vraag van een papa aan papa's met 2 of meer kinderen!!!

A

ANONYMOUS_USERNAME


Hallo meiden,

Gelukkig, het forum doet het weer en Ik wil jullie en eigenlijk jullie partners direct om een mening vragen voor mijn man!

Ook wij denken best wel eens na over een tweede, omdat het meer dan een jaar duurde voordat ik zwanger was van Jente (hadden te horen gekregen dat het wel eens lang kon gaan duren, na onderzoeken, en toen bleek ik zwanger), knaagt dat toch een beetje.
Hoe lang duurt het voor je weer zwanger bent???

Ik merk dat mijn man echt met een aantal vragen en gedachte speelt. Hij wil wel een tweede maar....

- Hoe geef ik beide kinderen evenveel aandacht? Ik kan toch niet spelen en stoeien  met  de jongste als Jente wil vertellen over school of zijn tekening wil laten zien??

-  kan ik van een tweede net zoveel houden als van de eerste?

- hoe gaat dat als je met twee kinderen op stap gaat?

Ik weet zelf, ook omdat ik al jaren in de kinderopvang werk, goed hoe kinderen in welke leeftijd zijn. Natuurlijk zal het niet altijd soepel gaan maar het zal echt niet makkelijker zijn als Jente bijvoorbeeld 6 jaar is voordat een tweede zal komen!

Mijn man ziet voornamelijk chaos denk ik en hoe kun je nou met 2 kinderen alleen op stap? Je moet dan toch voor de makkelijkheid altijd  met zijn tweeen zijn?

Ik hoop dat er een aantal papa's eens hun meningen en gedachte willen delen met mijn man? Gewoon eerlijk over hoe je er over dacht voor   het zover was en hoe het gaat als je er twee hebt? Kun je de aandacht goed verdelen en wat vind je moeilijk?

Alvast bedankt, ik hoop hem op deze manier een beetje antwoord te kunnen geven op zijn vragen (hij weet overigens dat ik dit aan jullie vraag hoor).

Groetjes Fennie en Jente
 
Hoi Fennie

Ik heb het gelijk even gevraagd aan de ervaringsdeskundige in huis. Overigens heb ik het opgeschreven, dus het zijn niet helemaal zijn woorden, wel zijn 'gevoel'.

Ja, je kunt écht net zoveel houden van de tweede als van de eerste. Een nieuw kindje, een nieuw karaktertje en een nieuwe dosis liefde. Wat je al voelt voor je eerste, hoef je niet eens te delen: je krijgt er nóg een keer zo'n portie bij. Mooi is dat he, zucht

Met twee kinderen op stap: nou ja, in het begin is het makkelijk.... baby in de bak en de oudste zoals ie gewend is (fietsen, lopen of eventueel een buggyboard (al lijkt Jente me daar niet helemaal het typje voor haha, lekker rustig op een plankje staan...)). Als ze wat ouder zijn, wordt het wat drukker, zeker als de jongste niet meer in de buggy wil. Maar onderschat je kindjes niet en Jente wordt steeds ouder en begrijpt steeds meer. Dat gaat goed komen. Mijn man gaat tegenwoordig zelfs met twee kinderen in z'n eentje naar de dierentuin, terwijl ik dat zelf nogal gedoe vind in m'n eentje hahaha. Hij vind het juist alleen maar leuker en makkelijker worden nu ze wat groter zijn allebei.

Aandacht verdelen..... Tja. Je kunt nou eenmaal niet alles tegelijk, dus ook niet twee kinderen altijd tegelijkertijd dezelfde hoeveelheid aandacht geven. Zo af en toe moeten ze wachten en dat is uiteindelijk niet zo heel erg voor ze, stérker nog: daar leren ze van.... Straks in de 'echte wereld', zijn ze ook niet altijd als eerste aan de beurt.

Wat ik nog wil zeggen omdat ik het zie gebeuren elke dag: het is chaos zo af en toe, ze roepen/gillen/brullen zo af en toe allebei om aandacht, het is fijn dat je het meestal met z'n tweetjes kunt doen. Maar hier woont een papa die zo onvoorstelbaar blij is dat er na de eerste nog eentje is bijgekomen, dat hij dat er allemaal voor over heeft en dat het niet opweegt tegen:
- twee keer zoveel liefde
- twee keer zoveel knuffels en kusjes
- twee keer zo vaak een spieger voorgehouden krijgen
- twee keer zo vaak aan het lachen gemaakt worden
- twee keer zo vaak een warm handje, vol vertrouwen in de zijne
- twee keer zó trots op zijn kindjes.......

Succes met de beslissing, maar je weet samen ook dat je de eerste keer ook niet wist waar je aan begon.....

En tot slot: hier woont ook een papa die regelmatig uit de grond van zijn hart verzucht dat twee ook écht genoeg is hahaha.

Groetjes
Susan

 
Hey  Fennie en man,

Interessant onderwerp! Ben erg benieuwd naar de reacties, want ik kan zelf niet uit ervaring spreken. Ik deel zijn vragen/twijfels wel enigzins en zelf weet ik dat dat mede komt doordat ik als enigst kind ben opgegroeid en ik dus thuis niet het voorbeeld heb gehad hoe ouders met meerdere kinderen om (kunnen) gaan.

