.......vrijen.....blegh:-(

A

Anoniem

Guest
een zeer persoonlijk iets waar ik hoop herkenning in vind bij anderen,maar ik zie er tegen op om het te delen:-(mocht het te persoonlijk zijn dan mag je me ook mailen(aussytukker@hotmail,com)

wie herkent het dat het vrijen minder gaat?ik heb er helemaal geen zin meer in en als mijn man mij aanraakt denk ik o nee,ik wil dat niet   denken maar het gevoel is weg,ik ben moe,wil slapen denk aan de kleine man,ik weet het niet,ik wil het wel graag weer waar het lukt me gewoon niet(soms wel hoor)maar heel vaak niet en dan moet ik henk(mijn man)weer teleurstellen(misschien het verkeerde woord)maar dan denk ik ben ik dan de enige????aaron is 24-11-2006 geboren en opzich ging het eerst wel goed het vrijen maar de laatste 2 maanden....

wie herkent dat of heeft er tips???sorry als het een rare vraag is

groetjes nienke...
 
Hoi Nienke,
Als eerste vind ik het helemaal geen rare vraag en moet je je absoluut niet schamen om dit aan te kaarten. Het is toch een heel normaal onderwerp!
Ik denk dat het voor vele vrouwen heel herkenbaar is. Je moet niet onderschatten wat zo'n baby met je leven doet; je bent  moe en dat is de grootste dooddoener, volgens mij. De eerste weken na de bevalling kun je nog teren op je reserves, maar ik heb ook het gevoel dat ik nu, na een half jaar, meer moe ben als net na de bevalling. Het duurt even voordat je leven weer op z'n rails zit en je je plekkie weer gevonden hebt.
Ik had na de eerste ook opeens veel minder zin in sex. Nu, na de tweede valt het reuze mee. Maar na de eerste heb ik ook een periode gehad dat ik er niet aan moest denken dat mijn vriend me aanraakte.
Gelukkig ging dat na een poosje weer over en is het allemaal goed gekomen.
Ik zou zeggen; maak het ook bespreekbaar bij je man, zodat hij niet denkt dat het aan hem ligt. Dat is niet echt bevordelijk voor de relatie.
Veel succes ermee
Sil
 
Hier juist andersom - onze kleine is ook 24 november geboren en ik wilde na drie, vier weken wel voorzichtig weer proberen maar het komt er gewoon niet van. Ik ben degene die het initiatief moet nemen terwijl ik dat juist niet wilde na de bevalling - vond dat hij er wel wat werk van mocht maken  Maar helaas...: afgelopen maand heb ik maar eens  weer het initatief genomen, voor het eerst in bijna een jaar (!!!!) weer sex...
Kwaliteit is niks mis mee, maar de kwantiteit.....  (Als iemand daar nog tips voor weet :)

Maar idd wat Sil ook zegt voor jou: praat er open over, dan  weet hij dan het niet aan hem ligt!
Af en toe zin maken is ook niks mee denk ik, maar je moet het niet téveel tegen je zin in doen - gewoon luisteren naar je gevoel!

Groetjes Edith
 
sex na de bevalling. ik zou het niet weten... nog niet geprobeerd. Eerst sliep onze dochter op onze kamer, maar nu zijn we al een paar maanden weer verder. Mijn vriend wil wel, maar ik heb geen zin. Moeheid, met mijn gedachten er niet bij, TEVEEL kilo's aangekomen en het hoeft gewoon allemaal niet. Voordat ik zwanger raakte had ik trouwens ook nooit zin. Tja, het hoeft gewoon allemaal niet meer zo.
Maar ja, hoe minder je het doet, hoe minder de zin steeds.

gr,
Sabine
 
Hi,
Ben van zomer forum, maar wilde toch reageren.
Hier ook lange tijd hetzelfde gehad, gewoon geen zin, ook veel gevraagd aan meiden om me heen, met kinderen.
Wat ze zeiden is dat je nu meent dat je alleen maar moeder bent, maar dat is niet zo, je ben ook nog vrouw.
Ik heb het daar best moeilijk mee gehad, was best veel aangekomen(18kilo), en het is er nog niet helemaal vanaf, en heb nog blubberbuik enzo.
Voor mannen(de mijnes dan), gaat het sexleven gewoon door, die hebben geen last van hormonen en moe zijn, die staan er eigenlijk wat verder vanaf, denk ik.
Anders misschien een keertje de kleine op tijd naar bed doen, lekker badje vullen, ofzo, een beetje sfeer creeen.
Of bedenken hoe de sex voorheen was, misschien dat dat helpt, bij mij wel
Lynn is nu bijna acht maanden, en heel langzaam komt het nu een beetje terug.
Besef jezelf dat je niet alleen maar moeder bent, maar ook zijn vrouw.
Hoop dat dit een beetje helpt.
X
 
Hallo!
Fijn dat iemand het onderwerp seks nog eens opent! Ik vind het allemaal erg herkenbaar; tijdens de zwangerschap had ik al erg weinig zin en nu is dat nog steeds zo. Ook is het nog niet geheel pijnloos (vooral perenium kan weinig druk hebben), wat de lust ook niet echt verhoogd...
Ik ben ook in m'n hoofd drukker met mijn meisje, het huishouden, de boodschappen en m'n werk dan met seks. Ik vertrouw er maar op dat het langzamerhand weer terug komt, maar het geduld van m'n man wordt wel op de proef gesteld. Het is voor hem ook de helft minder leuk als ik het niet naar m'n zin heb.
Hebben jullie enig idee hoe lang dit kan duren?
 
ben blij dat het zo herkenbaar is
ik hoop dat het niet telang duurt want het brengt best wel wat spanning met zich mee
we praten er wel over,maar ja,wat wil je zeggen dan,ik heb geen zin en hij wel,dus we komen dan niet echt nader tot elkaar jammer genoeg,
heb ook nog eens een man die vaak wil...maar ja!!!


komt goed!!!hoe lossen jullie het op dan?


groetjes nienke(trotse moeder van aaron 24-11-2006)
 
Hallo

Hier wel een beetje hetzelfde. Ik merk wel dat zin maken ook wel echt zin geeft, maar de frequentie is aanzienlijk gedaald en ik moet zeggen dat het initiatief zelden bij mij ligt. Eigenlijk geniet ik nu veel meer van knuffelen dan de "daad" zelf.

Zonet lagen we na het douchen met z'n drietjes op bed te spelen en te stoeien dat is toch veel leuker?

Maar inderdaad het wordt er niet gezelliger van. Vandaar dat ik me er af en toe tot zet, en dan gniet ik uiteindelijk ook wel hoor..

Goed dat je dit onderwerp aansnijdt.

Carina
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan