Hoi meiden,
Ook ik mag me hier melden. 3 weken geleden ontdekte ik dat ik zwanger ben. Vorige week na ons eerste bezoek aan de verloskundige bleek ik al 10 weken zwanger te zijn! (ik heb PCOS)
Afgelopen zondag hebben we het aan mijn schoonouders verteld. Zij leken in eerste instantie erg blij voor ons. Tot vanmorgen. Mijn schoonouders hebben hun ongenoegen geuit richting mijn vriend. Mijn schoonvader pusht mijn vriend heel erg bij het opzetten van zijn eigen zaak. Onze timin is hierdoor volgens hem erg ongelukkig en veel te snel. Het probleem zit hem vooral dat wij samen bijna geen spaargeld hebben en dat mijn vriend grotendeels straks voor de financien op gaat draaien. ( ik heb een fulltime baan... )
Dat het te snel komt kan ik begrijpen. We zijn nog maar 8 maanden samen. We zijn 2 volwassen mensen ik ben 25 en mijn vriend 29 en omdat ik PCOS heb vindt ik niet dat wij ondankbaar mogen zijn. Integendeel het is ons kleine wonder. Ik heb me nooit voorgesteld 'spontaan' zwanger te worden. Helaas twijfelt mijn vriend nu enorm en geeft zijn vader zelfs gelijk, terwijl vorige week bij het zien van de echo de tranen over zijn wangen rolden en hij vanmorgen nog lief over mijn buik wreef. Ik ben momenteel vooral erg verdrietig dat mijn schoonouders het niet tegen mij hebben gezegd en mijn vriend nu onder druk zetten. Hij heeft letterlijk gezegd dat hij er niet blij meer mee is.
Ik ben echt ten einde raad en woest op mn schoonouders. Hopelijk kunnen jullie mij helpen en hebben jullie tips hoe ik die mensen ooit weer recht in de ogen aan kan kijken.
Ook ik mag me hier melden. 3 weken geleden ontdekte ik dat ik zwanger ben. Vorige week na ons eerste bezoek aan de verloskundige bleek ik al 10 weken zwanger te zijn! (ik heb PCOS)
Afgelopen zondag hebben we het aan mijn schoonouders verteld. Zij leken in eerste instantie erg blij voor ons. Tot vanmorgen. Mijn schoonouders hebben hun ongenoegen geuit richting mijn vriend. Mijn schoonvader pusht mijn vriend heel erg bij het opzetten van zijn eigen zaak. Onze timin is hierdoor volgens hem erg ongelukkig en veel te snel. Het probleem zit hem vooral dat wij samen bijna geen spaargeld hebben en dat mijn vriend grotendeels straks voor de financien op gaat draaien. ( ik heb een fulltime baan... )
Dat het te snel komt kan ik begrijpen. We zijn nog maar 8 maanden samen. We zijn 2 volwassen mensen ik ben 25 en mijn vriend 29 en omdat ik PCOS heb vindt ik niet dat wij ondankbaar mogen zijn. Integendeel het is ons kleine wonder. Ik heb me nooit voorgesteld 'spontaan' zwanger te worden. Helaas twijfelt mijn vriend nu enorm en geeft zijn vader zelfs gelijk, terwijl vorige week bij het zien van de echo de tranen over zijn wangen rolden en hij vanmorgen nog lief over mijn buik wreef. Ik ben momenteel vooral erg verdrietig dat mijn schoonouders het niet tegen mij hebben gezegd en mijn vriend nu onder druk zetten. Hij heeft letterlijk gezegd dat hij er niet blij meer mee is.
Ik ben echt ten einde raad en woest op mn schoonouders. Hopelijk kunnen jullie mij helpen en hebben jullie tips hoe ik die mensen ooit weer recht in de ogen aan kan kijken.