Voor als je even lekker wil zeuren!

A

Anoniem

Guest
Zoooo.. en nu wil ik even klagen!!!!!!!!!!!!!!!

33 weken, en het nu al spuugzat.
Afgelopen dagen niets anders als misselijk geweest, hoofdpijn, zere bekken, en flinke oefenweeen.
Beetje vroeg misschien die oefenweeen, maar het kan zijn dat we toch twee weken verder zijn (35 weken dus) dan we denken en dan is het al minder raar word er gezegd.
We kwamen bij iedere echo twee weken verder uit en vorige week weer, en aangezien ik ook geen regelmatige cyclus had kan het dus maa zo..
Eerlijk gezegd hoop ik het een beetje! Twee weken pure winst!
Maar de laatste dagen zijn echt vreselijk!
Zo misselijk, onrustig, rommelig in mn buik, slecht slapen, oefenweeen, ik weet gewoon niet meer wat ik voel of wat ik moet, erg vervelend!
Zijn er meer die zich zo voelen?
En wat doe je er tegen? Hoort het er allemaal bij?

-XXX-
 
Hey,
Klinkt me allemaal bekend in de oren. Ook ik ben het af toe zo moe dat ik echt heb kom er nu maar uit! Maar helaas zo werkt het niet. Heb ook last van dat rommelige, rugpijn, slecht slapen, 3x per nacht plassen, bahhh!! Maar als ik dan denk aan waar je het voor doet dan valt het allemaal wel weer mee. Ik ben lekker aan het aftellen! Nog 38dagen, maar mijn vriend en zus denken allebei dat ik dit jaar nog beval... We zullen zien!

Liefs Tineke 34w5d
 
hmm, even zeuren, graag!
ben nu bijna 11 weken zwanger en heb al een zoontje van 20 maand lopen. nogal vermoeiend... voel me nogal flauw, super moe, heb nergens zin in wat eten betreft. daarbij heeft m'n zoontje al een tijdje last van zijn darmen en heeft hij mij dat nu blijkbaar ook doorgegeven... gezien ik nog studeer moet ik nu echt wel in gang schieten om m'n examens voor te bereiden. en nog 4 papers schrijven enzo... genoeg om over te klagen. ik kijk uit naar de maand februari als alles voorbij is en ik even wat rust kan hebben. maar dat is helaas nog ver weg...
ga dan maar verder typen aan m'n tekst

Succes met de laatste weken zwangerschap voor jullie!
jasm.
 
Niet zwanger maar toch...............
Af en toe even klagen is heerlijk!!!
Al zou ik graag met jullie ruilen......niet om jullie een schuldgevoel aan te praten trouwens!
24 oktober een curretage gehad ivm miskraam van een tweeling, nu weer aan het wachten op een eisprong.........en daarna weer twee weken wachten op ongi of positieve test..........wordt knettergek van al dat gewacht! Ik wil zo graag en dat is na die miskraam alleen maar erger geworden.
Als ik het kon zou ik wat van jullie ongemak overnemen!
Zo zie je maar, er is altijd wel iets!
Ga met een kop thee en chocola op de bank, even zwelgen in alles...........hihihihi!!
Meiden, heel veel succes en sterkte, hou jullie goed,
Dikke knuffel Rimke
 
hoi rimke..

wat ontzettend vervelend zeg.. ik kan me een beetje voorstellen hoe je je moet voelen. heb in januari precies hetzelfde meegemaakt. wij wisten niet (tot aan de miskraam dan) dan het een tweeling was, dat was wel schrikken want dat hadden we helemaal niet verwacht!
wisten jullie het wel? en hoever was je?
ik wens je heel veel sterkte en hoop dat je dit een plekje kan geven en ik hoop dat je snel weer een positieve test in je handen houd!

liefs antoinet
 
Acht weken, ben eerst een kindje ( voor mij waren het mijn kindjes al) verloren, en toen we dachten dat we het ergste achter de rug hadden bleef ik toch bloed verliezen en pijn houden, dus gingen we voor een curretage naar het ziekenhuis en toen zagen we nog een hartje kloppen..................bizar. Maar ook dit kindje overleefde niet langer dan een week daarna. En toen ben ik uiteindelijk wegens heel veel bloed verlies en weeen (ook bizar.........in mijn rug en bovenbenen.......) toch voor een curretage gegaan.
Af en toe heb ik het er nog best moeilijk mee, ik had nu vier maanden geweest en al met een lekker buikje gelopen (deed ik toen al!) met de kerst.
Maar goed het is niet anders en we gaan vol goede moed door.............

Jij hebt hiervoor ook een miskraam gehad van een tweeling? Wat een toeval joh....en wat naar voor je? Hoever was je toen het misging?
Hoe heb je deze zwangerschap beleefd? Heel veel angst?
Ik hoop voor je dat de laatste loodjes niet zo lang meer duren en dat je binnen kort jullie wondertje kunnen vasthouden!!!
Liefs Rimke
 
hoi rimke

het klinkt me allemal wel bekend in de oren.

ik was al 13 weken zwanger toen ik op een ochtend wakker werd en veel bloed verloor. ik wist meteen dat het niet goed was, belde de vk, die kwam, en toen ze er was verloor ik een kindje. ik moest alleen een echo laten maken om te zien of mijn baarmoeder goed leeg was, en op die echo kwamen we erachter dat er nog een kindje zat, (we wisten niet dat we zwanger waren van een tweeling, de dag na de miskraam zouden we pas onze eerste echo hebben) maar dat het helaas ook niet meer leefde. dat was al bij 8 weken overleden. ik liep dus toen al 5 weken met een dood kindje in mn buik. ik moest thuis maar even afwachten of ik het zou verliezen, maar als het me te zwaar werd emotioneel gezien moest ik bellen en kon ik gecurreteerd worden. thuis verloor ik veel bloed en stolsels dus dacht dat dat het 2e kindje was. het zou namelijk een stuk kleiner zijn als de eerste! snachts kreeg ik ook ontzettende krampen, weeen, ook in mn rug en boven benen! weer de vk gebeld, doorgestuurd naar het ziekenhuis, en toen bleek dat ik het kindje dus nog niet was verloren. ik ben daar snachts gebleven met mn vriend en de volgende ochtend ben ik gecurreteerd.

toen ik weer zwanger bleek te zijn was ik inderdaad hartstikke bang, ontzettend gestresst, en dan vooral de eerste 13 weken.
we kregen al wel vroeg echo's (dat is wel en voordeel) en iedere keer deed het kindje het prima, het is er nu ook 1 dus je loopt al een stuk minder risico natuurlijk.
ik probeer zo veel mogelijk te genieten, maar het is af en toe wel vreselijk moeilijk geweest. vanaf het moment dat ik de baby kon voelen bewegen en mn uitgerekende datum van de eerste zwangerschap voorbij was is het eigenlijk steeds beter gegaan.
nu maak ik me om het kindje niet meer druk, het groeit goed, beweegt goed, en ik weet gewoon dat het goed komt nu. ik heb er vertrouwen in!

ik hoop voor jou, echt waar, dat jij over een paar maanden precies hetzelfde kan zeggen en dat ook jij snel weer zwanger mag raken en dat dan ook echt goed gaat het is je echt hartstikke gegund! ik zal zeker heel erg hard voor je duimen!

heel veel liefs, antoinet
 
Zit te huilen op de bank (er is niemand thuis dus het kan ook lekker ongestoord........ook wel eens lekker!), wat fijn dat er eindelijk iemand is die me begrijpt! Ik kan niet zeggen hoe blij ik daarmee ben...................maar wat een verdrietig verhaal ook van jou!
Veel overeenkomsten ook.
Ik heb echt het idee dat ik een bevalling (of eigenlijk 2) achter de rug heb, maar al mijn vriendinnen die ik dat vertel zeggen, dat kan niet...........de pijn die ik gehad heb in mijn rug, buik en benen was ongelooflijk. Tuurlijk weet ik wel dat een bevalling ook zwaar is maar dan doe je het voor het goede doel, deze pijn heeft geen enkel doel gehad voor mijn gevoel, ik had heel veel pijn en verdriet. Geen fijne combinatie!

Ik kan er af en toe dus nog heel verdrietig om worden en heb erg het gevoel dat de buitenwereld het idee heeft dat het al afgesloten is. Voor mij nog niet. Het is pas afgesloten als ik een gezond kindje in mijn armen heb.
Ik wil niets liever.........en dat gevoel is alleen maar sterker geworden.
Het lijkt me heel eng, al die echo's, bang dat het weer fout is..........ik denk dat ik huilend heen ga en huilend op de onderzoeksbank lig...............
Hoe heb jij dat ervaren?
Heb je lang moeten wachten op een nieuwe zwanger schap?
Bedankt trouwens voor het delen van je verhaal, doet me veel goed.
En natuurlijk ook voor je bemoedigende woorden.
Liefs Rimke
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan