Goh, wat een lieve reacties toch allemaal! Ik zou bijna zeggen: "Ga nog even door, want ik groei er bijna van", hahaha!
Zonder gekheid, ik zie het niet als iets speciaals hoor. Het is wel een overwinning op mezelf, maar verder zie ik het, met name naar mijn kindjes toe als een plicht om hen, en mezelf uiteraard, een leuk leven te geven, met een moeder die haar best doet om er weer wat van te maken. Daar tegenover staat dat vooral Merijn al heel veel verdriet heeft gezien (en nog soms ziet) en ik dat ook min of meer probeer te compenseren. Het heeft nu eenmaal geen zin om stil te blijven staan bij wat ooit was en nooit meer zal zijn. Ik heb al veel te veel kostbare tijd aan hem besteed nadat we uit elkaar waren.
En ja, het is vaak zwaar, maar ik krijg er iedere dag weer heel veel voor terug en daar doe ik het allemaal voor.
Liefs Fonske.