Hoi Cathy,
Heel heftig wat je schrijft. Heel veel sterkte ook.
Mijn vader is ernstig ziek (Alzheimer op jonge leeftijd) en is sinds een halfjaar opgenomen in een verpleeghuis. De laatste weken gaat het niet goed met hem. Hij is zwaar dementerend, kan niet meer praten en ligt heel veel in bed.
Ik weet dat dit een andere situatie is als met je zus, maar ook ik denk vaak na over wat te doen mocht mijn vader te komen overlijden. Alzheimer is namelijk ook een dodelijke ziekte en hij zit nu in de laatste fase van deze ziekte.
Skip (bijna 2) komt zeker twee keer per week op de afdeling en hij is echt de attractie van de afdeling haha. Hij is compleet onbevooroordeeld. Vindt niks vreemd of gek. Ook bij mijn vader aan bed is het voor hem allemaal heel normaal. Ook omdat hij mijn vader niet anders kent, dan ziek (helaas).
Dus in de fase voorafgaand aan het overlijden neem ik hem altijd gewoon mee. Als ik verdrietig ben, laat ik dit ook aan hem zien. En (heel lief) dan probeert hij mij te troosten... dit wil ik liever niet, maar als je huilend aan je vaders bed zit, dan kun je er niet omheen.
Mijn gevoel zegt nu (op dat moment beslis ik misschien anders) dat ik hem wel wil meenemen naar mijn vader als hij niet meer zal leven. Dat we hem uitleggen dat opa een sterretje is geworden enz. Naar de begrafenis zou ik hem ook meenemen, denk ik. Hij hoort ook ontzettend bij de familie en dus ook bij mijn vader. Ik zou wel zorgen dat er iemand stand-by staat, voor het geval hij niet zo lang in de bank kan blijven zitten. (wat erg waarschijnlijk is, natuurlijk). Die persoon (die je kent goed kent) kan dan even met hem naar achter of even naar buiten. Maar nogmaals, dat bedenk ik nu allemaal.... moeilijk hoor. Ik denk dat ik dit van mijn gevoel op dat moment zou laten afhangen. Een crematie of begrafenis is wel echt een soort laatste moment waarop een persoon nog fysiek bij je is. Maar aan de andere kant, wat begrijpt een 2-jarige daarvan. Maar misschien wel weer meer dan we denken.
Ik wil je heel veel sterkte wensen!!!
Groetjes, Noor mv Skip (23 maanden) en Bo (4 maanden).
Heel heftig wat je schrijft. Heel veel sterkte ook.
Mijn vader is ernstig ziek (Alzheimer op jonge leeftijd) en is sinds een halfjaar opgenomen in een verpleeghuis. De laatste weken gaat het niet goed met hem. Hij is zwaar dementerend, kan niet meer praten en ligt heel veel in bed.
Ik weet dat dit een andere situatie is als met je zus, maar ook ik denk vaak na over wat te doen mocht mijn vader te komen overlijden. Alzheimer is namelijk ook een dodelijke ziekte en hij zit nu in de laatste fase van deze ziekte.
Skip (bijna 2) komt zeker twee keer per week op de afdeling en hij is echt de attractie van de afdeling haha. Hij is compleet onbevooroordeeld. Vindt niks vreemd of gek. Ook bij mijn vader aan bed is het voor hem allemaal heel normaal. Ook omdat hij mijn vader niet anders kent, dan ziek (helaas).
Dus in de fase voorafgaand aan het overlijden neem ik hem altijd gewoon mee. Als ik verdrietig ben, laat ik dit ook aan hem zien. En (heel lief) dan probeert hij mij te troosten... dit wil ik liever niet, maar als je huilend aan je vaders bed zit, dan kun je er niet omheen.
Mijn gevoel zegt nu (op dat moment beslis ik misschien anders) dat ik hem wel wil meenemen naar mijn vader als hij niet meer zal leven. Dat we hem uitleggen dat opa een sterretje is geworden enz. Naar de begrafenis zou ik hem ook meenemen, denk ik. Hij hoort ook ontzettend bij de familie en dus ook bij mijn vader. Ik zou wel zorgen dat er iemand stand-by staat, voor het geval hij niet zo lang in de bank kan blijven zitten. (wat erg waarschijnlijk is, natuurlijk). Die persoon (die je kent goed kent) kan dan even met hem naar achter of even naar buiten. Maar nogmaals, dat bedenk ik nu allemaal.... moeilijk hoor. Ik denk dat ik dit van mijn gevoel op dat moment zou laten afhangen. Een crematie of begrafenis is wel echt een soort laatste moment waarop een persoon nog fysiek bij je is. Maar aan de andere kant, wat begrijpt een 2-jarige daarvan. Maar misschien wel weer meer dan we denken.
Ik wil je heel veel sterkte wensen!!!
Groetjes, Noor mv Skip (23 maanden) en Bo (4 maanden).