Voor het eerst...

Hiya Marcia.

Haha ja gek is dat, ik dacht ook na de bevalling (keizersnede in mijn geval) kan zo'n inwendig onderzoekje mij echt niet meer van mijn stuk brengen. Ik krijg ook acuut de kriebels van het woord "eendebek"! (van wat voor soort eend dan?...een dinosaurus?!)
Maar zal om je op te vrolijken ff mijn "verhaal" doen, dit was toen ik ongeveer 7 maanden zwanger was. Hier in de States moet het onderzoek altijd in het bijzijn van een verpleegkundige (vrouw dus) plaats vinden. Dit is voor het geval ik besluit te dokter aan te klagen vanwege ongewenst gedrag, als je het mij vraagt is een ijskoude eendebek in je "hooha" altijd ongewenst maar goed.
Daar staat dus zo'n mevrouw naar je te staren die overduidelijk veeeeel liever ergens anders zou zijn, ik denk altijd maar nou dan zijn we het daar tenminste over eens, ik heb ook liever dat zij ergens anders is haha.
In dit geval was het dus ik, mijn man, de dokter en de verpleegkundige in een kamertje van 1 bij 2 meter. En dan moet je hier ook nog zo'n papieren ziekenhuisjurk aan, voor het geval je je nog niet ongemakkelijk genoeg voelde, oh klein detail, die dingen zijn ongeveer het formaat van een servetje. Ik lig op de onderzoektafel met mijn voeten in van die grote ijzeren stijgbeugels en de dokter vaagt of ik wat naar beneden kan zakken. Ik doe dit nogal onhandig omdat ik niet wil dat die papieren jurk ter plekke van mijn lijf scheurt, dus per ongeluk zet ik mijn hele gewicht in die beugels........breekt er een af!!! Mijn voet vloog letterlijk 1 centimeter langs het hoofd van de arts, ik hang half van het einde van die tafel af, met mijn papieren jurkje zo ongeveer om mijn nek.
Mijn man en ik kwamen alle twee niet meer bij, echt tranen over mijn wangen gelachen, dacht dat ik ter plekke zou gaan bevallen, De arts en de verpleegkundige zagen de humor van de situatie niet helemaal, die dachten natuurlijk dat ik ze alsnog voor een paar millioen dollar zou aanklagen.
Godzijdank zat die eendebek nog niet op z'n plek wahahahah.

Ajuus, ilja
 
oh oh oh oh ik herinner me ineens nog zo'n rampverhaal (haha ik weet het, ik lul te veel) Deze was niet funny vond ik. ik moest naar een specialist voor een vruchtwater punctie, en tijdens die procedure moet je een inwendig echo (zodat ze kunnen zien dat ze de baby niet in z'n voorhoofd prikken ofzo)
Dus de dokter is mij voor aan het bereiden, mijn man staat naast me. Ineens vind de aanwezige verpleegkundige het nodig om met de deur van de behandelkamer wagenwijd open met haar collegas op de gang te gaan staan kletsen. Ik lig daar open en bloot, bloednerveus voor de punctie met die reuzetampon van het echo apparaat al ingebracht. En ondertussen loopt het hele kantoor langs die openstaande deur, andere patienten etc. Mijn man is opgestaan en heeft die deur dichtgesmeten. Toen de arts doorhad wat er gaande was heeft ie op de gang eens flink tegen die verpleegkundige staan vloeken. Sommige mensen hebben ook gewoon een enorme betonnen plaat voor hun kop denk ik.
Ik moest de eerste 5 maanden van mijn zwangerschap 2 keer in de week een echo en inwendig onderzoek hebben (1 keer bij mijn eigen arts en 1 keer bij de specialist) dus ik heb nogal veel kansen gehad om "horrorverhalen" mee te maken haha.

Ajuus,ilja
 
Brrr, het lijkt me helemaal niks. En zeker niet na de verhaaltjes van Ilja!! Hahaha. Fijn dat het weer achter de rug is en dat alles goed is. Hier pas over 5 jaar de 1e keer....

Groetjes,
Nelly.
 
Whahaha...sorry maar hier gelukkig geen horror ervaringen.
Ik ben inmiddels na 2 bevalingen, vele inwendige echo's, uitstrijkje  en een spiraaltje wel "gewend" aan de onderzoeken. Nou ja in hoeverre je daaraan kunt wennen dan natuurlijk.
Ik kan me herinneren( alweer  bijna 4  jaar geleden!!)  dat het uitstrijkje pijnloos en  zo gedaan was.
Gelukkig maakt onze huisarts de eendenbek altijd even op aangename temperatuur, wel zo prettig.
Wat ik eigenlijk en meest genante vond in al die jaren was het checken van mijn   hechtingen na de bevalling van Roos.
Ik was al helemaal van de kaart door het inknippen, hechten etc... en had er ook veel last van en dan moet het ook nog eens iedere dag nagekeken worden door de kraamhulp en de verloskundige en dat in combinatie met het vloeien..bbbrrrrr krijg er nog de kriebels van.
Gelukkig hebben we 2 heerlijke meiden en zijn in ieder geval de bevallingen met de lichaamlijke ongemakken verleden tijd.
Ik kan enorm genieten van kleine pasgeboren kindjes, maar ik heb het voor mezelf nu wel afgesloten, best fijn eigenlijk.

groetjes Daniëlle.

Die horror-verhalen zijn wel erg leuk om te lezen!!!
 
Oh meiden! Die verhalen!! Zou allemaal echt wat voor mij zijn!
Ik kon er zelfs tijdens de bevalling niet erg tegen...
Vond het maar wat genant om " bekeken"   te worden en ook nu vind ik het weer vreselijk!
Die inwendige echo vind ik helemaal een drama....Maar goed, ik ben dan ook behoorlijk preuts... Als ik er nu al aan denk dat mijn spiraal (die ik hoogstwaarschijnlijk wil) gezetn moet worden als ik ongesteld ben.........BRRRRR HORROR!!

Dus...respect voor jullie!
Liefs Annet
 
Pfff geweldig om te lezen dat jullie ook soortgelijke ervaringen hebben!
En haha Ilya; je weet het altijd zo te beschrijven dat ik er helemaal een beeld bij heb; ik zie je al helemaal hangen op de beugels met je 'servetje' om!!!
Ach, we moeten er maar om lachen toch

Dank voor het delen van jullie ervaringen!!

Liefs, Marcia mv Puck
 
Terug
Bovenaan