Ik wil jullie mijn ervaring die ik had in het ziekenhuis, direct na de bevalling van Julian wel delen. Ik kwam daar op een zaal met meerdere dames te liggen, waarvan er 1 net van haar 2e kindje was bevallen. Ze had zich de hele zwangerschap best zorgen gemaakt of ze van dit kindje wel net zo veel kon houden als van haar eerste kind. Maar op het moment dat het geboren werd wist ze dat ze dat kon (en direct al deed). Ik denk idd dat het met (de verdeling van) de liefde voor je kinderen wel goed komt. En verder is het belangrijk om te kijken naar de behoeften van je kind; soms heeft de 1 meer aandacht nodig dan de ander, of misschien heeft de 1 structureel meer aandacht nodig.  

En ja, de praktische kant... tot ze een jaar of 4 zijn (denk ik) zijn het vooral tropenjaren. Maar Jente kan inmiddels al zoveel zelf, dat wordt natuurlijk alleen maar makkelijker.

Ben benieuwd naar de ervaringsdeskundigen!

Groetjes,
Ellen mv Julian
 
Hey,
Wij hebben een beetje met hetzelfde geworsteld dus misschien heb je wat aan mijn input!
Wat betreft de aandacht,dat gaat écht vanzelf,ook mijn man was bang dat dat een probleem zou zijn maar niets is minder waar!
De oudste was 5 toen Delano is geboren en groeit dus langzaam mee met zijn broertje,hij went eraan dat niet alle aandacht voor hem is en dat is natuurlijk alleen maar goed!
Als de oudste uit school komt zitten we samen aan tafel en verteld Giovanni over zijn dag,Delano speelt dan wat en weet dat nu even de aandacht naar zijn  grote broer gaat en zit gewoon lekker bij  ons.
 
Dan de vraag;  kan ik van een tweede net zoveel houden als van de eerste?
Ook die vraag hebben wij onszelf gesteld,en ben er zelfs mee naar een vriendin gegaan toen ik al zwanger was van Delano,het zat me zo hoog dat ik die angst had.
Ik voelde me ook zo enorm schuldig tegenover die kleine in mijn buik!
Zij had toen al twee kids en het enige wat ze mij zei was,ik garandeer je dat je evenveel van nummer twee houdt als van nummer 1!
En ze had gelijk hoor,Beide jongens zijn me even lief en heb absoluut geen verschil in die twee,je voelt die liefde gewoon twee keer,het halveert niet hoor!

En met twee kinderen op stap vind ik niet lastiger als met één.
Ik ben doordeweeks en meestal op zaterdag alleen maar vind dat over het algemeen niet zwaar en heel goed te doen hoor.
Omdat Giovanni al naar school gaat,fiets of loop ik nogal wat metertjes overdag.
Delano gaat altijd mee en ook doen we  met zijn drietjes  de boodschappen,gaan we met zijn drietjes shoppen en op bezoek bij oma of vriendinnen.
Giovanni is natuurlijk ook al 7,dat maakt het ook makkelijker,die kan al zo ontzettend veel zelf.

Het enige lastige vond ik,toen Delano nog veel sliep overdag,ik Giovanni wel uit school moest halen.
Dus iedere keer moest ik Delano uit bed plukken als ik weer naar school moest maar dat werkte gewoonweg niet.
Delano kreeg zijn rust niet en vanaf toen liet ik hem alleen thuis,school is wel heel vlakbij,maar lekker stressloos is het niet natuurlijk!
Maar goed,die tijd hebben we gehad...

Écht,als ik die twee jongens van mij nu samen zie spelen,kan ik huilen van geluk,en kan me niet voorstellen dat ik hieraan ooit getwijfeld heb.
Voor mijn man geldt ook al het bovenstaande dus ik kan alleen maar zeggen,als het goed voelt,niet teveel nadenken,ga af op je gevoel!

Tanja



 
Weet je als mens heb je zoveel liefde te geven.
Ieder kind wat je krijgt is een wonder op zich en zo zal je er ook van houden.
Die liefde snoep je niet af van een ander, maar krijg je er gewoon bij.
Wees niet bang dat je van de een meer houdt van de ander, dat gebeurd echt niet.
Het is inderdaad zo dat het alleen maar extra liefde is om te geven.

Zodra dat kindje weer in je buik beweegt, begin je het al te voelen...die twinkeling in je ogen, die kriebels in je buik...je bent dan al aan het houden van dat wonder.

Als het dan geboren wordt is het direct zo vertrouwd...alsof het er altijd was en alsof je altijd al van het kindje gehouden hebt.
Liefde is er altijd genoeg.
Dit doet niets af aan de liefde van je andere kind. Dat blijft gewoon hetzelfde.

Karakters van de kinderen zullen verschillen.
Je zult altijd voor 100 % van ze houden, maar ook momenten hebben dat je ze wel achter het behang zou willen plakken. Dat heeft niets met je liefde te maken, maar gewoon met jouw grenzen die ze overschrijden. Juist omdat je van ze houdt, speelt dat in op je emoties.
Je zal ook op beide kinderen anders reageren, omdat ze anders zijn.
je aanpak zal verschillen, omdat ieder kind een eigen aanpak vereist.
De gebruiksaanwijzing wordt er niet bij gegeven, maar ontdek je in de loop der jaren.

Mijn man heeft heel erg getwijfeld over het krijgen van de derde. Is hier wel bekend.
Zelfs in mijn zwangerschap heeft hij twijfels gehouden....totdat Chris geboren werd.
De tranen stroomde over zijn wangen en het was goed.
Nu zijn ze dikke maatjes....het houden van je eigen bloed...gaat vanzelf...
zo is de natuur.

En dan aandacht verdelen. Het is juist goed voor een kind als hij af en toe moet leren wachten en delen. Zo gaat het in het grote mensen leven ook.
Het is voor een kind heel fijn om een broertje of zusje te hebben, als je het geluk hebt dat je die krijgen mag.
Je kind zal er echt niks van maken hoor, die went hier direct aan.
je zult je geduld geregeld verliezen, soms zuchten dat het zwaar is en druk.
De deuren zul je weleens dichtslaan als  je genoeg hebt van de herrie en ruzietjes onderling...
af en toe verlangen naar wat tijd voor jezelf (die neem je dan ook)
maar...je blijft houden van....en genieten van....het is zo mooi

Enne..mijn man gaat gewoon met drie kinderen naar het sprookjesbos hoor.
Weet je...je groeit mee met je gezin..als je erover nadenkt zie je een hoop beren op de weg, maar als het zover is....gebeurd het gewoon en lukt het ook..
want weet je....daar gaat het allemaal om...houden van....als je dat doet, komt alles echt wel goed

succes
x Pascal
 
sorry papa is even weg, met de oudste... dus mama mag even antwoorden:

Hoe lang duurt het voor je weer zwanger bent???
Zoals je uit ervaring al weet,... dat kan niemand je vertellen, helaas, goud geld me te verdienen als je dat zou kunnen

Ik merk dat mijn man echt met een aantal vragen en gedachte speelt. Hij wil wel een tweede maar....

- Hoe geef ik beide kinderen evenveel aandacht? Ik kan toch niet spelen en stoeien  met  de jongste als Jente wil vertellen over school of zijn tekening wil laten zien??
Kinderen vragen zelf aandacht en idd soms moet je even wachten, dat is helemaal niet erg, is zelfs goed denk ik zo. En vergeet niet... de kinderen geven elkaar ook aandacht en die is net zo leuk als de aandacht van papa en mama

-  kan ik van een tweede net zoveel houden als van de eerste?
 natuurlijk, liefde komt niet in een beperkte hoeveelheid. Er zijn zelfs gevallen waarbij de tweede, derde, vierde of enz leuker is dan de eerste (hoe leuk die ook mag zijn)

- hoe gaat dat als je met twee kinderen op stap gaat?
veeeeel eenvoudiger, wat een lol hebben onze dames achterin. Eerder was het nog wel ns een strijd door de verveling, nu "dansen" ze met elkaar en doen gekke dingen, heeel gezellig!

En bedenk ns hoe lekker het voor je kinderen moet zijn om steun aan elkaar te hebben, nu als ze klein zijn, maar helemaal als ze later groot zijn!!   Een broer of zus is het grootste kadoo wat je je kind kunt geven. Ik weet wel dat er geen garanties zijn dat ze elkaar leuk (blijven) vinden, maar goed, er zijn nooit garanties in het leven.

klusze! en een fijn 2009

liefs

Esther, mama van Rêve en Leyla (doe mij er nog maar een paar bij, het wordt alleen maar leuker!!)

ps kinderen zijn een verliesgevende verrijking van het leven
 
Hallo lieve allemaal,

Alvast bedankt voor jullie lieve reactie's tot nu toe!
René heeft er al een aantal gelezen maar meer zijn altijd welkom.
Heb het er verder nog niet over gehad maar dat hoeft ook niet direct natuurlijk.

Fijne jaarwisseling, groetjes van ons
 
wij hebben ook best een tijd getwijfeld over een 2de (Toen marek zoveel bleef huilen hebben we er serieus over nagedacht dat het er bij een bleef) Maar nu ik zwanger ben voelt het al gelijk zoveel vertrouwder als bij marek Denk wel vaak aan hoe het straks zal zijn met 2 kinderen hoe ga ik dat straks doen als mijn man werkt en ik de baby voeding moet geven en marek uitgerekend op dat moment naar de wc moet etc En ook marek zie ik niet rustig stil blijven staan op zo'n kiddyboard   dus hoe ga ik dat dan doen toch een dubbelwagen voor een paar maanden....
maar over dat stukje extra liefde zou ik me geen zorgen maken dat voel je al gelijk zodra je zwanger bent!
succes met jullie beslissing!
mira mv marek en 17 weken zwv ?
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan