tja qua lunch ben ik misschien een bitch: dan haalt hij het er zelf maar uit!
qua huishouden ben ik zelf erg simpel.
heb in het dagelijks leven een spierziekte en heb moeten leren dat wat niet gaat, niet gaat.
morgen nog een dag!
qua frustratie weet ik precies wat je bedoelt.
even 4 jaar terug in de tijd:
mn eerste zwangerschap.
ik werkte fulltime, hij ook. toen ik bekkeninstabiliteit kreeg (al vrij vroeg in mn zwangerschap) had ik echt zijn hulp nodig.
ik moest stoppen met werken en zat dus hele dagen thuis.
toch waren er bepaalde dingen die ik niet kon doen. ik trok het gewoon niet!
vooral t avondeten. ik was gewoon bekaf tegen die tijd en had zoveel pijn dat ik amper kon staan (wat je natuurlijk moet doen met koken)
ik had toen ook nog een vaatwasser dus alles moest met de hand afgewassen worden.
hij had er totaal geen zin in! wilde niet koken, wilde niet afwassen.
elke keer weer die ruzie. ja maar jij bent toch thuis???? uuh ja maar niet voor mn lol! ik sterf hier van de pijn! jij wilde dit kindje net zo goed!
wat een strijd was dat elke keer weer zeg!
helaas moet ik bekennen dat het na de bevalling niet echt beter werd.
ik eb eerst 5 dagen in t kraamhotel gelegen. hij sliep bij mij maar overdags was hij veel thuis om dingen te regelen. geboorte kaartjes ophalen, kind aangeven bij de gemeente en thuis lekker zn eigen dingen aan t doen. (gamen enz)
de laatste avond sliep hij iet bij mij. we hadden toen nog geen centrale verwarming maar elektrische kachels. hij moest sochtends vroeg de kachels aanzetten anders was het stervens koud als de kleine en ik thuis zouden komen.
mijn ouders zouden mij en nathalia ophalen.
ik had hem dus gevraagd om alles een beetje netjes te maken.
ik kwam thuis in een pestbende!!!!!
oke, het was warm, maar daar hield het mee op!
de karbonade die ik net voor mn bevalling op had, lag nog op het bord op tafel! (tenminste,het bot dan)
ik was flink uitgescheurd en kon amper lopen.
hij had 2 weken vrij genomen.
die 2 weken waren weer een ramp!
ik moest 100 keer aan hem vragen of hij even iets in het huishouden wilde doen!
hij was continu bij vrienden en liet mij achter met nathalia. moest heel veel moeite doen om mn bed uit te komen om haar te pakken en bv te geven. daarna schone luier enz.
na een week mochten de hechtingen er eindelijk uit en kon ik weer een beetje lopen. langzaam ging het weer beter met me maar hij bleef zo laks.
mijn hele leven was verranderd, maar dat van hem bleef het zelfde!
na 3 maanden was ik het zat. hij zag mij niet staan, hij zag de kleine niet staan en was continu naar zn vrienden, na werktijd.
ik was t zat en ben bij hem weggegaan.
toen gingen zn ogen open en ging hij vechten voor zn kind en mij.
sindsdien is alles verranderd.
hij helpt in het huishouden, indien nodig
zn kind (inmiddels kinderen) zijn zn alles!
hij loopt niet meer weg voor een vieze luier enz enz
mijn oma had me al gewaarschuuwd en ik zal de waarschuwing hier ook neerzetten.
eerste instantie wilde ik het niet geloven, maar ben er nu toch wel achter dat het echt waar is:
in het algemeen vinden mannen er niks aan..
heel de zwangerschap boeid hun eigenlijk niet.
tuurlijk vinden ze het leuk om te kijken bij echo's
maar bv mee naar de vk... de meeste mannen doen het niet.
en eerlijk is eerlijk: wat moeten hun daar doen???
elke keer voelen als de kleine schopt komt mannen snel hun neus uit
nesteldrang hebben hun niet
de ooohh wat een schattig jurkje! wat een leuk pakje! kennen hun ook niet.
zwanger zijn is voor hun geen bal aan! hun zijn toch niet zwanger??
wij voelen ons verranderen, voelen die kleine, lezen ons in enz enz
mannen zien t wel als ze geboren zijn.
en dan is het kind geboren en dan vinden ze het klein en eng
sweetwicca noemde het al: haar man wilde de kleine de eerste 10 maanden niet in bad doen.
hij is niet de enige!!!! heel veel mannen vinden dat eng.
ze zijn bang dat de kleine wegglipt, dat ze dat kleine lichaampje pletten enz enz
en dan heb je de eerste week nog de navelstreng... ook niet echt een pretje voor mannen terwijl wij er dwars doorheen kijken.
kinderen worden pas leuk als ze dingen gaan leren.
dit vinden de meeste mannen.
kiekeboe doen, klap eens in je handjes, achter t kind aan kruipen enz enz
maar goed ik druip helemaal af hihihi
mijn punt is eigenlijk, hoe lullig het ook klinkt: je kan er weinig aan veranderen.
je kan er altijd over praten maar als dat niet werkt, kan je het hem ook laten voelen!
kom jij niet toe aan de was? dan heeft hij zn lievenlingsshirtje maar een dag later!
doen boodschappen halen heel veel pijn?
dan haal je echt t hoognodige zoals brood en avondeten en zn biertje kan je gestolen worden! sorry schat, was te zwaar!
doet stofzuigen pijn? morgen nog een dag!
irriteert hij zich eraan? dan doet hij t zelf maar!
mannen zijn soms ook echt kids
wie niet horen wil moet voelen
liefs, do
