Vraagje

hoi

mij lijkt het ook meer toeval hoor.
ik zelf was er ook mee bezig omdat ik graag een kindje wilde. ja...tuurlijk als je met de pil stopt en er voor gaat ben je er mee bezig.
wij hebben om de dag gemeenschap gehad en binnen 2keer was het raak. ben dus maar 2keer ongstld. geweest. ik denk dat het meer te maken heeft met je gesteldheid, je vruchtbaarheid het zaad van de man, het juiste moment etc.

succes verder ermee!

gr. v sandy
 
Hoi,

Ik denk dat het 'ermee bezig zijn' niet zoveel invloed heeft op het feitelijk zwanger worden, maar meer op hoe je het beleefd. Daarin sluit ik me aan bij Snoopy. Bovendien kan je wel van alles van je afzetten, maar als er met één van tweeën iets mis is, verwijt het je misschien jezelf terwijl er een biologische oorzaak ligt!

Ik was na zo'n 4/5 maanden zwanger, dat ging heel snel mis. Drie maanden daarna heb ik eens een ovulatietest geprobeerd en was meteen zwanger, ben nu 18,5 weken. Voordeel van zo'n test is dat je weet of je op het 'gemiddelde' ovuleert of eerder/later.

Groetjes en succes met zwanger worden,

Gea


 
hallo,
mijn ervaring is dat toen we voor de eerste keer bezig waren met zwanger worden het een half jaar duurde ik was er inderdaad veel mee bezig.
en bij de tweede had ik zoiets van het zal wel weer een paar maanden kunnen duren en toen was ik 2 maanden later zwanger dus ik denk dat er wel een kern van waarheid in zit.

succes verder
 
Ik geloof ook wel dat het er wat mee te maken heeft. Ik denk dat de geest van een mens sterker is dan wij soms denken.

Onbewuste angsten en dat soort dingen kunnen lichamelijk volgens mij wel degelijk invloed uitoefenen. Zo kan bijvoorbeeld je bevalling plotseling stoppen omdat je bijvoorbeeld word afgeleid omdat je andere kind ziek word. Dit schijnt echt te gebeuren, dan op het moment dat dit zieke kind verzorgt of beter is begint de bevalling spontaan weer. Dus als dit op het eind zo werkt, waarom zou dit dan niet in het begin of nog daarvoor ook zo kunnen werken.

Misschien kun je met jezelf een termijn afspreken? Ik dacht toen ik met de anti conceptie stopte dat het toch zeker wel tot twee jaar zou kunnen duren voordat het eens raak was. Ik had er ruim de tijd voor uitgetrokken en het was ook niet echt de bedoeling dat het snel zou gebeuren. Het gebeurde na 5 maanden, maar in die 5 maanden had ik bijna geen sex gehad omdat ik mijn vriend amper had gezien (die woont niet in de buurt) en heel vaak als ik hem dan zag dan was ik steeds ongesteld enzo. Dus al met al was het heel snel gegaan.

Ik wens je in ieder geval veel sterkte en probeer je lijf de tijd te geven, het gaat niet voor iedereen zo snel en als je er een lange periode voor uittrekt dan neemt de geestelijke 'stress' misschien wel wat af?

groetjes, Jane 40+2
 
Mijn moeder werd ook moeilijk zwanger. ze ging vanaf dag 1 na haar trouwen wachten tot ze zwangerwerd (dat was toen ook gewoon redelijk normaal) en ze heeft drie kinderen. 2 door clomid gebruik en 1 spontaan. ze vertelde mij, dat ze steeds zwanger geworden is op een moment dat er in haar naaste omgeving iets was bv een sterfgeval of iets anders, waar ze veel meer aan dacht op dat moment.
het kan dus wel degelijk meespelen. Na twee kinderen zei ze : ik wil die rommel niet meer. en toen was ze prompt spontaan zwanger. dus er zit een kern van waarheid in.
 
Mijn eerste zwangerschap was niet gepland, dus dacht ik dat het bij de tweede ook wel"even"zou lukken. uiteindelijk was het de vierde maand raak, maar ik ben er 3 maanden veel te veel mee bezig geweest, dacht aan niks anders, was steeds weer teleurgesteld als ik weer ongi werd. En al die maanden voelde ik me doodmoe! Pas toen een collega van me zei: het komt wanneer het komt, dan is het nu je tijd gewoon nog niet, kon ik het loslaten. En de maand erop was ik zwanger! Trek zelf je conclusie hieruit.... Ik weet dus dat je die knop niet zomaar zelf om kunt zetten, maar als het je lukt door er eens goed met iemand over te praten, dan heb je wel meer kans op succes denk ik. (Bij mijn vriendin ging het namelijk ook zo. Na 10 maanden proberen, hadden we een goed gesprek over haar angst voor de bevalling en de misselijkheid van haar eerste zwangerschap. Ze gaf voor het eesrt toe dat ze hiertegenop zag en er dus misschien nog niet aan toe was. En de maand erop was ze zwanger)
 
Je hoort het vaak, maar ik denk niet dat het zo is. Bijna iedereen neemt tegenwoordig een heel bewuste beslissing om zwanger te worden. Eerst stel je het jaren lang geheel tegen de natuur in uit door voorbehoedsmiddelen te gebruiken. En als je dan eenmaal besluit ervoor te gaan moet je er verder maar niet teveel aan denken? Volgens mij is dat onmogelijk. Zelf ben ik er verschrikkelijk veel mee bezig geweest, vooral ook omdat ik onregelmatig ongesteld ben en we eigenlijk maar heel weinig vrijen. Dus ik moest er wel mee bezig zijn, met 1x per maand is de kans nou eenmaal veel te klein... Bij mij lukte het ook maar niet. Op 30 juli heb ik een kijkoperatie gehad en zijn mijn eileiders doorgespoeld. En geloof maar dat ik de eerste maand daarna weer voor 300% er mee bezig was. Zes 'verplichte nummertjes' waren er voor nodig voor mijn temperatuur op dag 23 eindelijk weer eens wilde stijgen. En wat wil het feit nu? Ik ben zes weken zwanger!!! Volgens mij moet je gewoon accepteren dat het onmogelijk is het los te laten, anders voel je je alleen maar schuldig daarover en denk je dat dat de reden is dat het niet lukt.
Succes!!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan