Voorstellen

<p>Hoi ik ben nieuw hier en hoop hier steun te vinden. Ben 25 sinds mei en misschien ga ik vanavond met mn pil stoppen... Vind ik alleen heel eng en ik hoop hier steun te vinden hoe andere ouders dit deden. Ooit moet je het toch een keer proberen... Wens naar kinderen sinds maart dit jaar. Bijna 2 jaar samen met vriend, 28. Goed overleg gehad. Wonen nu samen. Goede support van mijn moeder. Maar ik denk vooral, help! Kan ik dit al wel? We zijn er theoretisch helemaal klaar voor: Woonruimte, financieën, uitgefeest... Alles wat we nog willen kan ook met kinderen of juist met kinderen. Nu de stap nog durven zetten...</p>
 
Mijn oma vertelde me ooit: er is nooit een juist moment als je aan kinderen wilt beginnen.. kan je alleen maar zeggen als je er zo mee bezig bent lijkt het me dat je/jullie het graag willen? Ik zou zeggen ga ervoor! Iets mooiers bestaat er niet!
 
Hey schat,
Ik word aankomende dinsdag 25 en dan is me dochter precies 10wkn. Ik had het niet geplant en mijn financiële of woonsituatie is niet ideaal. Al 8jaar een relatie met me vriend, 26jaar. Heb ook steun van me moeder en andere familieleden en vrienden maar ik zou het niet anders willen.
Ben dol op me meisje. Toen de laatste maand van me zwangerschap aanbrak, begon ik ook te denken of ik het wel kon of niet. Iedereen zei: maak je niet druk, het feit dat je je druk maakt laat al zien dat je een goede moeder bent, je leert het wel, het komt vanzelf.
Hoe stom het ook klinkt, ze hebben gelijk. Het komt vanzelf en kraamzorg helpt ook goed voor de 1ste week. 
Wat KBtje zegt is ook waar, het is nooit het juiste moment om met kinderen te beginnen. Als je het wilt, ga ervoor!
Groetjes xx
 
Ik was al 33 jaar toen we begonnen met kinderen en ja, toen was het ook even 'help', kan ik het wel enzo. We hebben nu een heerlijke kleine meid van 16 maanden en het is echt het mooiste wat er is. Zoveel liefde enkel dag . 
Ik denk dat iedereen wel heeft van, hoe moet ik het doen. Maar is gewoon zien. Laat het maar gewoon op je afkomen. Je kan je er niet op voorbereiden. Elk kind is anders en heeft een andere aanpak nodig. Maar als je luistert naar je kind, dan merk je zelf wel wat juist is. Het eerste jaar hebben wij haar toen echt gevolgd, zij kon heel goed zelf aangeven waar ze behoefte aan had. Vanaf het 1e verjaardag zo'n beetje begin het echte opvoeden, moet je vaker nee verkopen enzo. Maar dat kan jij gewoon. ? 
 
Julie zijn zo lief!
Gisteravond nog lang met vriendlief gesproken en rot geslapen. Gewoon omdat het zon groot besluit is. Ik heb namelijk ook een lichte vorm van autisme en alles wat eng is, is meteen dubbel eng. Maarja dat blijft. Mijn neef heeft zwaarder autisme en meteen toen zijn zoon geboren werd zag je m switchen. Het is echt een superpappa.
Ik kan me gewoon niet indenken hoe het is om zwanger te zijn en daarna zon grote verantwoording te hebben. Ook nog enigstkind dus ik zie om me heen ook weinig babys.andere kant, vrouwen kunnen het al eeuwenlang dus waarom wij niet?
 
Ik ben niet enigst kind maar wel de jongste van de 2. Laat me eerlijk zeggen dat ik nooit echt van babies hield. Als we ergens waren zoals visite of een feest, je kon me niet vinden bij de baby. Gewoon geen intresse en er waren al weinig babies om me heen. 
Toen ik jonger was kon ik ze niet uitstaan vanwege het gehuil. Iedereen dacht dat ik gek zou worden van me meisjes gehuil vanwege me verleden maar dat is helemaal niet zo. Vind het zelfs soms schattig klinken. 
Toen ik zwanger was had ik gewoon het gevoel dat ik van der ga houden. Het moederinstinct kicks in, echt waar.
 
Terug
Bovenaan