voor PV

hoi allemaal,

heftig is dat als je het de kids moet vertellen! Maar wat reageren ze allemaal lief,he? Super gewoon. Maar ook heel verdrietig.
Onze dochter heeft het niet meer over de baby in de buik.Ze is dan ook nog maar 2 jaar. Gelukkig hebben we het, nadat ze het aan de opa's en oma's had verteld, er niet meer zoveel over gehad.
Ik hoop dat donderdag alles weg is en dat ik dan niet meer gecureteerd hoef te worden.
Wat ben ik ook een watje, he? Daar maak ik me nog steeds druk om! Meer om het feit dat ik dan nog niet kan afsluiten. Ben ik weer een paar dagen verder en ik heb het wel gehad nu!
Mijn collega, zo tactisch als een bos uien, vroeg me of ik direct weer voor de volgende ging!!  Ze is zelf 14 weken zwanger. Tja, wordt het niet makkelijker van voor ons. Tijden een feestje vertelde ze heel trots, logisch, dat ze zwanger is, terwijl mijn man bij dat groepje stond. Ze heeft even totaal geen rekening gehouden met zijn gevoelens! Natuurlijk kun je het vertellen waar hij bij staat, maar dat kan ook op een andere manier. Iets minder uitbundig in elk geval. Wij weten ook: thats life. Maar hij kwam gebroken thuis! Bedankt!
Maar goed, dat zal wel vaker gebeuren.
Wat een verhaal weer, ik ga me maar ff douchen, wordt wel tijd nu!

liefs Kyra
 
Hai allemaal.

Ik ben het net verloren.
Dat van de week was dus een flinke stolsel. Nu dit was wel wat groter, groter dan een druif. Ik durfde niet te kijken en voelde het gewoon langzaam uit me glijden.
Dat gevoelop dat moment vergeet ik nooit meer.
Voel me nu erg leeg, kan zelf even niet echt huilen.
Ben blij dat me lichaam dit zelf heeft gedaan. Anders had mijn vertrouwen in mijn lijf me nog meer in de steek gelaten.

Ons dochtertje wist het bij de eerste mk bij ong 6 weken. Ik was toen erg misslijk en ziek. En we waren erg blij en vonden dat zij het moest weten.
WE hadden ons voorgenomen het de volgende keer later te zeggen, maar daar is niet veel van terecht gekomen.
Weer bij ong. 6 1/2 week gezegd na een echo waar we een hartje op zagen kloppen.
We wisten dat dit geen garantie was, maar toch voelde het zo goed.
Ook hadden we het anders later moeten vertellen waarom wij zo'n verdriet hebben.
En ze hoort eigenlijk altijd alles. Behalven als het moet.
Dat is toch altijd bij kinderen!!!!!!!!!!!!!
Volgens mij is er nooit een bepaald moment voor zoiets.
Je moet hierin je gevoel volgen. En doen voor je je goed bij voeld.

Ik vertel haar ook niet alles. Want daar vind ik haar te jong voor.

PV
 
Hai meiden.

Misschien een raren / persoonlijke vraag. Maar wat hebben jullie ermee gedaan?
WIj konden het niet door de wc spoelen en zomaar weg doen voelt ook niet goed.
Nu is mijn mannetje met dochterlief in de tuin bezig geweest en willen we het
vanavond begraven.
Later planten we een boompje op die plek.

Zal er daardoor wel aan herinneren, maar denk dat dat wel goed is.
Het is weer een gebeurtenis uit ons leventje en hoort ook bij ons.
Onze meid weet hier niets van, want ik vind haar hiervoor nog te jong. Wel kan ik het later aan d'r vertellen.

Weet dat alles een reden in het leven heb, wat hiervan de reden is moet ik nog achter komen. Maar hoop dat we er saampje achter komen.

Meiden weer een heel verhaal van die muts die zei dat ze niet meer zou komen.
Maarja je ziet maar weer.

Allemaal heel veel sterkte.

PV
 
hoi PV,

helemaal geen rare vraag. Iedereen gaat weer anders met zoiets om. Wij hebben het wel door het toilet gespoeld. Heb het nog wel even bekeken en verder niet over nagedacht. We hebben er ook geen spijt van. Naar ons idee was het nog niet echt wat. En begraven is dus nix voor ons. Maar jij moet doen waar jij je het beste bij voelt. Er zijn heel veel die het begraven in de tuin. Prima toch? Ik heb er nix mee.
Heel veel sterkte PV.

liefs Kyra
 
hoi PV,

hoe is het nu met je? Heb veel aan je gedacht na je berichtje van gisteravond.
Je hebt vast een heftig avondje gehad. Ik hoor het nog wel.
Ik heb nog steeds een beetje buikpijn en verlies nog steeds bloed. Maar dat bloed is zo vers! Het druppelt eruit als ik op het toilet zit. Lijkt op dat bloed als je je net in je vinger hebt gesneden. Af en toe nog een stolseltje. En in mijn maandverband zit bijna niks! Snap er niks van. Dan loop ik en ga ik zitten en weer staan, zou je toch verwachten dat er meer bloed komt? Raar.
tot straks, denk ik.

liefs Kyra
 
Ons kindje is in het ziekenhuis gebleven. Het was een klein kindje met alles erop en eraan. Ik heb het bekeken vastgehouden  en op mijn borst gehad. Heel emotioneel en vooral heel vertederend. Wij hebben er bewust voro gekozen het niet te begraven. Het wordt daarmee heel erg concreet en daarmee moeilijker los te laten. tenmisnste zo voelt het voor ons. Daarnaast wilde wij graag dat ons kindje onderzocht werd. Tot op heden hebben we nog steeds geen uitslag. Het is nu 2,5 maand geleden dat ik bevallen ben. Ik zou nu 28 weken zwanger geweest zijn.

Meiden heel veel sterkte.
Jullie komen er wel.

Kus
Miep
 
Hoi PV,

Wat een narigheid weer. En je vraag is absoluut niet raar. Wij hebben het ook begraven in een potje in de tuin met een potroosje erop. Maar aangezien wij   nog gaan verhuizen had ik heirbij niet helemaal een prettig gevoel. En heb toen   nog een passiebloem gekocht die staat nu binnen in de kamer en nemen we straks mee naar ons nieuwe stekkie en dan poten we het daar in de tuin zodat het toch bij ons blijft. Hier had ik een tevreden gevoel bij.
Maar das ieders voor zich.

heel veel sterkte!

Groetjes astrid
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan