Er teveel mee bezig zijn werkt inderdaad belemmerend (is echt geen toeval). Niet iedereen heeft er even veel last van (waarschijnlijk hoort Monique daarbij), maar voor een groot deel van de vrouwen die heel graag zwanger willen worden, heeft de 'stress' rond de conceptie een negatieve invloed.
Je ziet heel vaak dat stellen het - al dan niet tijdelijk - opgegeven hebben (c.q. het even van zich af gezet hebben) en dan spontaan zwanger worden.
Bij ons was dat het moment waarop we besloten om een verwijsbrief voor de gynaecoloog te vragen omdat het na 19 maanden nog niet spontaan gelukt was (dat was vlak voor kerst, we zouden 'een keer' in het nieuwe jaar naar de gyn gaan. In die periode dus niet meer met zwanger worden bezig geweest - de druk was er af - omdat dat dat toch niet zonder hulp zou lukken. En rond kerst zwanger geworden!)
Er is alleen niets moeilijker dan die knop om zetten om er niet meer mee bezig zijn. Bij ons gebeurde dat niet bewust, maar op een gegeven moment ben je het allemaal even zat en gaat spontaan die knop om.
Ik hoop dat jij ook die knop om kan zetten. Misschien helpt het om een datum in de toekomst te pakken bijv. 1 maart, en met jezelf (en evt. je partner afh. van hoeveel die er mee bezig is) af te spreken dat je tot 1 maart niet meer actief met zwanger worden bezig bent (dus niet temp., niet vruchtbare dagen uitrekenen, geen 'moetjes' meer) en op 1 maart gaan kijken welke stappen je gaat ondernemen als het dan nog niet gelukt is.
(NB: 1 januari is tekort hiervoor; dat is het zo. 1 april is een halfjaar, maar dat kan voor je gevoel net te lang zijn. Vandaar 1 maart.)
