Was ik weer,
Ik ga niet naar beurzen hoor, mij niet gezien, hahaha! Nee, het was de vrouw van de osteopaat die zelf heel gevoelig is en veel dingen 'oppikt'. Toen mijn dochtertje (5 maandjes nu, maar toen 2 - 3 maandjes oud) daar onder behandeling was zat ze haar gewoon te observeren en toen wist ze het me te melden. Ze wist het gewoon. Ook meldde ze dat deze kindjes vaak als 'onhandelbaar' worden aangemerkt omdat ze niet begrepen worden door volwassenen. Ons zoontje is nu ruim 2,5 en idd. erg 'wijs'. Hij praat al maandenlang heel erg goed, dat begon in april-mei 2005 toen hij ruim 1,5 jaar oud was. Hele volledige zinnen met meestal de lidwoorden op de juiste manier gebruikt (nu he, niet vorig jaar hoor). Op de creche staan ze regelmatig van hem te kijken en dan krijg ik te horen als ik hem ophaal: "Wat-ie vandaag nou weer zei...." Hij zegt heel erg vaak: "Mama, ik vind jou zo lief!!!" maar ook tegen papa, tegen zijn zusje van 5 maandjes, tegen opa en oma, tegen de poesjes, tegen de juffies op de creche, werkelijk tegen iedereen. Ik ben opgevoed met de wetenschap dat er veel meer is tussen hemel en aarde en ik sta dus ook nergens van te kijken. Ik sta overal voor open en voor mij geldt bijna altijd eerder: eerst zien dan pas niet meer geloven. Ik vind het erg bijzonder dat ik twee van deze kindjes heb gekregen en ben ook erg nieuwsgierig naar de toekomst. Wij zijn erg meegaand met ons zoontje. Hij mag een heleboel (binnen bepaalde grenzen) en hij voelt zich vaak erg 'trots' als hij iets mag. Hij is heel bijzonder, kan verder niet precies zeggen waarom, maar vergeleken bij kindjes van zijn leeftijd is hij echt een stukje wijzer en voorzichtiger en hij heeft idd heel erg veel liefde te geven. Dit zeg ik zonder 'opscheppen' maar puur uit constatering. Daarnaast is hij natuurlijk, zoals ieder kind van zijn ouders, onze grote trots! Ons dochtertje is nog zo klein. Ze kijkt al heel wijs de wereld in maar verder kunnen we daar nog weinig van zeggen. Ik begrijp overigens wel dat de meeste mensen bij dit topic zullen denken: "Wat een onzin allemaal..." maar da's dan maar jammer. Want NOG erger is dat veel van deze kinderen bestempeld worden als 'ADHD-ertje' (met de daarbij behorende, zware medicatie!!!) terwijl dit mogelijk helemaal niet aan de orde is. Als er meer bekendheid aan gegeven zou worden zou het allemaal misschien (nog) makkelijker zijn. Daarom ga ik het boek bestellen, want ik wil mijn kindjes goed begrijpen, of daar in elk geval alles aan gedaan hebben. Pfff... heel verhaal geworden weer. Beetje duidelijk???
Groet,
Anouk