voor wil

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Sisi,

Is je pc weer in orde?
Het was vrijdag heel gezellig. Ik ben blij dat ik mee ben gegaan. We hebben eerst een buffet gehad. Heerlijk gegeten!!!. En daarna een spook/speurtocht. Ik heb in tijden niet zo gelachen. Het was heel spannend die spooktocht met veel enge griezels. Ja en als ik dan zo schik moet ik enorm om mezelf lachen. Je weet gewoon dat je voor de gek wordt gehouden en dat het niet echt is. Super gewoon.
Collega's vonden het leuk dat ik er was. Hele fijne reacties gehad.
Volgende week ga ik weer aan het werk. Ik werk voor een supermarkt, ja die ene die op de kleintjes let. 2 1/2 dag in de week. Eerst voor halve dagen hoor. Want ik ben nog steeds onwijs moe. Mijn Hb is wel weer oke, nog een beetje te laag. Een Hb van 8 is normaal. 7,5 is laag, volgens de doktersassistente. Ik heb 7,4 dus het gaat de goede kant op. Wel vreemd dat mijn Hb steeds zo laag blijft.

Je vertelde at je weer een bloeding hebt gehad. Kan het wezen dat je ongi bent geweest? Ik ben benieuwd wanneer ik weer ongi wordt. Men zegt dat de eerste ongi na een miskraam er heftig kan zijn. Weet jij daar iets van?

Groetjes Willemien

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Nog even dit Sisi,

Ik wil altijd zoveel opschrijven dat ik de helft vergeet.
Hoe gaat je man hiermee om? Zo te lezen kun je er wel over praten toch? Fijn dat hij probeert om dingen voor je te veranderen. Maar ik kan mij heel goed voorstellen, dat je opnieuw zwanger zijn voor jou de enige oplossing lijkt. Voor mij is dat ook zo hoor.
Mijn man kan er ook goed over praten( maar voor mannen is het toch anders dan voor vrouwen.)
Hij wil ook dat  ik weer snel zwanger raak. Maar hij is bang dat het de eerste weken zwaar voor ons wordt. En dat deze MK toch weer op de voorgrond zal staan. Met andere woorden vergeten doe je het toch niet, ook al gaat een volgende zwangerschap goed.
Dat zie je wel aan mijn oma.Ook al praat je er nog zoveel over en heb je het een plekje gegeven en verwerkt.

Groetjes Willemien

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Nog even dit Sisi,



Ik wil altijd zoveel opschrijven dat ik de helft vergeet.

Hoe
gaat je man hiermee om? Zo te lezen kun je er wel over praten toch?
Fijn dat hij probeert om dingen voor je te veranderen. Maar ik kan mij
heel goed voorstellen, dat je opnieuw zwanger zijn voor jou de enige
oplossing lijkt. Voor mij is dat ook zo hoor.

Mijn man kan er ook goed over praten( maar voor mannen is het toch anders dan voor vrouwen.)

Hij
wil ook dat  ik weer snel zwanger raak. Maar hij is bang dat het de
eerste weken zwaar voor ons wordt. En dat deze MK toch weer op de
voorgrond zal staan. Met andere woorden vergeten doe je het toch niet,
ook al gaat een volgende zwangerschap goed.

Dat zie je wel aan mijn oma.Ook al praat je er nog zoveel over en heb je het een plekje gegeven en verwerkt.



Groetjes Willemien



Hoi Willemien!



Fijn dat je het zo naar je zin hebt gehad vrijdag. Het klinkt ook heel
leuk. Een beetje goed gespook is vaak hillarisch! Ik weet nog dat ik
ooit in Spanje in een "levend' spookhuis was, waar de 'spoken'
(verklede mensen) achter je aan kwamen. Meid, ik heb gegild en gerend
of mijn leven ervan af hing! Geweldig!!

Dat is dan zo lachen!

Na zo'n rotervaring kan je dat goed gebruiken! Ja toch!!

Ook mooi dat je Hb een beetje in balans begint te komen. Dat zal er ook wel toe bijdragen dat je je wat beter gaat voelen.



Hé, nou heb ik hetzelfde als jij. Ik heb net je bericht gelezen en
geprobeerd ze allebei te kopiëren om zo niet te vergeten wat ik ook al
weer allemaal wilde zeggen. Maar mijn pc wil maar 1 berichtje kopiëren:
de laatste. Lastig!!!



Je vroeg hoe mijn man met de situatie omgaat. Nou, net wat je zegt:
Voor mannen is het anders. Dat zegt hij zelf ook. Voor hem was de
zwangerschap nog niet zo tastbaar en in dat opzicht heeft hij ook
minder verloren. Als ik zwanger ben, dan houd ik week voor week bij hoe
het kindje er ongeveer uit ziet, welke lichaamsonderdelen zich in die
periode ongeveer aan het ontwikkelen zijn, hoe groot het is en hoe
zwaar... Ik ben er veel meer bij betrokken. Mijn man vindt het wel
jammer dat het een miskraam is geworden, maar gaat makkelijker door met
zijn leven.

Ik vind dat wel eens moeilijk. Ik ben best wel eens down en dat merkt
hij ook. Haha, hij leest nu mee over mijn schouder. Kijken hoe hij
reageert als hij ziet dat het even over hem gaat...

....Hij ligt in een deuk van het lachen...!!!



Ik denk op zich dat jij en je man wel gelijk hebben, dat de ervaring
van de mk een stempel zal drukken op een volgende zwangerschap. Normaal
weet je al wel dat je in de eerste 12 weken een verhoogd risico op een
mk hebt, maar als je dat hebt meegemaakt, zoals wij, weet je bovendien
dat dit niet alleen bij anderen gebeurt..

Toch houdt die gedachte mij niet tegen hoor!! Dit kunnen we toch niet
meer veranderen. En het verlangen naar een baby is groter dan de angst
voor een mk!!

Het is jammer dat we niet meer onschuldig of onbezorgd zwanger kunnen zijn, maar ja....

En dan maar weer naar jouw oma kijkend... Na een miskraam kan het nog
heel vaak gewoon goed gaan!! Aan die gedachte houd ik mij maar vast!!

Groetjes van mijn man en mij,

liefs, Sisi.