voor Ginger

Hoi Lydia,

Ook jij bedankt voor je woorden. Je moet niet weten hoe vaak ik al gehoord heb: je boft toch maar dat je al een kind hebt. Het is natuurlijk ook zo, maar die wens blijft beregroot. Fijn om eens een keer een ander gevoel te horen. Want dat steunt me echt!

Imme: ik ben nog steeds erg moe, en krijg steeds meer hoofdpijn wat vaak een teken is dat mijn ongi eraan zit te komen. Af en toe steken in mijn borsten en in mijn onderbuik, maar gezien mijn vorige verhaal weet ik ook niet of ik daar wat mee kan.
Verder ben ik erg verdrietig op dit moment . Een heel goede vriendin vertelde me vanmorgen dat ze weer zwanger is. Van de tweede, de oudste is net zo oud als mijn zoontje en het kwam dus erg hard aan. Bij beide zwangerschappen meteen de eerste ronde raak. We hebben samen een potje gejankt. Zij was de enige (buiten onze werkgevers om) die op de hoogte was van onze pogingen en had het ook erg moeilijk met het vertellen. Ik ben er nog steeds ondersteboven van. Ik wil erg blij zijn voor hun, maar ik merk dat het me maar mondjesmaat lukt. En daar schaam ik me dan ook vreselijk voor! Het heeft me echt vol in mijn gezicht geraakt. Barst de hele dag al in tranen uit en kan niet stoppen met knuffelen van mijn kleine man. Ik probeer daar houvast in te vinden: hem heb ik al en daar bof ik mee. Een veel te zware verantwoordelijkheid voor zo'n klein ukkie. Ik moet toch echt zelf weer op de rit komen.

Wat kan het toch oneerlijk verdeeld zijn.......

Liefs,

een verdrietige Ginger
 
he meisie, ik lees je berichtje nu pas!! Kan me helemaal voorstellen dat je flink over de zeik bent! Niet echt het nieuws waar je op zit te wachten he? (hoewel je het haar wel gunt natuurlijk...) Nee, soms is het moeilijk om jezelf onder controle te houden bij zulk nieuws. Ik zou zeggen, gauw het er lekker uit, dat lucht op. Wel fijn dat je er met haar goed over kon praten. Jeetje, wat vervelend zeg....

Op mijn werk is ook een collega zwanger. Ze is bijna 20 weken en je ziet al een beetje een buik. Alleen probeerd ze deze zoveel mogelijk te bedekken met veel losse kleding en lange sjaals enzo. Ze wil het niet te veel laten zien, omdat ze dan het gevoel heeft dat mensen haar alleen als een zwangere zien en niet meer. Ook word ze moe van mensen die elke keer aan haar vragen hoe het gaat enzo.... jeetje, toen ik dit hoorde ben ik weggelopen. Kon het niet aanhoren. Wat een gelul zeg! Wees blij dat je een buik krijgt en dan mensen interesse tonen! Heerlijk toch? Maar ja, iedereen beleefd het op z'n eigen manier.....

Ik hoop voor je dat je je al weer wat beter en rustiger voelt. Kan me voorstellen dat dat nog wel even duurt.... knuffel maar lekker veel met je kleine ventje, dat doet je vast goed. En blijven praten he? Heel belangrijk! Maar daar is dit forum natuurlijk ook een beetje voor!

Ben vanmiddag uurtje eerder van mijn werk naar huisg gegaan. Twas zo rustig en ik was zo moe.... begin van de avond ff lekker op bed gelegen, ben nu weer helemaal opgeladen. Tis nu half 11, zo laat heb ik het deze week nog niet gemaakt haha! Ik voel me nog steeds anders en was vandaag ook met vlagen misselijk en duizelig. Maar het kan natuurlijk ook komen omdat ik deze keer voor het eerst een eisprong heb gehad. Misschien dat ik me dan wel altijd zo voel..... we zullen het vrijdag zien!

Als ik niet ongesteld wordt vrijdag of zaterdag, dan probeer ik pas na het weekend te testen. Ben maandag lekker vrij, dus als ik dan ongesteld word, dan heb ik in iedergeval een lekker lang weekend!

nou meid sterkte en hoop snel weer van je te horen!

kus Imme
 
Hoi Imme,

Hoe gaat het bij jou? Voel je nog wat of is het nog steeds hetzelfde?
Hier wordt de hoofdpijn erger, maar ook de steken in buik en borsten, ook nog erg moe en rillerig, zelfs mijn spieren doen pijn. Toch een opkomend griepje?????
Heb net een kadootje en een kaartje voor mijn vriendin gekocht, tja.....weer janken......

Morgen zie ik haar weer, ze werkt bij mij op school. Iedereen zal haar feliciteren, ik denk dat ik me maar verstop in mijn klasje, weet niet hoe ik zal reageren. waarschijnlijk zal de directeur wel even bij me komen. Hij kent mijn verhaal en weet dat wij goede vriendinnen zijn......
Vanmorgen werd ik wakker en dacht dat ik het allemaal gedroomd had, niet dus....
Mijn man was gisteren (voor het eerst!) ook erg emotioneel. Hij voelde zich erg schuldig voor mijn verdriet. Ik voel het echt niet als zijn probleem, maar als ONS probleem. Echt nog nooit een seconde anders over gedacht. Maar ik snap zijn gevoel wel....

Mijn man heeft de thermometer verstopt. Hij wil niet dat ik nog langer temp. Volgens hem ben ik er teveel mee bezig   (ja dhu!). En het verandert toch niets aan de situatie. Tja, daar heeft hij dan wel weer gelijk in.

Tot gauw,

Liefs,

Ginger
 
Hoi Ginger,

Ik herken je verhaal heel goed. Ook bij ons is een hele goede vriendin zwanger wat ik enorm fijn voor haar vind natuurlijk. Nu hoorde ik laatst dat een collega van me ook al zwanger is. Ze heeft het als eerste tegen mij verteld omdat ze vond dat ik dat als eerste hoorde te weten. Ze heeft het van de week ook tegen de rest verteld en iedereen natuurlijk heel enthousiast. Maar ik heb me niet ingehouden en heb de tranen lekker laten lopen. Ik ga morgen weer naar het zh om te meten en dan krijg ik weer te horen wanneer we poging 3 van iui gaan doen. Bij ons is alles onderzocht en er is totaal niks aan de hand,dus waarom het niet lukt is eigelijk een raadsel.

ik had begrepen dat jij ook met iui bezig bent?

Groetjes,

San
 
Hoi San,

Tja, het blijft erg moeilijk he? Zeker als het zo dichtbij is....
Ik kan mijn tranen op mijn werk niet laten gaan, buiten mijn baas en die vriendin weet niemand dat we bezig zijn (al zullen er ondertussen wel vermoedens zijn, na al die vage afspraken van mij). Ik weet niet goed hoe ik er mee om moet gaan, hoe ik zal reageren. Ik wil niet dat men mij een ongeinteresseerd iemand vinden..... Vandaar dat ik me maar even terugtrek morgenvroeg. Ik zet mijn kadootje voor het werk op haar bureau.

Wij zijn idd ook met IUI bezig. Dit is onze eerste poging, na een mislukte eerdere (was te laat, had al eisprong gehad, maar dat is een lang en ander verhaal). We doen IUI in eigen cyclus, mijn man heeft slecte zaadjes.....
We zijn nu  31 en 32  en hebben gelukkig al wel een schat van een kereltje, een gelukstreffer blijkt achteraf! Maar de wens voor een tweede is gigantisch.

Waar zit bij jullie het "probleem"? Sorry als je dat al ergens eerder hebt verteld, maar ik kan het niet meer van iedereen uit elkaar houden....

Liefs,

Ginger
 
Hoi Ginger,

Hoe was het gegaan vanochtend? Heb je je een beetje kunnen inhouden?

Bij ons is er geen probleem. We zijn beide onderzocht maar alles is oke eigenlijk. Het zal de spanning wel zijn denk ik.  We zijn nu 2 jaar bezig.  Ben van de week 36 geworden dus ik voel wel een beetje een tijdsdruk zeg maar.

Maar goed, ik ben vanochtend weer naar zh geweest maar eitje is nog maar heel klein dus mag maandag weer terugkomen. Denk dat volgende week woensdag of donderdag de 3e iui plaatsvindt. Jij zit nu toch op het wachtbankje he?

Succes en ik lees het wel.

Liefs,

san
 

He ginger,



Hoe is het met je? Hoe is het afgelopen met je zwangere vriendin op het werk? Ik hoop dat het alweer wat beter met je gaat, al blijft het natuurlijk een pijnlijk punt.



Wat ik nou weer heb?? Sinds gister last van mijn buik, zo rondom mijn navel. Het straalt ook uit naar mijn maag, heel iets weeïg hierdoor. Ook kleine steekjes aan de linkerkant, net speldenprikjes. Ook zijn mijn tepels ineens superpijnlijk! Ben aan het werk, maar kan niet lekker zitten. Als ik loop gaat het wel, maar tis wel lastig.



Morgen onze NOD! We zullen het beleven! Ik duim me rot voor ons hoor!

Tot mails!



Imme xx
 
Hoi Imme en San,

Tja, zoals jullie misschien al bij mijn andere topic gelezen hebben: vanmorgen de RD.
Het heeft me toch meer geraakt dan ik verwacht had.... Misschien ook wel in combinatie met het nieuws van mijn vriendin. Ik ben erg verdrietig, ik moet het echt even een plekje geven, maar heb de juiste plek nog niet gevonden.....
Wat betreft mijn vriendin: ik heb mijn kadootje vanmorgen op haar bureau gezet. Ze kwam me even later bedanken. Ze vroeg niet hoe het met me ging, ik heb haar ook niet verteld dat ik ongesteld geworden was, ik kon het niet....
Ze heeft het vandaag alleen aan de collega's groep 5 en de directeur verteld. Morgen aan de andere collega's en aan de kinderen van de klas. Ik kwam vanmiddag een kind uit haar klas halen (ik doe de RT bij ons op school= onderzoek en bijles). Teon vroeg ze me wel hoe het ging. Verteld dat de poging mislukt was. Ik schoot vol, zij ook... Maar met 30 kinderen om je heen, kun je niets...   Daarna heb ik haar niet meer gezien, heb bewust even afstand genomen. Toch moeilijk om je verdriet met iemand te delen die net zwanger is.....

Vanavond ook mijn schoonouders ingelicht. Was even moeilijk maar wel veel steun.
Ik ga nu stoppen....

Imme: Het klnikt nog steeds erg goed allemaal! Ik blijf heeeeeeel hard voor je duimen!!!! Geef me maar weer wat hoop, meid!

Dikke knuffel,

Ginger
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan