vreemde ongi na vroeggeboorte van mijn kindjes

hoi Baby77,
wat verdrietig dat je je kindjes hebt moeten laten gaan. Zo hoort het niet te gaan meis. Helaas weet ik er alles van. Ons kindje bleek een ernstige nierafwijking te hebben, waardoor hij de zwangerschap niet zou overleven, of na de bevalling een leven in het ziekenhuis tegemoet zou gaan tot hij een nieuwe nier kon krijgen....
Wij hebben de onmenselijk moeilijke beslissing genomen om ons kind geboren te laten worden. Op 8 januari 2008 is Bas* geboren. Een prachtige vent. Ik mis hem nog iedere dag!!

Mijn menstruatie was hierna ook wel van slag. Ik had meer last van mijn buik, had tussentijds bloedverlies en meer last van mijn ongesteldheid. Ik ben er na 3 maanden mee naar het ziekenhuis gegaan, omdat ik bang was dat er iets niet goed zat. Gelukkig bleek alles in orde en bleek ik die maand zelfs weer zwanger. Helaas was dit een leeg vruchtzakje en heb ik een curretage gehad.
Onze kinderwens was echter zo sterk dat we toch weer door wilden gaan. Inmiddels ben ik dan ook weer zwanger. Dat is echt supereng. Ik heb er echt nog geen vertrouwen in dat het goed zal komen. Zeker omdat ik het verhaal van Quint van redelijk dichtbij meegemaakt heb. Je gaat ervan uit dat zoiets je niet 2x overkomt en dan blijkt het toch te kunnen....
Het leven kan soms wreed zijn. Je mag een trotse mama worden, maar mag maar zo kort genieten van je kind......

Ik wil je veel sterkte toewensen. Ik zal verder niet meer meeschrijven, omdat ik al een gelukkige ben die weer zwanger is en ik weet hoe moeilijk ik het vond om dit bij anderen te lezen.

groetjes
Patricia mama van Bas*
 
hai hai,

lekker een weekje weg! Waar ga je naar toe?
Laat maar weten wanneer je weer terug bent, maar je bijvoegen bij de rest is geen probleem hoor! En je hoeft echt niet terug te lezen, iedereen wil zich vast ff kort voorstellen!

Bij mij braken trouwens spontaan mn vliezen en hebben de bevalling op moeten wekken omdat ikzelf ziek werd en ze geen risicos wilde nemen. Uiteindelijk niet veel weeen gehad gelukkig.
En net als bij jou hebben ze ook bij mij de placenta moeten verwijderen, maar dit was snel gebeurd en niet zoveel bloed verloren!

rustig aan en geniet van je weekje!
groetjes Saskia.
 
He hallo,

Daar ben ik ook weer. Nog bedankt voor jullie reacties....

Quint08.... hoe is het nu met je??! Heb je mijn vorige berichtje nog gelezen hier? Ik lees af en toe ook mee op jullie forum en ik las dat je met iemand hebt gesproken die je van alles over je kindjes kon vertellen? Wat voor iemand was dat dan? Een paragnost ofzo? Ik wil ook wel eens met zo iemand praten maar ik vind dat ook wel een beetje eng. Weet niet waarom. Wel heel bijzonder vind ik dat hoor. Was zeker fijn om te horen dat je kindjes meestal samen zijn en dat ze bij familie zijn en dat er goed voor ze wordt gezorgd.

Patricia... ik hoop dat je dit nog leest... jij ook bedankt voor je reactie. Ik denk dat ik misschien nog wel met jullie mee ga schrijven maar dan wil ik eerst even wat meer van jullie forum lezen zodat ik jullie een klein beetje ken. Het leven kan idd soms heel erg wreed zijn. Het is al zo erg als zoiets je 1 keer overkomt en om dat dan nog een keer mee te moeten maken... vreselijk! En wat een moeilijke keuze hebben jullie moeten maken. Pfff echt hee erg.  Laten we hopen dat het nu voor iedereen goed zal gaan. Ik las op jullie forum dat je vandaag een echo hebt gehad??? Misschien kun je vanaf nu een klein beetje gaan genieten? Hoeveel lang was je zwanger van Bas? Zou het fijn vinden als je reageert.

Saskia.... hoe is het met jou? Wij zijn naar Denemarken geweest. was ik nog niet eerder geweest. Mooi land hoor en we hebben wel leuke dingen gedaan en gezien. Maar ik was toch ook wel blij dat ik weer lekker thuis was, dicht bij mijn mannetjes. Vond het toch wel erg moeilijk om weg te gaan hoor. Toen we eenmaal weg waren was het ook wel goed maar om weg te komen....
Werk jij ook en hoe gaan ze er bij jou op het werk mee om?? En hoe snel ben je weer aan het werk gegaan na de geboorte van Jens?

Bij mij op het werk gaan ze er op zich wel goed mee om. Vandaag ben ik weer 4 uurtjes geweest en het ging helemaal niet en dat snappen ze dan ook wel, gelukkig. Het is voor buitenstaanders natuurlijk ook wel eens lastig. Het is moeilijk om dan wat te zeggen of te doen. En het stomme is.... een ander kan ook niet zoveel doen. Uiteindelijk moeten we er toch zelf wat aan doen en proberen uit het dal te klimmen maar dat is niet altijd makkelijk.
Ik bedacht me vanochtend ook dat ik soms best wel weer kan lachen en plezier heb maar niet meer zoals het was. Wat dat betreft heeft het leven een beetje zijn glans verloren. Herkennen jullie dit en is de glans inmiddels bij jullie weer terug of denk je dat die nog wel weer eens terug zal komen?

Liefs

 
hai hai,

kom gewoon ff bij ons forum, dat praat wat makkelijker!
Hier zitten pat en Quin ook namenlijk en nu ook twee ''nieuwe'' die pas hun kindje zijn verloren en dus ook nog niet zwanger zijn.

zie je daar!

liefs Saskia.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan