voor Yvon

Hoi hoi,

Hoe is het met jou? Met mij ging het vooral de laatste maand niet zo goed. Ik had veel buikpijn en na ruim drie weken had ik nog geen eisprong gehad volgens mijn gevoel. Omdat ik PCO-syndroom heb (verstoorde hormoonhuishouding waardoor je niet of onregelmatig een eisprong hebt, maar bij mij ging het al best wel lang redelijk goed), was ik bang dat dat aan het verslechteren was. Gisteren belde ik het ziekenhuis en vandaag mocht ik al langskomen bij mijn eigen gyneacoloog.

Ik heb een heel fijn gesprek gehad met haar, maar waar ik al bang voor was, is ook het geval. Mijn PCO-syndroom is inderdaad weer erger geworden. Ik zit nu op dag 24 van mijn cyclus en het eitje was nog te klein (pas 1,5 cm en bij 2,0 tot 2,4 cm springt 'ie). Je kon goed de andere blaasjes zien op de echo, een kenmerk van PCO.

Ik krijg nu de komende twee maanden steeds echo's om te kijken hoe de eitjes groeien en dan moet ik begin december terugkomen. Als het inderdaad een rommeltje blijkt te zijn moet ik aan de Clomid, maar dat maakt me dan ook niet meer uit hoor. Zoals het nu gaat zal het ook niet lukken met het zwanger worden (en blijven)... Die miskramen kunnen goed een gevolg zijn van de PCO, dus dan is het ook maar beter dat ik hormonen krijg denk ik.

Vrijdag moet ik terugkomen voor de tweede echo om te zien of dit eitje nog wel doorgroeit, maar dat is niet zeker. Het kan goed zijn dat het eitje weer verschrompelt... Anders krijg ik misschien wel een kuurtje om mijn menstruatie op te wekken en dan gaan we weer door naar de volgende ronde.

Ik ben heel blij dat er nu gericht iets aan gedaan wordt, maar ook wel verdrietig dat het toch weer tegenzit. Ik heb vanmiddag effe uitgehuild bij ons mam. Die was wel heel lief en positief, alleen de reactie van mijn man viel een beetje tegen. Hij begon te zeuren dat het al zo lang duurt met die ellende en dat hij geen zin heeft in dat ziekenhuisgebeuren allemaal. Hij kwam uit de nachtdienst (meestal is hij dan humeurig) en had volgens mij geen goede zin, maar ik heb hem wel meteen gezegd dat ik zo het gevoel had er alleen voor te staan. Daarna was hij weer wat vrolijker, maar was ik al zwaar teleurgesteld. Niet echt een fijne dag dus.

Ik hou je in ieder geval op de hoogte van de ontwikkelingen...

Liefs van Sacha
 
Ik had al een paar keer een poging gedaan om een berichtje achter te laten, maar dacht steeds dat het mislukte. Nu blijken er toch al twee berichtjes te staan voor jou, maar die moet je maar effe negeren, ha ha. Die zijn van gisteren, toen was ik nog niet bij de gyneacoloog geweest... Raar forum af en toe hoor!
 
Hoi Sacha,
Ik was al een aantal weken niet meer op het forum geweest en dacht vandaag toch maar even kijken of je een berichtje hebt achtergelaten en leuk dat dit ook zo is.

Wat goed zeg dat er nu serieus aan gewerkt gaat worden.Zwanger worden zit best wel ingewikkeld in elkaar als het niet lukt.Ik ben erg blij voor je dat je nu weet waardoor het komt.Laat even weten hoe het vandaag gegaan is.Als Clomid nodig mocht zijn dan kun je hier inderdaad maar beter voor gaan.Wieweet gaat het dan uiteindelijk wel goed.Als je het niet probeert dan weet je het nooit.

Mij blijft de pech zich ook een beetje achter volgen.Ik was met een kuur begonnen (van schrik niet) 60 dagen i.v.m met mijn blaasontsteking.De bacterie heeft het erg naar zijn zin in mijn lichaam.Na 10 dagen slikken kreeg ik vreselijke uitslag op mijn hele lichaam en toen moest ik weer een andere kuur slikken en begon ik weer van voor af aan met 60 pillen en de uitslag bleef aanwezig.Vandaag heb ik weer een ander recept gekregen en moet nu 50 dagen een kuur slikken.Om weer zwanger te kunnen worden moet ik dus eerst de kuur afmaken, want het kan schadelijk zijn voor de vrucht.Ik had zo gehoopt dat mijn vriend en ik het na de curretage weer konden proberen om zwanger te raken en nu kan het niet vanwege die rot blaasontsteking.We blijven goede moed houden hoor en dan maar een aantal maanden later het opnieuw proberen ,zodra ik er zeker van ben dat de blaasontsteking verdwenen is.

Dat je man zo reageert is wel een beetje te begrijpen. Voor hem is het natuurlijk ook een zware tijd geweest en nu nog.Hij zal het vast niet zo bedoelen en vooral na zo'n nachtdienst was hij waarschijnlijk bekaf.Het vreet ook een hoop energie allemaal.

Nou meid, veel sterkte en hou je goed.
Ik wacht je reactie af.

Dikke knuffel Yvon
 
Héé Yvon,

Sjemig zeg, wat balen voor je met die blaasontsteking! En dat je dan ook nog eens moet wachten met zwanger worden, alsof het allemaal nog niet lang genoeg heeft geduurd met al die ellende! Van de andere kant geeft het je misschien wel een beetje rust als je even die stress niet hebt van "word ik wel of niet ongi".

Ik ben vandaag weer naar het ziekenhuis gemoeten voor de tweede echo. Het eitje was gegroeid naar 2,4 cm en stond letterlijk op springen, dus je raadt het al wat voor advies wij kregen (ze zeggen het nog netjes: samenlevingsadvies, hi hi). Dus tja, we hebben er braaf naar geluisterd, maar het is wel een beetje raar hoor, zo op commando.

Mijn man is alweer een heel stuk bijgedraaid. Hij ziet wel dat ik een heel stuk rustiger ben nu ik weet dat eraan gewerkt wordt en voor de rest proberen we maar van het leven te genieten! Uiteindelijk moet het toch goedkomen... Ook voor jullie!

Dinsdag moet ik weer terugkomen voor een echo om te zien of mijn eitje is verdwenen (en dus is gesprongen) en dan is het weer afwachten de komende twee weken. Het is wel een heel fijn gevoel dat ik precies weet waar ik aan toe ben. Ik zit nu al op dag 27! Kun je nagaan hoe lang mijn cyclus deze keer is... En anders moet ik volgende maand weer terug voor echo's. Daar zal het wel op uitdraaien, want ik verwacht niet dat ik zwanger raak. Eigenlijk hoop ik ook pas dat dat lukt met Clomid, omdat het een fijn gevoel geeft te weten dat de rijping van het eitje dan zeker goed is.

Ach, we zien het allemaal wel... Jij hééél veel beterschap met je blaas! Ik hoop echt dat je er na deze kuur vanaf bent hoor...

Knuffel terug van Sacha!
 
Hoi hoi Sacha,

Ik vind dat jij altijd zo netjes en duidelijk je teksten intikt,mijn complimenten hoor!.

Fijn dat je man weer is bijgedraaid,
want die extra spanningen kunnen jullie
er zeker niet bij hebben nu.Het worden
spannende weken voor jullie en O ik ben
zo benieuwd of het deze keer zal lukken.Gaat het een beetje dat op commando oefenen?.Het lijkt mij ook raar hoor dat op commando, maar goed het is voor een goed doel.Ik weet zeker
dat het voor ons beide goed gaat komen,
hier heb ik alle vertrouwen in.Zodra je
meer weet laat je het dan weer even weten?.

Ik ga ontzettend voor jullie duimen.
Tot gauw en liefs van Yvon

 
Hoi Yvon,

Dank je wel voor het compliment (grijns)! Maar jij kunt er zelf ook wat van hoor...

Dinsdag heb ik weer een echo gehad om te zien of het eitje was gesprongen en dat was zo. Ik moet zeggen dat ik nu ook minder buikpijn heb, want dat had ik de hele cyclus al.

Dat oefenen op commando is dus echt niks hè?! Mijn man was zenuwachtig voor een dartwedstrijd, had haast en dat het ook nog eens moest werkte ook niet bepaald mee. We hebben onze daad wel verricht, hi hi, maar het lijkt me niet echt de goede omstandigheid om zwanger te worden, dus ik ga er ook absoluut niet vanuit. Dan erbij denk ik dat ik er rustiger onder zal zijn als ik pas zwanger raak als ik Clomid gebruik. Dan is er toch een betere basis voor mijn gevoel (een sterker en beter gerijpt eitje).

De tijd zal het leren! Eens gaat het ons lukken, toch? Dan lopen we trots rond met onze dikker wordende buik!!!

Liefs maar weer van Sacha
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan