voorkeur geslacht

Wij hebben 2 meisjes en toen we ineens bij de 34 weken echo zagen dat we een jongen kregen, moesten we allebei even slikken. Dat betekende nu ineens voor blauw gaan, auto's misschien wel voetballen..... langzaamaan beginnen we aan het idee te wennen en zijn achteraf blij dat we het gezien hebben wat eigenlijk niet de bedoeling was.
Toch vinden we het allebei heel spannend als hij er straks is,,, hoe zal dat voelen.
We wilden de kleine naar de pas overleden opa noemen in de 2e naam en als het een meisje was hadden we dat ook gedaan maar inderdaad de meisjesvariant. 1e kindje hebben we vernoemd naar mijn overleden moeder ook in de 2e naam, wat we als het een jongen was geweest toen niet hadden gedaan.
Er zijn zoveel moeders en ook vaders die een voorkeur hebben, en soms pakt het anders uit.... maar ik kan je 1 ding zeggen: 2 meiden is echt super!!!! Hopelijk wen je ook aan het idee, en fijn dat je het kan delen hier!
 
Ik wilde bij de eerste heel graag een jongetje. Ik me niet voorstellen dat ik moeder zou zijn van een meisje en mijn ouders hadden toen vijf kleinkinderen en allemaal meiden. Het werd toch een meisje en ik ben nu echt helemaal gek op haar. Toch merkte ik ook dat het benoemen van zo'n teleurstelling een taboe is en mensen het er liever niet over hebben. Dit geldt overigens niet alleen hiervoor, maar voor alles: je moet genieten, je moet op een roze wolk zitten, etc. Nou sorry, die hormonen nemen mij echt wel eens de andere kant mee op en ik ben ook gewoon maar een mens. Ik heb op de echo destijds gezien dat het een meisje werd, al wist ik het natuurlijk niet zeker. Ik vond het prettig dat ik nu alvast de teleurstelling kon verwerken en me kon gaan voorbereiden op het moeder zijn van een dochter.
Nog een ander taboe is overigens dat niet iedereen meteen verliefd is op zijn eigen kind en aanvankelijk alleen verantwoordelijkheid voelt. De echte liefde moest bij mij toch echt groeien!
 
Terug
Bovenaan