Gebruiker10423326
New member
Dag allemaal, ik ben nieuw hier en ik wil graag mijn verhaal delen (of eigenlijk het verhaal van mijn kind) over de Vrijeschool in de Randstad.
Mijn kind is inmiddels van deze school af en zit op het vervolgonderwijs maar dat is niet zonder schade gegaan helaas.
Helaas is gebleken dat er een aardig trauma is opgelopen op de lagere school. Dat is de voornaamste reden dat ik nu pas schrijf. Het één en ander komt nu boven tafel omdat mijn kind niet meer op de oude school zit en de veilige afstand maakt dat er beter en meer vertelt wordt over hetgeen er op school is gebeurd.
De kleutertijd op deze Vrijeschool was heel gezellig. Het was er knus, de kinderen waren gezellig met elkaar en dat alles deed ons besluiten ons kind ook naar groep 3 van de Vrijeschool te laten doorstromen.
In groep 3 kreeg mijn kind echter een juf die al te oud was (ouder dan 67!) en een juf die net uit een burnout kwam maar daar nog helemaal niet van was bekomen. We hebben ze leren kennen als twee dames van de oude stempel die de kinderen bedreigde ("er komt niets van jou terecht") en met bordenwissers naar de kinderen gooiden.
Er werd geschreeuwd tegen de kinderen en sommige kinderen werden voorgetrokken. Waar de één schreeuwde en kinderen (ogenschijnlijk) zonder reden op de gang zette, was de ander ijskoud en onbenaderbaar. Er was geen enkele warmte meer. Niet alleen mijn dochter was bang. Daarbij kwam dat er nauwelijks rekenonderwijs werd gegeven en het nakijkwerk werd door de leerlingen zelf gedaan.
Onze opmerkingen aan school waren tegen dovemansoren gezegd. De directeur verweet ons dat we geen vertrouwen hadden, of dat we te weinig wisten van het Vrijeschool onderwijs of dat we niet open stonden voor hun manier van lesgeven. Het gevolg voor de kinderen was nog meer dreigementen, "want je ouders deugen niet". Ook daarom schrijf ik nu pas, want ook wij zijn nu pas uit de gevarenzone immers.
Mijn kind is de eerste 3 jaar van de lagere school nagenoeg elke dag bang geweest voor de juffen. Er is ook gepest door een andere leerling en daar is niets aan gedaan. Dan moest ons kind maar in therapie en kanjertraining volgen.
Het heeft niet heel veel geholpen, want het gepest in de klas ging gewoon door. De feitelijke bron van alle onrust, de pester zelf, is nooit aangesproken op haar destructieve gedrag. Het werd beter toen dit kind ging verhuizen naar de andere kant van het land. Ik schaam mij helemaal niet als ik zeg dat ik de vlag heb uitgehangen die dag.
Er bovenop kwam de 'klacht' dat mijn kind zich niet aanpaste, niet meedeed- "asociaal" volgens de juffen. Als advies kregen we mee, dat er veel meer fruit gegeten moest worden...
Kinderen moeten zich op school in de eerste plaats veilig voelen; ik vertel u niets nieuws. Daar is deze school niet in geslaagd met dit soort heksen voor de klas.
We hebben 4x geprobeerd een andere lagere school te vinden. 3x is overstappen bijna gelukt, maar we zijn van bovenhand actief tegengehouden. De directies belden met elkaar, wij waren akelige mensen en 'nee, dat kind wil je echt niet in je school hebben' en dus moesten we op deze school blijven....
De laatste 3 jaar op de oude school waren goed, maar het leed was al geleden eigenlijk waardoor mijn kind qua prestaties niet meer durfde te laten zien wat de capaciteiten waren. Het geeft niet, er is NU wel tijd om te groeien en te leren. Maar mijn kind is niet 'gezien', dat begrijpt u.
Sinds 1,5 jaar wordt mijn kind gezien door een uitstekende orthopedagoog. Hier is rust en kan gepraat worden. Over alles wat er in de onderbouw van de lagere school is gebeurd. Het blijkt dat wij als ouders nog maar de helft weten.
Zo was er ook nog een gymleraar die met regelmaat zei tegen de kinderen dat ze te dik waren, of te langzaam. Dat mag natuurlijk niet! Maar helaas is het wel gebeurd. Het is kindermishandeling.
De orthopedagoog ontdekte na slechts enkele gesprekken en een paar testen dat mijn kind een lichte vorm van autisme heeft. De verbazing van de orthopedagoog over de onkunde van de Vrijeschool-docenten sprak boekdelen.
Want, zo zei de orthopedagoog, WAAROM is er nooit gekeken naar autisme? Het is onprofessioneel en onkundig om een kind dan maar te etaleren als asociaal en onaangepast, omdat je je niet wilt inzetten voor het welzijn van een kind, of omdat je te oud bent, of te moe.
Dat is de Vrijeschool geworden in onze beleving: een onkundige en kind-onveilige plek. Tenminste, hier in de Randstad is het een hele nare plek en ongezond voor een kind.
Mijn kind kan door bovenstaande gebeurtenissen maar 3 dagen naar school op dit moment, de andere 2 dagen zijn voor intensieve trauma therapie. Dat is helaas hard nodig. Maar mijn kind heeft inmiddels weer plezier in school en haalt mooie cijfers. Aan de horizon gloort weer een klein zonnetje, die alleen maar groter kan worden. En ja hoor, juf, er wordt veel fruit gegeten......
Je hebt in Nederland leerplicht en leerrecht, maar waar is het recht op goede docenten?
Mijn kind is inmiddels van deze school af en zit op het vervolgonderwijs maar dat is niet zonder schade gegaan helaas.
Helaas is gebleken dat er een aardig trauma is opgelopen op de lagere school. Dat is de voornaamste reden dat ik nu pas schrijf. Het één en ander komt nu boven tafel omdat mijn kind niet meer op de oude school zit en de veilige afstand maakt dat er beter en meer vertelt wordt over hetgeen er op school is gebeurd.
De kleutertijd op deze Vrijeschool was heel gezellig. Het was er knus, de kinderen waren gezellig met elkaar en dat alles deed ons besluiten ons kind ook naar groep 3 van de Vrijeschool te laten doorstromen.
In groep 3 kreeg mijn kind echter een juf die al te oud was (ouder dan 67!) en een juf die net uit een burnout kwam maar daar nog helemaal niet van was bekomen. We hebben ze leren kennen als twee dames van de oude stempel die de kinderen bedreigde ("er komt niets van jou terecht") en met bordenwissers naar de kinderen gooiden.
Er werd geschreeuwd tegen de kinderen en sommige kinderen werden voorgetrokken. Waar de één schreeuwde en kinderen (ogenschijnlijk) zonder reden op de gang zette, was de ander ijskoud en onbenaderbaar. Er was geen enkele warmte meer. Niet alleen mijn dochter was bang. Daarbij kwam dat er nauwelijks rekenonderwijs werd gegeven en het nakijkwerk werd door de leerlingen zelf gedaan.
Onze opmerkingen aan school waren tegen dovemansoren gezegd. De directeur verweet ons dat we geen vertrouwen hadden, of dat we te weinig wisten van het Vrijeschool onderwijs of dat we niet open stonden voor hun manier van lesgeven. Het gevolg voor de kinderen was nog meer dreigementen, "want je ouders deugen niet". Ook daarom schrijf ik nu pas, want ook wij zijn nu pas uit de gevarenzone immers.
Mijn kind is de eerste 3 jaar van de lagere school nagenoeg elke dag bang geweest voor de juffen. Er is ook gepest door een andere leerling en daar is niets aan gedaan. Dan moest ons kind maar in therapie en kanjertraining volgen.
Het heeft niet heel veel geholpen, want het gepest in de klas ging gewoon door. De feitelijke bron van alle onrust, de pester zelf, is nooit aangesproken op haar destructieve gedrag. Het werd beter toen dit kind ging verhuizen naar de andere kant van het land. Ik schaam mij helemaal niet als ik zeg dat ik de vlag heb uitgehangen die dag.
Er bovenop kwam de 'klacht' dat mijn kind zich niet aanpaste, niet meedeed- "asociaal" volgens de juffen. Als advies kregen we mee, dat er veel meer fruit gegeten moest worden...
Kinderen moeten zich op school in de eerste plaats veilig voelen; ik vertel u niets nieuws. Daar is deze school niet in geslaagd met dit soort heksen voor de klas.
We hebben 4x geprobeerd een andere lagere school te vinden. 3x is overstappen bijna gelukt, maar we zijn van bovenhand actief tegengehouden. De directies belden met elkaar, wij waren akelige mensen en 'nee, dat kind wil je echt niet in je school hebben' en dus moesten we op deze school blijven....
De laatste 3 jaar op de oude school waren goed, maar het leed was al geleden eigenlijk waardoor mijn kind qua prestaties niet meer durfde te laten zien wat de capaciteiten waren. Het geeft niet, er is NU wel tijd om te groeien en te leren. Maar mijn kind is niet 'gezien', dat begrijpt u.
Sinds 1,5 jaar wordt mijn kind gezien door een uitstekende orthopedagoog. Hier is rust en kan gepraat worden. Over alles wat er in de onderbouw van de lagere school is gebeurd. Het blijkt dat wij als ouders nog maar de helft weten.
Zo was er ook nog een gymleraar die met regelmaat zei tegen de kinderen dat ze te dik waren, of te langzaam. Dat mag natuurlijk niet! Maar helaas is het wel gebeurd. Het is kindermishandeling.
De orthopedagoog ontdekte na slechts enkele gesprekken en een paar testen dat mijn kind een lichte vorm van autisme heeft. De verbazing van de orthopedagoog over de onkunde van de Vrijeschool-docenten sprak boekdelen.
Want, zo zei de orthopedagoog, WAAROM is er nooit gekeken naar autisme? Het is onprofessioneel en onkundig om een kind dan maar te etaleren als asociaal en onaangepast, omdat je je niet wilt inzetten voor het welzijn van een kind, of omdat je te oud bent, of te moe.
Dat is de Vrijeschool geworden in onze beleving: een onkundige en kind-onveilige plek. Tenminste, hier in de Randstad is het een hele nare plek en ongezond voor een kind.
Mijn kind kan door bovenstaande gebeurtenissen maar 3 dagen naar school op dit moment, de andere 2 dagen zijn voor intensieve trauma therapie. Dat is helaas hard nodig. Maar mijn kind heeft inmiddels weer plezier in school en haalt mooie cijfers. Aan de horizon gloort weer een klein zonnetje, die alleen maar groter kan worden. En ja hoor, juf, er wordt veel fruit gegeten......
Je hebt in Nederland leerplicht en leerrecht, maar waar is het recht op goede docenten?