Vriendjes komen spelen

<p>Hallo mama's,</p><p> </p><p>Ik gooi het maar in de groep, hopelijk zijn er hier die ervaring hebben met het volgende:</p><p> </p><p>Wij wonen in een gezellige, kinderrijke buurt. Kinderen komen hier vaak spelen, onze kinderen spelen soms ook bij anderen, maar over het algemeen zijn hier vaker vriendjes dan dat onze kinderen elders spelen.</p><p>Wij vinden het voor onze kinderen belangrijk dat ze speelgoed hebben waar ze zich mee kunnen vermaken (soms ook met papa en mama erbij). De ene keer geef je wat meer uit dan de andere keer voor speelgoed, soms tweedehands. De ene keer als het rapportentijd is, de andere keer een aardig heidje als de klusjes kaart vol is, of de leeskaart. Soms gaat de bak even op de zolder, vervolgens een half jaar daar en dan weer voor de dag.</p><p> </p><p>De naaste buurkinderen hebben vrijwel geen speelattributen en zien onze trampoline als hun speelding. Op de gekste momenten staan ze bij de deur of ze mogen spelen. Zit je net rustig met de kinderen in de tuin, staan ze er. Zijn de jongens niet thuis, dan staan ze er ook. En dan gaat het vervolgens niet altijd even gezellig aan toe en moet ik naar mijn idee politie agentje spelen over andermans kinderen. Wegsturen vind ik best wel lastig, het zijn toch ook kinderen...</p><p> </p><p>Of ze spelen binnen en buurkinderen gaan onderling ruzie maken over het speelgoed.</p><p> </p><p>Hoe zouden jullie dit aanpakken? </p><p> </p><p>Groetjes</p><p> </p><p> </p><p> </p>
 
Ik zou ze gewoon wegsturen als ze komen vragen om op de trampoline te mogen, jullie tuin is geen speeltuin. En ze hoeven zeker niet altijd bij jullie te spelen.
En ruzie over speelgoed? Dan gaan ze of maar buiten spelen of het samen spelen is afgelopen. Ik ben daar altijd heel strikt in, ik ben geen politie agent, oppas of wat dan ook. Voor andermans kinderen.

En vinden de kindjes dat stom? Jammer dan, dan kom je maar niet weer.
 
Als de buurkinderen op de trampoline willen spelen en je eigen kinderen zijn er niet of willen niet spelen, dan zou ik ze wegsturen. Gewoon zeggen ‘sorry jongens, maar ze zijn niet thuis. Jullie kunnen een andere keer weer samen spelen’. Het zijn inderdaad kinderen, maar ook kinderen moeten leren dat er regels zijn.
Bij ruzie/strijd om speelgoed, zou ik ook duidelijk zijn. Waarschuwing geven, of anders is het speelgoed klaar.
 
Zou zeker wel grenzen gaan stellen. Als je geen zin hebt in andermans kids in je tuin of binnen dan zeg je gewoon nee vandaag niet, andere keer mogen jullie weer komen spelen. Als je ze altijd maar laat spelen bij je, dan weten ze dat en blijven ze komen. En bij ruzie zouden ze hier meteen mogen vertrekken als ze niet normaal kunnen spelen. Die regel heb ik zelfs bij m'n eigen kids. Als ze ruzie maken en ze gaan maar door, dan gaat de oudste naar haar kamer of naar buiten. En als andere kinderen ruzie zouden maken in mijn huis of tuin, dan kunnen ze weggaan als ze niet willen luisteren.
Ook kinderen hebben duidelijkheid nodig en regels.
 
Ik zou de volgende keer dat de kinderen er zijn (ook als ze niet compleet zijn) zeggen dat je even iets serieus met ze wilt bespreken. Benoem hoe leuk en lief je ze vindt, maar dat ze echt alleen kunnen komen spelen als jouw kinderen er ook zijn. Leg ook uit welke regels binnen gelden. De kinderen die er dan niet zijn kunnen het horen van de kinderen aan wie jij het hebt uitgelegd. Op die manier beklijven de regels nog beter. Wel belangrijk dat jij je dan ook aan de regels houdt, want anders gaan ze al snel weer ruimte pakken. Succes!
 
Dank voor jullie reacties! Omdat we nog niet zo lang geleden verhuisd zijn naar een buurt met veel kinderen, is het ook allemaal nieuw voor ons.
Het is inderdaad slim om duidelijke afspraken te maken met vriendjes en buurkinderen die komen. Ik vroeg me af of het allemaal normaal is zoals het hier nu gaat. Tijd voor actie dus ?
 
Terug
Bovenaan