Voor de verandering: trots op jezelf!

Zo, superknap, 10 km binnen het uur!!! Dat wil ik ook een keer doen... trots dat ik dan zal zijn ;-) Toen ik vorig jaar aan het rainen was voor de 10 km liep ik een keer 9 km en ik was trots... helaas een spier in mijn been (runnersknee) niet en heb ik niet meer kunnen lopen. Nu zwanger dus volgend jaar nieuwe kans. Kan me dat trotse gevoel goed voorstellen.


 
Ik heb er ook even over moeten nadenken ja, en nu ik erover nagedacht heb mag ik ook wel trots zijn op mezelf vind ik... Het is een combinatie van dingen die al genoemd zijn en wat "nieuwe" dingen.

* Dat ik nu al een betere mama ben dan mijn biologische moeder ooit is geweest: ik hou vast aan mijn motto: een "zielige" jeugd is nóóit een excuus! Dat ik gelukkig wel onvoorwaardelijke mama-liefdes-genen heb en ze kan uiten...

* Ik ben trots op wie ik ben geworden, helemaal alleen. Dat ik, hoe moeilijk soms ook de juiste keuze's heb gemaakt ooit.

* Op mijn kindjes die het goede van mij en Gert-Jan hebben meegekregen en altijd een stabiel thuis hebben en zullen vinden.

* Ik zit in de activiteiten commissie van de voetbal vereniging en wij organiseren ook elk jaar de Koninginnedag. Op die dag is de zeskamp helemaal voor mij, organiseren, uitvoeren, promoten,  opruimen en alles wat erbij komt kijken. Ik heb dus nu al 5 jaar geen moer gehad aan koninginnedag, hahahah! Terwijl ik op die dag een bestuurskamer heb gedeeld met leuke sterren: Jannes, Wolter Kroes, Charlene, en Thomas Berger, heb ik alleen tijd om ze gedag te zeggen en samen een colaatje naar binnen te klokken en helaas nog niet eens voor een leuke foto, hahaha! Nu organiseer ik hem zelfs voor de tweede keer zwanger, en ik doe het nog steeds met veel plezier, met 2 kindjes en een man die voor mij ook de hele dag daar te vinden zijn... De lieverds!
 




Uiteraard ben ik ook trots op mezelf. Trots dat ik 8 jaar geleden besloten heb om voor mezelf en voor het leven te kiezen en alles wat daaruit is voortgekomen. Ook ben ik trots op het feit dat mijn zusje(s) goed terecht komen dankzij mijn hulp. We komen er wel!



Groetjes,
Nelly.
 
Wat mooi, al die trotse mama's!

Ik ben trots op:

*Het feit dat ik die twee prachtige mensjes op de wereld gezet heb, en ook op het feit dat ik dit op de natuurlijke manier zónder pijnbestrijding heb gedaan. Niet dat iemand die wel "hulp" nodig heeft gehad ook maar iets minder trots op zichzelf hoeft te zijn, hoor!

*Het feit dat ik het laatste half jaar enorm hard aan mezelf gewerkt heb, met een béétje hulp van een psycholoog maar toch voornamelijk zelf. Dit is ook de reden dat ik nu iets kan schrijven in dit topic, dat had ik voorheen niet gekund. En daar ben ik dan ook weer trots op!

*de superleuke fotocollage die ik net van mijn kleine Nika gemaakt heb, voor op de uitnodigingen voor haar eerste verjaardag. Zal ik zo nog even een topicje voor openen.

Groetjes,
Myrna mv Isis en Nika
 
Terug
Bovenaan