Hoi meiden,
Bedankt voor jullie reacties. Ik ga zeker eens achter het boek aan van Cecile Roth. Ik heb nu 3x per week revalidatietherapie in het ziekenhuis, waaronder ergotherapie, fysiotherapie, ontspanningstherapie en gesprekken met maatschappelijk werk. Ik ben er dus serieus mee bezig. De pijn overheerst iedere dag. Ik haal natuurlijk mijn plezier uit de momenten met Jamey, maar hij is maandag en dinsdag naar de creche en donderdag bij mijn ouders omdat ik dan therapie heb.
Fietsen kan ik niet, dat heeft de fysiotherapeute mij laten proberen om mij te laten voelen dat ik daar nog lang niet aan toe ben. Ik wil te snel.
Mijn zus heeft me overgehaald om te gaan zwemmen met de kleintjes. Ik zal het maar doen, misschien valt het me mee. Iedere week gaan er wel onsjes van af. Ik zal daar maar mijn motivatie uit halen. Zodra ik weer stukken kan lopen wil ik de modifast wel proberen, op zich lijkt het me niet gek. Ik volg het "dieet" van de dietiste en heb geen trek ofzo. Alleen moet er wel resultaat zijn anders laat je steeds een koekje of chocolaatje liggen bij de koffie en ga je je afvragen waarom, het heeft toch geen nut.
Ik hou niet van zelfmedelijden ik heb het echt lang volgehouden vind ik (loop al ruim 8 maanden met veel pijn) en mag dan wel eens klagen toch...
Komt bovenop dat ik een gesprek heb gehad met mijn baas die doodleuk vertelde dat hij niet mijn functie niet kon garanderen als ik terugkwam.... wat moet ik daar nou weer mee.
Groetjes, Taatje
Bedankt voor jullie reacties. Ik ga zeker eens achter het boek aan van Cecile Roth. Ik heb nu 3x per week revalidatietherapie in het ziekenhuis, waaronder ergotherapie, fysiotherapie, ontspanningstherapie en gesprekken met maatschappelijk werk. Ik ben er dus serieus mee bezig. De pijn overheerst iedere dag. Ik haal natuurlijk mijn plezier uit de momenten met Jamey, maar hij is maandag en dinsdag naar de creche en donderdag bij mijn ouders omdat ik dan therapie heb.
Fietsen kan ik niet, dat heeft de fysiotherapeute mij laten proberen om mij te laten voelen dat ik daar nog lang niet aan toe ben. Ik wil te snel.
Mijn zus heeft me overgehaald om te gaan zwemmen met de kleintjes. Ik zal het maar doen, misschien valt het me mee. Iedere week gaan er wel onsjes van af. Ik zal daar maar mijn motivatie uit halen. Zodra ik weer stukken kan lopen wil ik de modifast wel proberen, op zich lijkt het me niet gek. Ik volg het "dieet" van de dietiste en heb geen trek ofzo. Alleen moet er wel resultaat zijn anders laat je steeds een koekje of chocolaatje liggen bij de koffie en ga je je afvragen waarom, het heeft toch geen nut.
Ik hou niet van zelfmedelijden ik heb het echt lang volgehouden vind ik (loop al ruim 8 maanden met veel pijn) en mag dan wel eens klagen toch...
Komt bovenop dat ik een gesprek heb gehad met mijn baas die doodleuk vertelde dat hij niet mijn functie niet kon garanderen als ik terugkwam.... wat moet ik daar nou weer mee.
Groetjes, Taatje