hele grote pot thee en een pak stroopwafels (ja, dat mag best, die ene keer!). Dan lekkere suffe TV-programma's kijken, bij voorkeur DIE programma's waar hij nooit naar wou kijken omdat hij het stom vond.

Heel veel sterkte! We leven met je mee; laat af en toe nog even iets van je horen!
Groetjes, José



P.S. EVen wat anders: ik vind Nika een hele mooie meisjesnaam! Ik hou 'm in gedachten....

 

[Anoniem]

Agossie meissie wat een narigheid toch allemaal. Ik ken je voorgaande bericht ook en ik denk dat je de enige juiste beslissing hebt genomen maar oooh wat is die moeilijk. Je bent erg sterk dat je kiest voor jezelf en je kind. Ik denk ook niet dat het voor altijd hoeft te zijn. Laat hem maar even gaan en eens goed nadenken over wat ie kwijt is nu. Hou je sterk meis!

X ing

 

[Anoniem]

sterk sterk sterk wat ben jij sterk,weet ook dat je dit moet zijn voor de kleine,zat net met me vriendin op msn,zij is voort gekomen uit een relatie waar bij haar moeder willens en wetens toen wel bij haar vader is gebleven,en vertlelde me net de meest afschuwlijke ruzies en mat partijen waar zei als kind getuigen van is geweest en nu na 24 jaar nog last van heeft,ze had de man echter beter nooit gekend kunnen hebben want draagt nu nog de lidtekens,wil je zeggen dat jou kleine van deze breuk hier nu en de eerste jaren geen last van heb en de kans groot is jij wel weer ander tegen kan komen die jou wel alle lievde geeft die je verdiend en van de kleine zal gaan houden als van ze eigen vlees en bloed al is dat nu allemaal moeilijk voor te stellen en al zou dit niet zo zijn is de kleine meer gebaad bij een gelukkige moeder dan een ongelukkige vader en moeder! de komende tijd zal zwaar voor je worden afreageren door eens lekker door te zakken of je zinnen te verzetten en lekker feesten is er niet bij maar probeer dicht bij je zelf te blijven en te denken  waar je het voor doet,en de situatie is niet ideaal en soms schaam je je zelf,maar bedenk dat het bij vele ook niet ideaal is maar mensen een plaatje graag compleet houden voor de kleine,daarom ben jij anders,sterker,en weet wel wat je wil in dit leven,dan maar even geen mooi plaatje voor de buiten wereld zijn,dat komt wel weer!   doe je best ga er voor en laat jou keuze de beste zijn,en laat je niet verlijden om voor de buitenwereld de boel op een rij te willen hebben want daar word je echt niet happy van!!!!!! kom op wijfie je kan dit,je bent al heel ver door de eerste stap te hebben gezet! hoop dat je me op de hoogte houd van deze situatie,want ben erg met je begaand! heel veel sterke en knuffel van een vreemde:lenny b