Wij zaten in een vergelijkbare situatie. We woonden niet samen en ik was per ongeluk zwanger geworden. We wilden wel kinderen maar nog niet op dat moment. Maar super veilig deden we het ook niet meer. Op een dag was het dus zover en toen schrok mijn vriend ook heel erg. Hij schoot helemaal in de stress. We hebben er heel goed over gepraat. Uiteindelijk zei hij ik ben er voor je. Hij is gelovig dus abortus is voor hem echt geen optie, maar het duurde dus wel even voor hij er blij mee was. Toen zijn we dus als een malle op zoek gegaan naar huizen. We woonden ongeveer 80km bij elkaar vandaan. Dus we moesten iets zoeken zodat het kwa werk te doen was voor ons allebei. Het was wel lastig en in het derde trimester was het eindelijk gelukt. Met de verhuizing zat ik op een stoel iedereen te dirigeren want ik kon niets zelf. In ieder geval hoop ik dat ons verhaal jullie ook wat perpectief kan beiden dat het goed kan komen.
