Nou, ik had er stiekem nog wel goede hoop op dat het mee zou vallen..., vooral omdat Isabelle er veel zin in had.
Hier wat kleine opmerkingen om jullie de indruk te geven hoe het was:
- we waren er om half 4.
- mijn schoonmoeder ging meteen boven Charlotte hangen en die schrok zich wild en begon werkelijk meteen te krijsen. Charlotte wil altijd even rondkijken als er veel mensen in een woonkamer zijn en even kijken waar ze nu eigenlijk is, maar kreeg daar dus niet de kans voor.
- Ik liep dus eerst al een kwartier met Charlotte op mijn arm om haar stil te krijgen. Daarna sliep ze gelukkig goed in de kinderwagen.
- We begonnen pas om half 7 met het voorgerecht en om kwart voor 9 kwam het hoofdgerecht op tafel.
Isabelle at niks had rode wangen en had duidelijk slaap.
Ik wilde om uiterlijk 20 uur naar huis. Dat vond ik een goede tijd voor Isabelle, zodat ze de komende feestdagen ook nog fit was.
- Mijn man vond echter dat ie het niet kon maken om tijdens het voorgerecht weg te gaan en zei dat Isabelle best wel een keer lang op kon blijven.
(Lees: ze doet ook al geen middagdutje meer, dus is wel erg lang op blijven).
- Uiteindelijk moesten we tijdens het hoofdgerecht toch naar huis, want mijn man moest vannacht nog in een nachtdienst werken.
- Ik zat met steeds op te fokken en wilde naar huis, maar de auto stond een straat verder en er ligt echt overal nog sneeuw, dus niet echt handig met een maxi-cosi, kinderwagen en een peuter die moe is.
- We waren met 18 personen en mijn schoonmoeder kreeg het eten gewoon niet sneller op tafel.
- Op de terugweg naar huis was ik zo boos op mijn man, dus niet echt gezellig voor de kinderen en mij.
- Ik heb nu besloten dat ik tegen mijn schoonmoeder ga zeggen dat dit voor ons geen doen is met twee kleine kinderen.
- Ik weet nu al dat ze dat niet begrijpen, want ze sleepten vroeger altijd hun kinderen overal mee naar toe en daar krijg je de makkelijkste kinderen mee zeggen ze keer op keer... (ik heb er al vaker over gesproken).
- Isabelle ligt nu nog te slapen, daar ben ik wel blij mee. Maar is dus wel uit ritme.
- Ik moet er wel bij zeggen dat ik snel in paniek raak. Ik hou de kids het liefst altijd in ritme en daar moet ik soms ook wel eens van leren afwijken, maar dit vind ik wel een erg grote afwijking... hihi.
Nou, ik hoop voor jullie op een gezelligere dag met je man en schoonfamilie...! Gelukkig gaan we deze dag naar mijn ouders en zijn we morgen gelukkig thuis. Begrijpen jullie nu dat ik altijd tegen kerst opzie?
Groetjes Babybelle
Hier wat kleine opmerkingen om jullie de indruk te geven hoe het was:
- we waren er om half 4.
- mijn schoonmoeder ging meteen boven Charlotte hangen en die schrok zich wild en begon werkelijk meteen te krijsen. Charlotte wil altijd even rondkijken als er veel mensen in een woonkamer zijn en even kijken waar ze nu eigenlijk is, maar kreeg daar dus niet de kans voor.
- Ik liep dus eerst al een kwartier met Charlotte op mijn arm om haar stil te krijgen. Daarna sliep ze gelukkig goed in de kinderwagen.
- We begonnen pas om half 7 met het voorgerecht en om kwart voor 9 kwam het hoofdgerecht op tafel.
Isabelle at niks had rode wangen en had duidelijk slaap.
Ik wilde om uiterlijk 20 uur naar huis. Dat vond ik een goede tijd voor Isabelle, zodat ze de komende feestdagen ook nog fit was.
- Mijn man vond echter dat ie het niet kon maken om tijdens het voorgerecht weg te gaan en zei dat Isabelle best wel een keer lang op kon blijven.
(Lees: ze doet ook al geen middagdutje meer, dus is wel erg lang op blijven).
- Uiteindelijk moesten we tijdens het hoofdgerecht toch naar huis, want mijn man moest vannacht nog in een nachtdienst werken.
- Ik zat met steeds op te fokken en wilde naar huis, maar de auto stond een straat verder en er ligt echt overal nog sneeuw, dus niet echt handig met een maxi-cosi, kinderwagen en een peuter die moe is.
- We waren met 18 personen en mijn schoonmoeder kreeg het eten gewoon niet sneller op tafel.
- Op de terugweg naar huis was ik zo boos op mijn man, dus niet echt gezellig voor de kinderen en mij.
- Ik heb nu besloten dat ik tegen mijn schoonmoeder ga zeggen dat dit voor ons geen doen is met twee kleine kinderen.
- Ik weet nu al dat ze dat niet begrijpen, want ze sleepten vroeger altijd hun kinderen overal mee naar toe en daar krijg je de makkelijkste kinderen mee zeggen ze keer op keer... (ik heb er al vaker over gesproken).
- Isabelle ligt nu nog te slapen, daar ben ik wel blij mee. Maar is dus wel uit ritme.
- Ik moet er wel bij zeggen dat ik snel in paniek raak. Ik hou de kids het liefst altijd in ritme en daar moet ik soms ook wel eens van leren afwijken, maar dit vind ik wel een erg grote afwijking... hihi.
Nou, ik hoop voor jullie op een gezelligere dag met je man en schoonfamilie...! Gelukkig gaan we deze dag naar mijn ouders en zijn we morgen gelukkig thuis. Begrijpen jullie nu dat ik altijd tegen kerst opzie?
Groetjes Babybelle