Voor de niet-klussers onder ons

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ik vroeg me af hoe de stand van zaken eigenlijk is mbt tot een 2e of 3e (of ....e kindje), in het topic van Tanja las ik dat er meiden zijn die wel een 2e willen, maar manlief niet (of nog niet)

wij zijn er nog helemaal niet uit, het lijkt me voor Ivar reuzeleuk, een brusje, maar  we zien nu nog vooral de praktische bezwaren (1 is wel heel makkelijk, weer gebroken nachten, misschien wel een huilbaby).
Ook heb ik ergens de angst dat we een gehandicapt kindje krijgen, alsof we geen 2x het geluk van een gezond kind kunnen hebben ofzo (lekker vaag).

hier zijn we er dus voorlopig nog lang niet uit, de weegschaal slaat op t moment wel een beetje door naar geen 2e, maar dat is dus absoluut nog niet zeker

Groetjes Jenneke mv Ivar
 
jaha...hier nog een niet-klusser!

Ik kijk uit naar de dag dat ik weer zwanger mag worden. Heb toen zo genoten van alles en vind het heerlijk om nu een beetje mee te genieten met alle klussers. Wat een spannende tijd was dat. En dan die zwangerschap, geweldig!!!

Het wordt ons inmiddels ook gevraagd “wanneer komt de tweede?” en dan zeg ik altijd maar “op een dag, hopen we, maar nu nog niet!”. We genieten nog zo van Stijn en ons nieuwe leven.

Als het zo ver is (zwijmelzwijmel) dan zijn jullie de eersten die het horen hoor!!!

 
ook hier geen geklus hoor. Nu niet, en nog lang niet en waarschijnlijk nooit niet!

We hebben altijd al gezegd dat we het er bij een 'houden'. En natuurlijk kriebelt het wel eens. Nu ik Lukas heb weet ik pas wat moederliefde etc is.

Maar de praktische kant en mijn karakter doen de weegschaal toch wel doorslaan naar één kind.

Annemieke
 
Hier ook een niet klusser hoor. Hier komt (als het zo mag zijn) zeker een tweede. Alleen wanneer weten we nog niet. Eerst gaan we verhuizen in mei en als we eenmaal goed zitten kijken we verder. Ik geniet ook echt nog teveel van Jamie om er nu al teveel mee bezig te zijn. Maar stiekum droom ik wel weer van dat getrappel in mijn buik en die hele spannende tijd. Dus hier ooit wel wer, maar nu nog niet.

Gr. natasja mv Jamie
 
Wij klussen hier ook niet hoor, ja aan het huis maar daar blijft het bij.
We hebben het nog meer dan druk genoeg met zn drietjes.
De tijd voor een 2de komt vanzelf. De kriebels zijn er hier nog niet eens als ik een zwangere vrouw zie ofzo. Ja dan denk ik terug aan de zwangerschap van Yoëll en tuurlijk was dat geweldig, maar ik kan een 2de zwangerschap nog niet in mn leventje plaatsen hoor.
 
Wij zijn ook niet bezig voor een tweede. Ik ben zo blij dat ik eindelijk het gevoel heb dat ik mijn lijf weer terug heb. Na een  open buikoperatie, zwangerschap en 8 maanden bv, wil ik het ook even niet delen, maar gewoon mijn conditie weer wat opbouwen.
Aan de andere kant... mijn gyn. zet wel een beetje druk op de ketel. Met mijn halve eierstokje, en mijn leeftijd (35) zouden we ook niet te lang meer moeten wachten als we wel zouden willen   uitbreiden....
We kijken uit naar een ander huis, we vinden ons huidige huis te klein voor 4 personen, maar kunnen het niet vinden. En het lijkt me een ramp om zwanger te zijn en te moeten verhuizen terwijl je ook al een peuter/kleuter hebt lopen...zou een goede les in loslaten zijn trouwens...
Aan Gert ligt het niet, die zou wel een tweede willen, maar ja, makkelijk gezegd als je zelf druk buitenshuis bent en de zorg voor kind(eren) bij je partner neerlegt...

Geen glitters hier dus (whatever that means!)

Groetjes,
Ellen m v Julian
 
Hier ook geen klussers dus,haha.
Maar wij hebben wel heel lang gedacht om het maar bij één kindje te laten.
Mijn eerste zwangerschap verliep super en ook de bevalling was makkelijk.
Maar na de geboorte hebben we heel veel ellende gehad.
Niet wat betreft die kleine hoor,dat was een makkelijk kindje,maar om ons heen en ons privéleven was één en al puinhoop,een ware hel eerlijk gezegd!
Ik heb me lang niet mezelf gevoeld,en moest niet denken aan een tweede!
Ik heb hier toen met mijn huisarts over gepraat en hij zei toen dat ik waarschijnlijk het gevoel had,dat wanneer ik een gezond kindje zou krijgen,ik op andere vlakken moest inleveren.
Dat klopte denk ik wel een beetje,maar meer onbewust zeg maar.
En toch,toen de oudste eenmaal naar school ging en alles lekker liep,wilde ik graag een tweede kindje.
Mijn man moest eerst wennen aan het idee,het kwam zo onverwachts en hij dacht dat we het er over eens waren dat we het bij één kindje zouden laten,en hij had de angst dat er weer allemaal ellende op ons af zou komen.
Maar goed,uiteindelijk ging hij overstag en onze tweede zoon werd geboren.
Zonder ook maar iets op andere vlakken te hebben moeten inleveren!!!
Nu wil ik zelfs graag een derde(misschien wel een vierde)maar manlief vindt het goed zo.
Ik geloof ook niet dat hij van gedachte veranderd en dat moet ik dan accepteren.
Ik moet wel zeggen dat het bij een tweede allemaal veel makkelijker gaat dan bij de eerste!
Het is weer een heel verhaal geworden zie ik...
Maar geloof mij,de overgang van nul naar één kindje is vele malen groter dan van één naar twee!
Groetjes Tanja
 
Hoi Jenneke,

wij blijven bij de 2 meisjes die nu ons leven verrijken. Ik wilde wel graag een derde.... Jack twijfelde maar nu na dit afgelopen jaar..... pfffff het was het jaartje wel met Meike.
Dus dat is voor ons de doorslag geweest. We zijn alletwee nu ook mentaal erg moe en praten veel over de afgelopen maanden.... dat helpt goed om het allemaal te "verwerken". Ookal was alles wat Meike had niet levensbedreigend maar wel levenbeïnvloedend, vooral de vermoeidheid zorgde ervoor dat we voor bepaalde dingen wel of niet kozen.

Maar ik vind wel heel leuk om te vertellen hoe het ging toen we "kozen" om voor een tweede kindje te gaan.

Isa werd eind mei een jaar. Ik zou de laaste pilstrip slikken.... maar op de nacht van Isa haar geboortedag kreeg Jack een heel naar ongeluk met de KNRM. Door een onvolkomenheid op de boot en een navigatiefout van de opstapper voer Jack de reddingsboot met 70 km/pu op een strekdam....
En vette engel heeft de klap opgevangen en zorgde ervoor dat Jack een maand later weer aan het werk kon.... en ik slikte de pil dus nog want we wisten natuurlijk niet wat de schade zou zijn van de enorme klap die hij heeft gehad.

In sep 05 namen we gok en november was ik zwanger. Twee keer was het heel snel gegaan.
Omdat we eigenlijk de kinderen sneller op elkaar wilden laten volgen zijn we nu wel dankbaar dat Isa wat ouder is.

Door het verlies van Anna, Ruth haar eerste kindje, was mijn zwangerschap van Meike niet echt onbezorgd, sterker nog, ik was erg op mijn hoede...

Maar goed, alles is goed gekomen en we zijn in de gloria met onze meisjes. maar we blijven bij deze twee kanjers tenzij een hogere macht (ik noem het "de natuur") anders doet besluiten dan zal er geen abortus aan te pas komen dan laten we het zo zijn...

Nou een heeeeel lang verhaal.......

Liefs Renske
Ps ik heb respect voor ieder zijn/haar keuze. Mijn zwager en zijn vrouw kiezen bewust voor 1 kind ivm de praktische kanten. Ik begrijp dat wel ookal is dat onze keuze niet geweest.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan