Vond het verschrikkelijk!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ik lees hier de laatste tijd veel van meiden die al zwanger zijn of denken aan een tweede. Dat vind ik echt heel erg knap, moet er zelf namelijk nog helemaal niet aan denken!!
Ik vond de bevalling namelijk verschrikkelijk (titel zegt het al). En dat terwijl het echt een super snelle bevalling van 6 uur was en ook nog lekker thuis. Was alleen ingeknipt, maar dat heb ik niet als pijnlijk ervaren. Ik vond de weeën echt afschuwelijk en vooral het persen. Ik dat echt dat hij er nooit uit kwam!!!! Als ik het tegen mijn man zeg dat ik er nog vaak aan moet denken, omdat ik het een nare ervaring vond zegt tie: Maar we hebben er toch een prachtig mannetje voor! Ja dat is ook zo, maar ik moet er echt nog vaak aan denken. Ik wil eigenlijk ook nog graag een 2e erbij (nu nog niet hoor over paar jaartjes!) maar kweet niet of ik het durf. Zou heel erg tegen de bevalling opzien dan.
Zijn er hier ook andere meiden die het zo erg vonden?? Krijg namelijk het idee dat de meeste het al vergeten zijn als ze hun kleine zien.
Ik dus echt totaal niet!!

 
Hoi von.

Ook ik zou nog graag een 2de willen...maar nu nog echt niet... Het zit nog allemaal  zo vers in mn geheugen.Ik vond de zwangerschap op zich al best zwaar,de bevalling viel goed mee eigenlijk maar het ziekenhuisverblijf trok dan weer op nix!! Ik zou graag voor een 2de gaan proberen als mn zoontje 1 jaar is... Dus maar hopen dat de pil goed zn werk doet !!!!

Groetjes
 
Nee, hoor je bent echt niet de enige. Ik verbaas me er zelf ook een beetje over dat sommige al zo snel weer zwanger willen worden. Ik had mezelf bij de eerste zwangerschap voorgenomen om minimaal 1 jaar te ontzwangeren. Na een jaar mocht was mijn man al toe aan een tweede maar ik nog echt niet! Pas drie maanden later was ik zo ver. Een paar maanden later was ik zwanger en er zit 2 jaar en 3 maanden tussen de oudste twee.
Nu tijdens de derde bevalling dacht ik bij elke wee, dit wordt echt de laatste! Bent is de makkelijkste baby van alle drie en zo'n schatje wil ik nog wel een. Maar ik hoor mezelf nog denken 'dit wordt echt de laatste'.

Judith
 
Hoi hoi,

Heel begrijpelijk! Zowel ik als mijn man hebben de bevalling zo heftig gevonden, dat we niet weten of we het nog aandurven. Ik moet er ook bij vertellen dat de verloskundige het ook erg heftig vond (48 uur weeën, beide heupen ontwricht tijdens de persweeën en toch dik een uur moeten persen..) en onze gevoelens daardoor worden versterkt. Zelf ben ik het nu eigenlijk al 'vergeten' en zie ik op zich een nieuwe zwangerschap wel zitten. Maar ik ben vooral bang dat ik halverwege de zwangerschap enorme angst ga krijgen voor de bevalling. Dat zou ik heel erg vinden. Ookal hadden wij ook de wens twee kindjes kort na elkaar te krijgen, voor ons is Senne nu het grootste wonder en we genieten enorm van haar. We zien wel of we op termijn alletwee weer zo'n  sterke wens krijgen voor een tweede kindje. Zo niet, dan hebben we een prachtige dochter!

Groetjes,
Dionne
 
Ik moet er ook nog niet aan denken, hoor!! Had ook een heftige bevalling, die ik weliswaar wel meteen 'vergeten' was, maar toch... Vooral de verschijnselen van een prénatale depressie (al was ik niet depri)  zijn me bijgebleven en daarom wil ik nog een paar jaar wachten met een tweede, als die er komt (maar daar ben ik eigenlijk van overtuigd)...  
 
Hoewel de bevalling erg makkelijk was, en de vorige ook, had ik ook niet de behoefte om snel weer zwanger te worden. Ik denk ook dat je even de tijd nodig hebt om bij te komen en niet te vergeten te genieten van je baby! Dit was nummer 3, en sowieso de laatste! Tussen onze kinderen zit telkens 2 jaar en 5 maanden. Dat vonden wij wel het minumum. Maar in mijn omgeving merk ik dat iedereen er anders over denkt!

groetjes,
Sabine
 
Hoi Von,

Snap het helemaal hoor. Na mijn eerste bevalling had ik het ook best moeilijk om het te verwerken en was er heel erg mee bezig. Omdat ik geen jonge moeder ben, had ik voor mijn gevoel niet heel veel tijd om te wachten met een volgende en het was als het allemaal zou lukken ook het plan om een tweede te krijgen. Ik zie wel weer wanneer ik er weer zin in heb en dat duurde bij mij zo'n 8 maanden. Toen dacht ik nou we proberen het maar weer een keertje. De eerste keer zijn we meer dan een half jaar bezig geweest, dus wie weet zou het nu nog langer duren. Maar nee hoor, gelijk raak. Blij met de zwangerschap, maar eigenlijk wil je dan al gelijk kennis maken met je kindje en niet weer 9 maanden moeten wachten. Ik keek iets meer tegen de bevalling op dan bij de eerste, omdat je je meer kunt voorstellen wat je kan verwachten. Ik hield het er maar op dat het meestal wat sneller en makkelijker gaat dan bij de eerste. Bij de bevalling dacht ik ook, dit doe ik nooit meer!! Nu 3 maanden werder is het mijn verstand die zegt het is genoeg zo 2 mooie jongens en een baan. een weede stemmetje in mijn hoofd zegt ach ja wanneer gaan we op voor nr 3. Blijf je tenminste in je routine.
Kern van het verhaal: Als je nog geen zin hebt in de zwangerschap en /of bevalling, wacht er dan mee. Waarschijnlijk gaat het echt wel weer eens kriebelen.

Groetjes,
Marjanne
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan