voorkeur geslacht

S

serietje

Om eerlijk te zijn heb ik wat gemengde gevoelens.
We hebben al een dochter van ruim anderhalf tegen de tijd dat uk geboren wordt is zij 2 jaar.
Het lijkt me zo leuk om nu een jongentje te krijgen. Dit heeft ook als reden dat mijn broertje is overleden en ik het mooi zou vinden om hem te vernoemen. Nu zou je zeggen, maar als het een meisje wordt, dan maak je er toch een meisjesvariant op. Dat is inderdaad ook de bedoeling, maar toch...
Ik vind het allemaal erg spannend.
Afgelopen donderdag hebben we de herhaling van de 20 wkn echo gehad, aangezien uk de eerste keer met het hoofdje bij de beentjes lag en we het mondje en hartje niet goed konden zien, daarnaast wilden we ook een dvd. Afgelopen donderdag lag uk helemaal perfect en konden we alles goed zien.
Ik gaf aan dat ik het geslacht wel wilde weten en mijn man gaf aan dat hij het nog niet wil weten. Mijn man snapt wel waarom ik het wel wil weten. Het geslacht werd daarom op een papiertje geschreven en in een envelop gedaan, zodat we zelf konden kiezen.
Thuis koos ik er toch voor om het te weten.
Ik ben blij dat ik het nu weet, maar mijn man wil het nog niet weten. Tegen iedereen vertel ik nu nog steeds dat we het een verrassing houden en dat we het zelf ook niet weten. Maar aan de andere kant zou ik het wel graag willen delen.

Daarom wil ik het jullie wel vertellen.
Het wordt een meisje. Aan de ene kant is dit toch een teleurstelling voor mij, ik voel me er erg schuldig over dat ik er zo over denk. Onze kleine uk kan er helemaal niets aan doen en misschien heeft het juist wel een reden dat het een meisje wordt zodat ik haar niet te veel ga vergelijken/ associeren met mijn overleden broer.
Aan de andere kant ben ik natuurlijk erg blij dat ik weet dat alles er op en er aan zit en dat ze nu gezond lijkt. Om me heen zie ik veel mensen die 2 meiden hebben, wat ontzettend leuk is. Ze kunnen veel aan elkaar hebben en weten zelf natuurlijk niet beter.

Toch vind ik het een beetje moeilijk.
Maar ik ben wel erg blij dat ik het nu weet zodat het niet een teleurstelling zou zijn na de bevalling, ik kan me er nu op voorbereiden...

Ik weet dat dit heel raar en ontevreden overkomt, maar ik wilde het toch graag met jullie delen.
 
Ik weet niet of je ze nou echt zou vergelijken als het een jongetje geweest zou zijn. Nou snap ik wel dat je je broertje graag zou willen vernoemen. De oudste is bij ons vernoemd naar mijn vader (vandaag precies 2 jaar geleden overleden) En een beetje naar zijn andere opa. Bij de eerste hadden wij sterk het voorgevoel dat het een meisje zou zijn en hebben er allebei erg aan moeten wennen dat het een jongen zou worden. Bij een meisje hadden we de moeder van mijn man vernoemd. Bij deze had mijn man sterk de voorkeur van een meisje, omdat hij alsnog zijn moeder wil vernoemen (inmiddels 12 jaar overleden) En ik wilde graag een jongen. Omdat ze dan leuk samen op kunnen groeien en ik hem naar mijn overleden broer wil vernoemen ( vandaag precies 5,5 jaar geleden overleden) Ja wij hopen ooit nog een meisje te krijgen. En natuurlijk ben je blij dat alles gezond is, maar dat wil niet zeggen dat je geen voorkeur mag hebben. Ik raak moeilijker zwanger en ben dolblij dat ik zwanger geraakt ben, maar dat wil niet zeggen dat als ik nog een keer zwanger mag worden dat ik dan niet heel graag een meisje zou willen.
 
Ik ken het gevoel hoor. Bij mij is het precies andersom. Ik had heel graag een meisje gewild maar het bleek toch echt een kleine vent te zijn.

Iedereen wist dat ik graag een meisje wilde en nu ze weten dat het een jongetje wordt kijken ze me met angstige ogen aan en hoor ik dingen als “Maar jongens zijn veel liever voor hun moeder, hoor”. Het is voor veel mensen schijnbaar toch nog een taboe om een beetje teleurgesteld te zijn, als je het geslacht hoort. Gelukkig is vader dolblij met een jongetje en ook ik begin er aan te wennen. Maar toch sta ik af en toe met een sip gezicht in de Hema een kleine roze tutu te bewonderen.

Ik vind dat je best een voorkeur mag hebben en ook bijbehorende gevoelens als je hoort wat het wordt. En nu je het weet kan je ‘wennen’ aan het idee en ben je straks gewoon dolblij als je kleine meid gezond in je armen ligt. En wie weet krijg je ooit nog wel een zoontje. Ik ga in ieder geval net zo lang door, als is het maar omdat ik mijn uitgekozen meisjesnaam zo mooi vind :p.

Gr Sanne
 
Bedankt voor jullie reacties!!! Fijn om te horen!
Ik ben wel bang dat er voor ons geen 3e kindje meer in zit omdat we er thuis de ruimte niet voor hebben.
Maar inderdaad, ik zou al ontzettend gelukkig zijn met 2 gezonde kinderen!
Zou ik nooit een jongentje krijgen, dan met de tijd maar een hond/ kat/ ander (mannelijk) huisdier hahaha! Maar voor een beest bedenk je natuurlijk weer een hele andere naam (doerak, rakker enz enz...)
We zien het wel, nu eerst maar genieten van het mooie weer, de pasgeboren lammetjes buiten, leuke muziek op de radio en het vrolijke getrappel in mijn buik!!!

Groetjes Syreetha
 
nou ik wilde heel graag een jongetje en dat is het ook geworden, en nu denk ik hmm een meisje is ook wel leuk. het is ook nooit goed. Maar ik snap het namendilemma helemaal, ik wil me moeder vernoemen want zij is heel plotseling overleden nog geen 2 jaar geleden. en voor mij maakt het niet uit of t een jongetje of een meisje is, mijn eerste kind wil ik naar mijn moeder vernoemen. Maar ja mijn vriend zegt je kan toch wachten tot je een meisje krijgt. maar ja ik wil gewoon mijn eerste kindje vernoemen naar haar. dus daar hebben we nog een beetje een discussie
 
ik had dat ook.. ookal is het de eerste.. mahja ben blij dat ik het weet. ik ben er nu al wel helemaal aan gewend en vind het nu geweldig! ben meer benieuwd hoe ze eruit gaat zien.
 
Mijn man weet het inmiddels ook dat het een meisje wordt, ben ik toch wel blij om. Nu kunnen we het er samen over hebben, dat maakt het wel makkelijker en leuker, het went eigenlijk best snel!
Hij vindt het wel heel erg jammer dat het geen verrassing meer is, het maakte hem echt niet uit wat het zou worden.
Gelukkig snapt hij mij wel goed.
 
Is toch niets mis mee om zulke gevoelens te hebben. Dat maakt je toch menselijk. Je had iets in je hoofd en nu moet je dat beeld bijstellen. Lijkt me logisch dat je je dan wat teleurgesteld voelt. Fijn dat je man het ook begrijpt.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan