voor PV

A

ANONYMOUS_USERNAME

hai PV,

wat een k**zooi,niet? Die erge buikpijn had ik woensdagnacht ongeveer 2 uurtjes, is nu weer overgegaan in menstruatie-achtige pijn.
Maar als je het niet vertrouwd moet je echt de gyn of vk bellen, dat is mij ook verteld.
Maar je hebt nu tenminste een beetje een doorbraak en daar zit ik ook echt op te wachten! Bij mij schiet het echt nix op! Wanneer was het bij jou ook alweer begonnen?
Heel veel sterkte, ik hoop dat je voldoende steun krijgt thuis en anders kom je maar hier, de pc staat bij mij de hele avond aan. Doen hoor!

knuffel, Kyra
 
Hai Kyra

Het bruine afscheiding begon zondag avond.
Maandag werd het rood en dinsdag ook nog en heb ik vk gebeld voor een versnelde echo.
Woensdag ochtend half 8 konden we terecht, maar kreeg dinsdagavond al krampen in buik en rug en verloor wat stolsels.
Had het vanavond echt even te kwaad met die weeen.
Ben wel een "stolsel" verloren, maar weet niet zeker of dat het was.
Hoe weet je nou hoe het eruit moet zien.
Daarna nog wat buikpijn gehad en wat paracetadollentjes ingenomen.
Nu een stuk minder pijn.
Ik wacht maar af.
Heb voor komende vrijdag een echo staan, maar deze gaat alleen door als we denken dat het eruit is.
Kijken ze of het schoon is.

Wat een k@#$t zooi he meid.
Had me voorgenomen hier niet meer te komen, maar is toch fijn om met jullie mede lotgenootjes erover te praten.

Meid we spreken elkaar hier nog wel. Denk jullie nog wel nodig te hebben.

 PV
 
hoi,

wat een ellende! Het duurt ook allemaal zo lang! Ik denk dat je het wel gehad hebt nu, als ik het zo lees.Die hevige pijnen schijnen een paar uur te duren.
Bij mij begon de bruinige afscheiding zaterdag en pas vanaf woensdag echt bloed.
Woensdagnacht erge pijn, maar niet echt veel verloren. Ik hoop dat het bij mij ook snel komt. Paracetamol helpt goed, he?
Heb jij trouwens al meer kinderen? Ik heb een dochtertje van 2. Ze is zo lief voor me! Ze heeft ook wel in de gaten dat mamma anders is dan anders. Af en toe brengt ze me een hapje van iets, of ik krijg het rietje van haar pakje sap in mn mond gedrukt. Drink maar, zegt ze dan, is goed voor je buik. Lief he?
Doe maar rustig aan, doe ik ook. We komen er wel uit, echt waar!

liefs Kyra
 
Hai Kyra

Wij hebben een dochtertje van bijna 5 jaar.
Allebei de keren wist ze van de baby in mama's buik.
Haar verdriet doet me erg veel pijn, bijna meer dan mijn eigen.
De vorige keer was zij ook erg lief voor mij. Inderdaad drinken geven en van alles
voor je pakken.
Nu is ze,was al afgesproken, logeren bij opa en oma. Want ze heeft vakantie en normaal had ik gewerkt.

Week ook dat we er weer uit komen, maar het voelt nog steeds heel oneerlijk.

Ook is mijn schoonzus bijna uitgerekend.
Het doet erg veel pijn.

Manlief gaat zo ons prinsesje ophalen ik mis d'r.

Liefs PV
 
hai PV        

Dit is de eerste keer dat ik zit te huilen, ik lees je bericht en ineens stromen de tranen over mn wangen. Ik voel zo met je mee! Dat verdriet van je dochtertje is heel erg, ze heeft de leeftijd dat ze het begrijpt. Die van mij niet.Gelukkig maar. Zij wist er ook van en we hebben het haar aan de opa's en oma's laten vertellen! Was toen leuk, maar nu minder... Ik wist niet hoe ik het haar moest vertellen. Toen hebben we maar gezegd dat de baby erniet meer is, de dokter heeft gekeken en de baby was er niet meer. Dat was voor haar duidelijk genoeg.
Dit zijn dus echt mijn eerste tranen sinds ik weet dat het mis is. Komt ook omdat ik het vanmorgen ook echt verloren ben op het toilet. Dat deed me echt wel wat. Ik voelde dat er iets groters uit floepte. De gyn zei laatst al tegen me: ga het niet opvangen of uitpluizen, want daar doe je jezelf alleen maar meer verdriet mee. Maar ik heb het er toch even "uitgehengeld", want ik wou zeker weten dat dit het was. Nou, dit was het dus. Het was inderdaad zoals volgens mij Gaby schreef, net een grote druif. Ik vloei nu ook veel meer en heb weer buikpijn. Allemaal nadat het vruchtje eruit was.
Hoe is het nu met jou? Gaat het al beter? Ik hoop het.

liefs Kyra
 
Hai Kyra.

Wat is het leven toch af en toe sh@#$%t.
Fijn voor je dat jij zeker weet dat je het kwijt ben.
Dat wat ik verloor was wat langwerpig. Heb nu nog wel last van rug en licht in mijn buik.
Dus... de tijd zal het ons laten weten.

Mijn dochtertje is door het verliezen van haar opa op de hoogte van de dood.
Dus bij de eerste mk zei ze ook da baby is dood.
Nu heb ik diezelfde woorden bij haar gebruikt.
Ze wist dat het hartje klopte en als je dood ben klopt je hartje niet meer.
Maar het is zo moeilijk om dit te zeggen.
Hierdoor heeft ze het dan ook steeds meer over opa die dood is.
Niet dat dat geeft maar ik zou nu ook wel weer eens wat meer zonnenstralen in haar
leventje zien.
Maar een ding is me hier wel weer door duidelijk.
Je kan je kind niet behoeden voor de kl@#$#$te dingen in het leven.

Hoop dat ik ooit ga begrijpen waar dit allemaal goed voor is.
Voorloppig zal ons gezinnentje uit drie blijven bestaan. En als dit alles zijn plekje
heeft gekregen in mijn leven zien we wel weer verder.

Meisje jij ook heel veel sterkte met je tranen en verdriet.
En we helpen elkaar er wel door.

Liefs PV
 
Lieve meiden,





wat een toestand, en dat het dan ook nog zo lang moet duren.


Maar wat kunnen kinderen lief zijn he. Zo jong als ze zijn ze zijn er toch voor hun mama met buikpijn.



PV hoe lang was je zwanger, want je dochter wist er al van.

Wij hebben het tot drie maanden geheim gehouden, alhoewel vooral mijn
oudste (nu bijna 7) wel vond dat mama's buik dikker werd. Langer hadden
we hetd an ook niet geheim kunnen (maar ook niet willen) houden. Ik ben
bevallen na 18 weken zwangerschap.



Het verdriet van de meiden was vreselijk. De jongste bleef
onophoudelijk huilen, en iedere keer wilde ze aan mijn buik voelen. Die
was behoordlijk stevig geworden, en nu was ie zacht en kleiner (ik had
vooral de laatste twee weken van de zwangerschap een behoorlijke buik
gekregen)



Maar goed kinderen zijn erg flexibel en na het ergste verdriet en heel
veel vragen ging het snel weer goed met de meiden. Soms vertellen ze
nog wel dat onze baby dood is, en ze vragen of we nog weer een nieuwe
gaan maken.



Hoe het bij een volgende keer moet weet ikniet, want geheim houden tot 20 weken lijkt me er g moeilijk.



Meisjes, ik wens jullie heel veel sterkte en blijf praten. Geniet van jullie gezinnetjes en blijf dromen.



Kus

Miep

 
Hoi Miep, Kyra en PV,

Nee, het leven is niet eerlijk. Maar geheim houden hoeft eigenlijk niet vind ik. Ik heb 3 zoontjes en die wisten het alledrie.
De jongste reageerde heel emotioneel. Mijn vriend Dennis was zich aan het scheren en toen stond mijn jongste bij hem en toen vroeg hij of het niet begraven moest worden. Dennis zei dat het zo klein was dat dat niet nodig was. Nou was zijn antwoord, dan begraven we het toch in een luciferdoosje.
Nou toen Dennis dit aan mij vertelde schoot ik helemaal vol.Dat zullen jullie misschien wel begrijpen.
Maar als ze dit niet geweten hadden dan hadden we toch uit moeten leggen wat er aan de hand was, want er was iets en dat was heel duidelijk. Mamma ging niet werken en lag alleen maar te slapen. Snap je?
Nu heb ik wel iedere avond heel erg hoofdpijn en paracetamol werkt dan niet eens meer. Is dit normaal????

Liefs en veel sterkte
Gaby
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan