Vriend twijfelt

G

Gebruiker10379872

Hoihoi,
Ik zit met een erg groot dilemma. Mijn vriend en ik hebben bewust onveilig seks gehad omdat we graag een kindje wilden. Nu is het zover en ben ik zwanger. Mijn vriend krabbelt echter terug en vindt dat we na moeten denken over abortus. Mijn hoofd ontploft helemaal, ik vind het zo oneerlijk dat hij nu ineens helemaal omgedraaid is. Ik snap gewoon niet hoe je serieus kan zijn over kinderen willen en ook echt die stap zetten om dan vervolgens het te laten weghalen. Wat moet ik hiermee? Hebben jullie tips?
 
Vindt je vriend het misschien spannend? Nu je zwanger bent wordt het natuurlijk wel echt en komt het dichtbij.
Vind het wel erg hard dat hij eerst instemt en vervolgens terugkrabbelt en abortus overweegt. Sorry maar dat vind ik echt niet kunnen, dan had hij beter na moeten denken.
 
 
Weet je waarom hij nu terugkrabbelt? Praat met elkaar hierover. Zou kunnen dat er angst grondslag ligt. Wat heeft hij in z’n hoofd? Misschiej is het iets wat je kunt wegnemen of anders een vriend die ook vader is geworden
 
Het is zeker voor een groot deel angst, en dat begrijp ik heel goed. Het is toch anders wanneer je het er overhebt en wanneer het echt zo is. We wonen nog niet samen en dat is een ding waar hij zich zorgen over maakt, terwijl dat in mijn ogen heel makkelijk op te lossen valt. Een van ons moet alleen wat inleveren. Hij heeft privé nu ook wat problemen waardoor hij niet helemaal lekker in zijn vel zit en hierdoor wordt hij ook bang, maar in mijn ogen is dit nog steeds geen reden om eerst het te willen en het nu misschien weg willen laten halen.
 
Het had inderdaad wel verstandiger geweest om eerst samen te wonen, en dan pas te stap te zetten naar het stichten van een gezinnetje. Want samenwonen is al een hele stap op zich. Hoe dan ook. Jullie wilden een kindje en hebben samen besloten ervoor te gaan. En nu het raak is, krabbelt hij terug. Ik vind het ronduit belachelijk. Een abortus... Heeft hij enig idee wat een aanslag dat kan zijn op jou, zowel lichamelijk als mentaal?
Als jouw vriend denkt dat er een ideaal moment bestaat om aan een kind te beginnen, dan kan hij nog lang wachten. Want dat bestaat niet. Er zal altijd wel wat zijn. Iets wat beter kan.
 
Ik ben toch verbaasd van sommige reacties...tuurlijk mag hij ook schrik hebben...probeer hem gerust te stellen en probeer hem een oplossing aan te bieden voor de problemen die hij nu denkt te zien (bv. Iets zoeken om samen te wonen al) Mannen denken immers in functie van oplossingen en niet zozeer in functie van gevoelens...op die manier kan je hem laten inzien dat jullie het WEL aan gaan kunnen. 
Zijn eerste reactie is uiteraard wat ongelukkig en ik kan me voorstellen dat het je enorm kwest en dat mag je hem zeker ook zeggen dat je je daardoor gekwetst voelt.
Maar als het plots allemaal dichtbij komt en je beseft dat je binnen iets meer dan een half jaar de verantwoordelijkheid voor een babietje hebt is het normaal dat je FF in paniek bent.  En je afvraagt of je dat wel aankan... 
Ik zie nergens in je verhaal dat het is omdat hij twijfelt over jou, dus hem gewoon geruststellen dat jullie dat samen wel gaan kunnen met alle hulp van je omgeving...samen zijn jullie immers sterker dan alleen ♥️
 
Ik sluit me aan bij de opmerking van de dreamer. Ik kan me voorstellen dat hij misschien moet wennen aan het idee en gerustgesteld moet worden. Dus veel praten.

Ik had zelf een vergelijkbaar angst gevoel. Mijn vriend was al eerder toe aan kinderen dan ik (jaaaren eerder). Ik heb uiteindelijk ingestemd met alvast beginnen op het moment dat ik dacht dat ik er ook aan toe was. Na de eerste keer proberen was ik ruim een week overtijd. Ik schrok me rot. Kreeg een paniekerig gevoel: wil ik dit wel nu? Wat als ik zwanger ben?! Uiteindelijk werd ik toch ongesteld en merkte ik dat ik toch teleurgesteld was. Toen wist ik zeker dat ik het écht wou.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan