voor Yvon

[ANONYMOUS_USERNAME]

He Sacha,
Ik vind het nog steeds erg fijn zo dat contact met jou.Een aantal vriendinnen van mij zijn nu zwanger en/of hebben een miskraam nog nooit meegemaakt, dus gaat dat communiceren over dit onderwerp niet zo makkelijk en wil ik er zelf ook niet steeds over beginnen.Het klinkt heel gek, maar na de miskraam heb ik wel ontdekt wie mijn echte vrienden zijn.Gelukkig blijven er genoeg over, maar over sommige ben ik toch wel wat teleurgesteld.Ze hoeven echt niet steeds te vragen van hoe gaat het nu na je miskraam, maar om nu helemaal te doen alsof er niks gebeurd is raakt mij toch wel een beetje.Van nature ben ik n.l zelf altijd erg meelevend.Echte vrienden kun je op 1 hand tellen zeggen ze weleens en dit begin ik nu aardig te beseffen.Erg lief dat jij zo meeleefd na mijn eerste miskraam.Jij hebt er al een aantal gehad en ik vind je wel vreselijk sterk hoor!.Vooral omdat jij het vreselijke verdriet al een aantal keren hebt moeten meemaken.

Ik kijk uit naar de dag dat we lekker kunnen mailen over het zwanger zijn.Nu kijk ik uit na de laatste dag van mijn pilkuur en dit is half november en dan kunnen wij ook weer gaan oefenen.

Ik had al zo'n vermoeden dat het commando gebeuren niet fijn is.Het lijkt me toch moeilijk om te zeggen van schat zullen we weer?.Maar ja meid,als het hierdoor zal lukken dan zou dit toch geweldig zijn.Gaat verder alles goed met je en met je zoontje?.Dart jezelf ook?.

Liefs en tot gauw, Yvon

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hé Yvon,

Je merkt inderdaad met dit soort dingen wie je vrienden zijn en wie niet. Geef mij maar liever twee goede vriendinnen dan tien "kennissen". Ben blij ergens, dan weet je ook waar je aan toe bent en hoef je aan hen geen energie meer te verspillen, toch?

Het is inderdaad moeilijk te praten over wat je hebt meegemaakt en nóg meemaakt. De meeste mensen snappen het toch niet. Niemand, maar dan ook niemand, kan weten hoe jij je voelt, zelfs je partner niet... Daarom is het heel fijn om als vrouwen onder elkaar hierover te kunnen babbelen.

Met mij gaat het na de laatste miskraam best goed eigenlijk. De miskraam ervoor raakte me nog veel harder, omdat ik toen met drie maanden écht opgewekt naar de echo ging en een bewegend mensje verwachtte te zien... De laatste keer zat de schrik er toch al een beetje in en terecht... Vooral nu er daadwerkelijk iets gedaan wordt door de gyneacoloog voel ik me een stuk sterker en rustiger. Daar ben ik haar heel dankbaar voor. Ze luistert echt naar mij en neemt me heel serieus en daardoor begin ik weer moed te krijgen!

Volgend weekend is mijn nod, maar... ik lag gisteravond in bed en had ontzettende honger, terwijl ik toch goed gegeten had en vandaag heb ik ook meer honger als anders en ben ik de hele dag al een beetje misselijk. Pffff, ik durf het bijna niet te hopen, maar je zult het net zien... Ik was me al helemaal aan het richten op de Clomid en vond het wel prima als ik tevoren niet aan zou tellen, maar dan zul je zien dat het juist wél gebeurt! Ha ha, dat zou wat zijn.

Ach, ik blijf er rustig onder en wacht het wel af, maar het zou me weer eens niks verbazen... En is het niet zo, dan gaan we nog maar een keer op commando, ha ha! Ach, dat is maar één of een paar keer in een cyclus, dus ach...

Met mijn zoontje Rémon gaat alles heel goed. Hij is super ondeugend en veel te wijs voor zijn leeftijd. Ik had het er vanochtend nog over met Ron, mijn man, hoe ontzettend ingrijpend het krijgen van een kind is en hoe geweldig. Ik hoop dat het voor jullie ook snel gaat lukken, maar dat het gaat lukken weet ik zeker! En achteraf is het dan toch allemaal de moeite waard geweest, al die ellende.

Ik dart zelf niet trouwens. Ik heb het wel even gedaan, maar het is mijn "ding" niet zo en ik heb het al zo druk! Waar wonen jullie eigenlijk? Wij in Eindhoven.

Zo, dit is weer een heel kletsverhaal geworden! Wel gezellie af en toe, toch?

Groetjes van Sacha

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Zeker gezellie om zo nu en dan te kletsen.We bepalen zelf wanneer we reageren en dit gaat lekker relext<hopelijk tik ik dit goed?.

De laatste tijd kom ik ook wat vaker langs op dit forum,het geeft mij wel een bepaalde ontspanning, omdat ik een vrij druk bestaan heb.

Ik volg sinds kort weer een opleiding voor verpleegkundige en dit is erg leuk, maar ik moet mezelf blijven motiveren om in de boeken te duiken en dit gaat me tot nu toe goed af.

Ik woon in Noord-Holland.De plaats noem ik liever niet,omdat ik weet dat vriendinnen van mij ook regelmatig dit forum bezoeken en ik wil het gerust aan jou kwijt, maar waarschijnlijk lezen meerdere personen onze berichtjes en blijf ik toch liever een beetje anoniem.Ik hoop dat je dit begrijpt.

Je hebt helemaal gelijk hoor met wat je zegt over liever twee goede vriendinnen dan 10 kennissen.De meeste van mijn "vriendinnen"(dit zijn er 7)daar ga ik al ruim 10 jaar mee om.Dit zijn hele lieve meiden,maar van een paar had ik meer verwacht.Ik neem het ze zeker niet kwalijk en probeer te respecteren hoe ze met dingen omgaan, maar een beetje verdrietig ben ik wel, maar dit slijt wel.

Verder gaat alles goed met mij.Deze kuur werkt beter dan de vorige en over 42 dagen hoef ik pas bij de uroloog terug te komen.

Jeetje wat spannend voor jullie.De misselijkheid en het hongerige gevoel geeft toch aan dat je best weleens zwanger zou kunnen zijn.Ik gun het jullie zo ontzettend!.Ik hoop zo dat je binnenkort met het goede nieuws komt en anders mag je altijd bij mij uithuilen hoor!.

Het idee om met zwanger bezig te zijn geeft mij al een gelukkig gevoel en we hebben er alles voor over, maar mocht het uiteindelijk niet lukken, dan vind ik het veel belangrijker om een stabiele en gelukkige relatie te blijven behouden.We hebben het erg goed samen en we kunnen een kind al onze liefde geven, maar ja als dit voor ons niet is voorbestemd ,dan gaan we rustig en happy verder met ons leven.

Leuke naam Rémon.Ik kijk er soms van op hoe wijs kinderen al kunnen zijn(als ik kijk naar de kinderen van mijn vriendinnen).Dit lijkt mij heerlijk om mee te kunnen maken.

Meid, ik ga hard voor jullie duimen.Hou je goed en hopelijk krijg ik snel het goede nieuws te horen en anders ben ik er om je op te vangen.

Liefs Yvon