vreemde ongi na vroeggeboorte van mijn kindjes

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo allemaal,

Hier even mijn verhaal en een vraag aan jullie.

Eind juli is onze tweeling helaas veels te vroeg geboren, na een zwangerschap van 20 weken. De bevalling is spontaan op gang gekomen en ze hebben ook geen enkel idee hoe dit heeft kunnen gebeuren. Het gebeurt helaas wel vaker. Wij hebben hier heel veel verdriet van! Het waren onze eerste kindjes en het is zo cliche maar waar... je bent gewoon papa en mama als je kindje wordt geboren. Zo voelt het ook, we kunnen het alleen niet laten zien en tonen.

Nu mijn vraag..... wij willen heel graag proberen om nog een kindje te krijgen en wij zitten nu in de 2e ronde. 4 weken geleden had ik mijn eerste normale menstruatie weer, alleen stelde die menstruatie niks voor. Duurde maar 2 dagen ofzo en ik had ook niet heel veel bloedverlies. Nu ben ik helaas weer ongesteld geworden maar nu is het veel anders. Het begon afgelopen weekend met lichtroze bloedverlies en een dag later had ik bruin bloedverlies. Maar een heel klein beetje. Vanaf zondagmiddag kreeg ik buikpijn en vanaf maandag is mijn normale menstruatie begonnen. Alleen heb ik nu 3 dagen beste buikpijn gehad en veel bloedverlies. Dit is dus een hele andere menstruatie dan de vorige. Zou het misschien kunnen komen dat er nu toch nog een laatste beetje bloed is gekomen en dat ik nu pas helemaal goed schoon ben van binnen??

Graag hoor ik jullie ervaringen of advies hierover.

Liefs Iris
 
Hoi Baby77,

Ook ik ben in juli mijn zoon verloren die te vroeg is geboren. Dus heb inmiddels ervaring helaas (mijn eerste is doodgeboren)

Maar het kan makkelijk dat je menstruatie nu heftiger is, bij mij was het de tweede keer ook nog behoorlijk heftig, hij is gewoon je baarmoeder aan het schoonmaken. Die buikpijn kan ook, ik was na de geboorte van de eerste ook behoorlijk gevoelig voor alles en dat heb ik nu nog.

ik hoop dat je wat aan mijn antwoord heb, en ik wens je nog veel sterkte toe met het verlies van je kinderen, en dat je weer snel in verwachting mag zijn (ze zeggen dat je snel zwanger raakt na een bevalling, de vorige keer was dat bij mij wel het geval) Je zal je dan in iedergeval een stuk beter voelen, maar je momenten zul je blijven houden.

Gr.
 
Hoi Quint08,

Bedankt voor je reactie!! Hoeveel kinderen heb jij? Kan het niet helemaal goed uit je reactie halen. En na hoeveel weken is jouw zoontje geboren?? Jij ook nog heel veel sterkte hiermee.
Ik hoop idd ook weer snel zwanger te zijn. We wilden al graag een kindje maar nu helemaal nu we weten wat we moeten missen!
Zijn jullie ook weer bezig met zwanger worden? Nou eerst maar even tot zover met mijn vragenvuur...

Gr. Wendy
 
hi Wendy/Iris,

wat een verdriet ook voor jullie, papa en mama geworden zonder dat mensen het zien en je met de kindjes kunt showen.
Helaas maken meerdere mensen dit mee en zo ook op dit forum.
Ik klets mee op het topic zwanger worden na een doodgeboren kindje2. Hier kletsen meerdere meiden die zwanger zijn of willen worden die vrijwel hetzelfde hebben meegemaakt.

Ik ben in maart dit jaar ons zoontje Jens* verloren na 19wk zwangerschap, dit gebeurde ook spontaan en ook geen oorzaak gevonden.
Wij hebben al een zoontje van 1,5jr en hij geeft ons veel steun.
Na een paar maanden zagen we het weer zitten om zwanger te worden en zijn nu in onze 3e ronde voor een volgende zwangerschap.

Mijn menstruaties zijn ook heftiger, langer dan voorheen, maar dit had ik eigenlijk al na de geboorte van mn eerste kindje.
Hoop voor   je dat dit niet zo blijft en hoop natuurlijk dat het snel helemaal wegblijft!!
Als je het leuk vind om met ons mee te kletsen? Daar zijn al wel wat mensen zwanger en heb daardoor soms minder zin om te kletsen, omdat dit soms moeilijk is... maar je bent van harte welkom hoor.
We zullen je begrijpen en hard met je meeduimen!

Hoe reageert je omgeving en je werk? Hopelijk neem je genoeg tijd voor jezelf dat je het kunt verwerken en je geen terugslag zult krijgen.

Liefs van Saskia (mama van Jelte en Jens*)
 
Hoi Baby77,

Mijn eerste kindje een dochter, is doodgeboren met 23 weken,  vrij snel  erna   was ik zwanger van de tweede, dit keer een jongen, helaas is hij met 24 weken te vroeg geboren en heeft nog eventjes een paar uur geleefd. Dus een behoorlijke heftige tijd gehad. Maar inmiddels gaat het beter.

Dat het allebei mis is gegaan heeft niets met elkaar te maken, ik heb gewoon pech gehad.

Ook ik schrijf mee op het forum van zwanger worden na doodgeboren kindje, maar ook ik schrijf op het moment niet veel mee, ik ben nog niet zwanger, dus heb ik ook niet zoveel te melden aangezien de rest al wel zwanger is (behalve sasjeroen)

Sterkte

Gr.
 
He hoi,

Bedankt voor jullie reacties Saskia en Quint.

Saskia.... jij ook nog gecondoleerd met Jens. Mooie namen trouwens, Jelte en Jens. Past ook mooi bij elkaar! Dus bij jou is de bevalling ook spontaan op gang gekomen?? Heb je wel weeen gehad? Ik wel alleen had ik het eerst niet door. Het was mijn eerste zwangerschap en ik dacht eerst dat ik gewoon buikpijn gehad. Dit was s'ochtends. S'middags ben ik nog 2 keer naar het ziekenhuis geweest voor onderzoek want ik had inmiddels ook een beetje bloedverlies maar er was verder nog steeds niks aan de hand. De gyn. maakte zich wel zorgen maar hij zei het komt wel vaker voor en hoeft niet per se iets te betekenen. En de buikpijn kon ook wel door het bloedverlies komen en dat dat de baarmoeder irriteerde. Moest rustig aan doen en als het erger werd moest ik terugkomen. Thuisgekomen ben ik gelijk weer op bed gaan liggen want de buikpijn (weeen dus) werd steeds heviger en s'avonds rond half 7 had ik heel veel bloedverlies en verloor ik ook heel veel vruchtwater. Toen zijn wij met spoed naar het ziekenhuis gegaan en 2 uur later was ons eerste zoontje geboren. Wij hebben daar nog wel een echo gehad en je kon daar ook wel op zien dat er bijna geen vruchtwater meer was en hij had ook een hele zwakke hartslag. Vervolgens was het afwachten hoe het met ons tweede zoontje zou gaan. Die heeft het nog 6 dagen volgehouden maar toen is hij ook toch nog alsnog geboren. We hadden net weer een beetje goede hoop dat hij wel bij ons mocht blijven maar helaas....... Je wilt graag snappen he waarom zoiets gebeurt maar het valt gewoon niet te snappen. En zoals we op dit forum ook kunnen lezen gebeurt helaas veel vaker dan we denken.

Ik heb een gedeelte van jullie forum gelezen en ik heb ook al wel mee willen schrijven maar jullie zijn al een tijdje samen aan het schrijven en kennen elkaar in die zin al best wel goed en zitten jullie misschien ook niet op een nieuwkomer te wachten. Mischien ga ik nog wel eens meeschrijven hoor maar dan moet ik eerst alles maar eens bijlezen en daar heb ik eerst al wel een dagtaak aan denk ik... hi hi hi!

Ik ben inmiddels weer een paar uurtjes op het werk. Werk nog niet volledig. Was lichamelijk ook helemaal uitgeteld. 1 placenta zat helemaal vast (gebeurt wel vaker geloof ik met die termijn) en dat moest operatief verwijderd worden en daar zijn ze anderhalf uur mee bezig geweest. Ben in totaal 4 liter bloed verloren dus dat is best veel. Op het werk reageren de meesten wel goed al heb  je ook een aantal mensen die gewoon niet weten wat ze moeten zeggen, dus vervolgens maar helemaal niks zeggen. En dat vind ik nog wel het ergste. Ik heb liever dat de mensen iets doms zeggen dan helemaal niks maar ja. En mijn omgeving reageert op zich ook wel goed. De een wat beter dan de ander maar dat zullen jullie ook wel hebben.

Quint..... wat vreselijk ook wat jij hebt moeten meemaken. Je was misschien net een beetje opgelucht dat je met de 2e zwangerschap die 23 weken voorbij was (kan ik me zo voorstellen) en dan gaat het een week later weer mis.... Is de zwangerschap bij jou ook spontaan op gang gekomen?? Ik begrijp dat ook jullie weer proberen om zwanger te worden?? En hebben jullie je kindjes ook een naam gegeven?  Wij ook maar ik hoor ook wel van mensen dat ze dan eerst niet meer durven omdat ze bang zijn om het nog een keer mee te maken.
Hebben jullie dat ook? Ik heb dat wel. Zou het echt verschrikkelijk vinden om nog een keer mee te moeten maken maar het verlangen naar een kindje is toch groter dan de angst. Zeker nu we weten wat we missen.

Misschien is het een idee om hier ook wat vaker te schrijven? Wij hebben allemaal hetzelfde meegemaakt en we willen allemaal graag weer zwanger worden maar zijn dat nog niet. Zie maar of je daar zin in hebt. De komende week ben ik er dan dus gelijk even niet (goed begin he) want wij gaan even een weekje weg.

Maar ik zou het leuk vinden om met jullie verder te kletsen. Wil ook wel weten hoe jullie omgeving ermee omgaat, of jullie al weer aan het werk zijn etc etc!!!

Nou ik stop eerst maar weer. Kan nog wel meer schrijven maar dit is al een heel verhaal!!!

Liefs
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan