Wie van jullie heeft een vruchtwater-punctie gehad en hoe ervaarde jullie dat?
Ik ben er namelijk nog niet helemaal uit of ik het wel of niet zal laten doen.
Ik ben er namelijk nog niet helemaal uit of ik het wel of niet zal laten doen.
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Vruchtwater-punctie
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Hoi Nephele,
Ik ben Marian, 26 jaar, en ik heb een week of 4 gemeden een vruchtwaterpunctie laten doen. Mijn gyn raadde me dat sterk aan omdat ik een kans van 1 op 191 had op een kindje met het syndroom van Down. Daarbij was ook de nekplooi van onze uk iets dikker dan normaal, nl 3.2mm. Een paar dagen later kon ik al langsgaan voor een punctie.
Voor ons was altijd duidelijk geweest dat als we op voorhand wisten dat ons kindje gehandicapt zou zijn, we de zwangerschap zouden afbreken. Moest dat niet het geval zijn, dan heeft een vwp niet echt veel zin, want dan is het kindje hoe dan ook welkom, het enige verschil is dat je het dan op voorhand weet. Dus mocht het voor jullie geen verschil maken, dan zou ik die punctie achterwege laten.
De punctie zelf stelt echter niet veel voor, dus daar hoef je het zeker niet voor te laten. Het is niet zo pijnloos als ze je in het ziekenhuis willen doen geloven, maar erg pijn doet het ook weer niet. De arts vergeleek het bij mij met een bloedname, al moet ik toegeven dat ik een bloedname minder pijnlijk vind. Veel hangt ook af van hoe gespannen je bent: hoe meer relaxed, hoe minder pijn heb ik begrepen.
Veel erger dan de pijn is het afwachten op de resultaten. De eerste resultaten had ik 2 dagen later al, maar op de volledige uitslag wacht ik nog steeds.
Mijn advies? Een vruchtwaterpunctie is niet leuk, en erg stresserend. Maar je weet dan wel zeker of je kindje (in mijn geval) het syndroom van Down heeft of niet. Voor mij was het dit waard, al zou ik de volgende keer eerder voor een vlokkentest kiezen denk ik. Die doen ze vroeger in de zwangerschap, voor je de baby voelt bewegen, en misschien is het dan minder moeilijk om de beslissing te nemen je zwangerschap af te breken. Dat weet ik natuurlijk niet, ik heb nooit in die situatie gezeten. Ik hoop het alleen maar, want nu was het een hartverscheurende keuze, ook al bleek die gelukkig niet nodig te zijn.
Groetjes,
Marian
PS: Mag ik vragen waarom je dit vraagt? Heb je een verhoogde kans op een gehandicapt kindje? Of is het misschien omwille van je leeftijd? Ik wil niet onbeleefd zijn hoor, maar ben gewoon een beetje nieuwsgierig...
Ik ben Marian, 26 jaar, en ik heb een week of 4 gemeden een vruchtwaterpunctie laten doen. Mijn gyn raadde me dat sterk aan omdat ik een kans van 1 op 191 had op een kindje met het syndroom van Down. Daarbij was ook de nekplooi van onze uk iets dikker dan normaal, nl 3.2mm. Een paar dagen later kon ik al langsgaan voor een punctie.
Voor ons was altijd duidelijk geweest dat als we op voorhand wisten dat ons kindje gehandicapt zou zijn, we de zwangerschap zouden afbreken. Moest dat niet het geval zijn, dan heeft een vwp niet echt veel zin, want dan is het kindje hoe dan ook welkom, het enige verschil is dat je het dan op voorhand weet. Dus mocht het voor jullie geen verschil maken, dan zou ik die punctie achterwege laten.
De punctie zelf stelt echter niet veel voor, dus daar hoef je het zeker niet voor te laten. Het is niet zo pijnloos als ze je in het ziekenhuis willen doen geloven, maar erg pijn doet het ook weer niet. De arts vergeleek het bij mij met een bloedname, al moet ik toegeven dat ik een bloedname minder pijnlijk vind. Veel hangt ook af van hoe gespannen je bent: hoe meer relaxed, hoe minder pijn heb ik begrepen.
Veel erger dan de pijn is het afwachten op de resultaten. De eerste resultaten had ik 2 dagen later al, maar op de volledige uitslag wacht ik nog steeds.
Mijn advies? Een vruchtwaterpunctie is niet leuk, en erg stresserend. Maar je weet dan wel zeker of je kindje (in mijn geval) het syndroom van Down heeft of niet. Voor mij was het dit waard, al zou ik de volgende keer eerder voor een vlokkentest kiezen denk ik. Die doen ze vroeger in de zwangerschap, voor je de baby voelt bewegen, en misschien is het dan minder moeilijk om de beslissing te nemen je zwangerschap af te breken. Dat weet ik natuurlijk niet, ik heb nooit in die situatie gezeten. Ik hoop het alleen maar, want nu was het een hartverscheurende keuze, ook al bleek die gelukkig niet nodig te zijn.
Groetjes,
Marian
PS: Mag ik vragen waarom je dit vraagt? Heb je een verhoogde kans op een gehandicapt kindje? Of is het misschien omwille van je leeftijd? Ik wil niet onbeleefd zijn hoor, maar ben gewoon een beetje nieuwsgierig...
Hai Marian,
Allereerst bedankt voor je reactie.
Ik rwijfel nog steeds, maar omdat ik toch al 37 jaar ben wil ik geen risico gaan nemen. Hoe moeilijk het eventueel ook zou zijn, ik heb wel de beslissing gemaakt dat ik geen ongelukkig kindje op de wereld wil zetten, ik zeg ook eerlijk dat ik dat waarschijnlijk zelf niet aankan.
Diep in mijn hart heb ik de keuze al gemaakt, zie er alleen ontzettend tegenop, de pijn en dan de stress of alles wel goed is met mijn kindje...
Liefs,
Nephele
Allereerst bedankt voor je reactie.
Ik rwijfel nog steeds, maar omdat ik toch al 37 jaar ben wil ik geen risico gaan nemen. Hoe moeilijk het eventueel ook zou zijn, ik heb wel de beslissing gemaakt dat ik geen ongelukkig kindje op de wereld wil zetten, ik zeg ook eerlijk dat ik dat waarschijnlijk zelf niet aankan.
Diep in mijn hart heb ik de keuze al gemaakt, zie er alleen ontzettend tegenop, de pijn en dan de stress of alles wel goed is met mijn kindje...
Liefs,
Nephele
Hallo,
Ik las jullie berichtjes en wilde er eigenlijk even op reageren want wat me namelijk stoort is de naam "ongelukkig kindje"
Ik werk namelijk in het speciaal onderwijs met verstandelijk gehandicapten kindjes.
Ook kinderen met down syndroom dus!!
En die zijn helemaal niet ongelukkig, ze zijn vrolijk en speels net zoals alle andere kinderen. Ze hebben alleen een iets ander uiterlijk (wat je na een tijdje als gewoon gaat beschouwen) en ze hebben een beperking.
En de ouders van deze kinderen zijn er niet minder gelukkig om.
Dus denk voortaan na over wat je schrijft want voor hetzelfde geld lezen mensen dit die al een gehandicapt kindje hebben en die wil je toch niet voor de borst stoten.
Als je geen verhoogd risico wilt nemen, en dus een perfect kindje wilt begin dan niet aan een zwangerschap op deze leeftijd.
Sorry als die nogal bot overkomen maar als je zwanger bent van een jongen en je wilt een meisje breek je de zwangerschap ook niet af!
Groetjes Ilona.
Ik las jullie berichtjes en wilde er eigenlijk even op reageren want wat me namelijk stoort is de naam "ongelukkig kindje"
Ik werk namelijk in het speciaal onderwijs met verstandelijk gehandicapten kindjes.
Ook kinderen met down syndroom dus!!
En die zijn helemaal niet ongelukkig, ze zijn vrolijk en speels net zoals alle andere kinderen. Ze hebben alleen een iets ander uiterlijk (wat je na een tijdje als gewoon gaat beschouwen) en ze hebben een beperking.
En de ouders van deze kinderen zijn er niet minder gelukkig om.
Dus denk voortaan na over wat je schrijft want voor hetzelfde geld lezen mensen dit die al een gehandicapt kindje hebben en die wil je toch niet voor de borst stoten.
Als je geen verhoogd risico wilt nemen, en dus een perfect kindje wilt begin dan niet aan een zwangerschap op deze leeftijd.
Sorry als die nogal bot overkomen maar als je zwanger bent van een jongen en je wilt een meisje breek je de zwangerschap ook niet af!
Groetjes Ilona.
Mag ik hier nog even op reageren? Het zullen de hormonen waarschijnlijk zijn, maar ik ben serieus op mijn teentjes getrapt nu.
Nergens heb ik het gehad over ongelukkige kindjes als ik kindjes met het syndroom van Down bedoelde. Ik werk zelf ook met gehandicapte kinderen en volwassenen en ik denk dat ik wel genoeg ervaring heb om te weten dat die kindjes niet per sé ongelukkig zijn.
Wat de ouders betreft heb je ongelijk vind ik. Er is natuurlijk geen enkele ouder die zegt ongelukkig te zijn met zijn eigen kindje, gehandicapt of niet. Maar ik denk toch ook niet dat er veel ouders zijn die staan te springen voor een kind met eender welke handicap, iedereen wil toch liever een gezond kindje!
En het spijt me als ik je ermee voor het hoofd stoot als ik zeg dat ik het zelf niet zou aankunnen, maar ik denk dat je daar eerst maar eens goed over moet nadenken. Een kind heeft er ook niks aan dat zijn ouders het helemaal niet zien zitten om die kleine op te voeden, hem misschien verwijten dat hij hun leven zo erg overhoop gehaald heeft. En vraagt een kind erom om dag in dag uit in een instelling te moeten verblijven, zonder telefoontjes van thuis, zonder bezoekjes van mama en papa of iets van liefde voor hem? Ik denk het niet. En er bestaan echt van die kinderen, heel zielig. Moet ik dat mijn kind aandoen omdat ik nu niet verder wil nadenken en niet het lef heb om een einde te maken aan een situatie die ik zeker niet zal aankunnen? Misschien wel, maar ik heb er mijn twijfels over!
Ik snap dt je reageert op de term 'ongelukkige kinderen', maar alsjeblieft, niet iedereen heeft een opleiding gevolgd om te weten hoe je over mensen met een handicap spreekt! Of hoor je liever spreken over 'mongooltjes' misschien? Het gaat er toch in de eerste plaats om dat we begrijpen waar het over gaat?
Zo, nu nog mijn excuses omdat ik misschien wel wat cru uit de hoek kwam (in dit bericht dan, in het vorige vond ik dat ik heel beleefd was gebleven). Het was niet de bedoeling om iemand hiermee te kwetsen of de kast op te jagen, en ik denk dat dit evenmin de bedoeling van Nephele was. Maar de keuzes die je moet maken zijn niet altijd voor iedereen begrijpelijk, en vaak snap je dat pas als je zelf in die situatie staat! Dus, probeer een heel klein beetje begrip op te brengen voor mensen zoals ik, dat zou onze keuzes een stuk gemakkelijker maken.
Groetjes,
Marian
Nergens heb ik het gehad over ongelukkige kindjes als ik kindjes met het syndroom van Down bedoelde. Ik werk zelf ook met gehandicapte kinderen en volwassenen en ik denk dat ik wel genoeg ervaring heb om te weten dat die kindjes niet per sé ongelukkig zijn.
Wat de ouders betreft heb je ongelijk vind ik. Er is natuurlijk geen enkele ouder die zegt ongelukkig te zijn met zijn eigen kindje, gehandicapt of niet. Maar ik denk toch ook niet dat er veel ouders zijn die staan te springen voor een kind met eender welke handicap, iedereen wil toch liever een gezond kindje!
En het spijt me als ik je ermee voor het hoofd stoot als ik zeg dat ik het zelf niet zou aankunnen, maar ik denk dat je daar eerst maar eens goed over moet nadenken. Een kind heeft er ook niks aan dat zijn ouders het helemaal niet zien zitten om die kleine op te voeden, hem misschien verwijten dat hij hun leven zo erg overhoop gehaald heeft. En vraagt een kind erom om dag in dag uit in een instelling te moeten verblijven, zonder telefoontjes van thuis, zonder bezoekjes van mama en papa of iets van liefde voor hem? Ik denk het niet. En er bestaan echt van die kinderen, heel zielig. Moet ik dat mijn kind aandoen omdat ik nu niet verder wil nadenken en niet het lef heb om een einde te maken aan een situatie die ik zeker niet zal aankunnen? Misschien wel, maar ik heb er mijn twijfels over!
Ik snap dt je reageert op de term 'ongelukkige kinderen', maar alsjeblieft, niet iedereen heeft een opleiding gevolgd om te weten hoe je over mensen met een handicap spreekt! Of hoor je liever spreken over 'mongooltjes' misschien? Het gaat er toch in de eerste plaats om dat we begrijpen waar het over gaat?
Zo, nu nog mijn excuses omdat ik misschien wel wat cru uit de hoek kwam (in dit bericht dan, in het vorige vond ik dat ik heel beleefd was gebleven). Het was niet de bedoeling om iemand hiermee te kwetsen of de kast op te jagen, en ik denk dat dit evenmin de bedoeling van Nephele was. Maar de keuzes die je moet maken zijn niet altijd voor iedereen begrijpelijk, en vaak snap je dat pas als je zelf in die situatie staat! Dus, probeer een heel klein beetje begrip op te brengen voor mensen zoals ik, dat zou onze keuzes een stuk gemakkelijker maken.
Groetjes,
Marian
Hoi
Ook ik wil even reageren,
afgelopen mei werd bij ons kindje met een screening geconstateerd dat het chd heeft[ goncitale hernia diafragmatica] een zeer ernstige afwijking, zelf was ik toen 20 weken voor verder onderzoek wilde ze eerst dat ik eigenlijk in zou stemmen met een punctie.
Waarom ,omdat een afwijking gepaard kan gaan met foute aanleg van cromosonen, waaronder ook syndroom v down.
Als zou blijken dat het kindje down syndroom zou hebben ,zouden wij de zwangerschap afbreken, hoe moeilijk het ook zou zijn
Waarom : een kind wat grote afwijking heeft waar nu nog niks over gezegt kan worden hoe het gaat op langere tijd, en ook nog syndroom v down zou een ondraaglijk leven hebben en geen kind kunnen zijn.
Gelukkig is gebleken dat alles chromosonen goed zijn ,inmiddels moet ik nog ruim twee weken voordat ons meisje word gehaald.
Hoe het met de longen staat ,alles is gebleven zoals het was dus net verslechterd of verbeterd.
Zelf hebben we goede hoop en zijn we al die tijd positief geweest, hoe de longen verder gaan ontwikkelen weten we niet tot nu toe een goed kans. maar we moeten wel in ons achterhoofd houden dat het ook anders kan aflopen.
We hebben toen niet gekozen om de zwangerschap af te breken maar er voor te gaan!
Mocht het zijn dat ze komt te overlijden dan hebben we er alles voor gedaan om haar een kans te geven.
KEUZE'S MAKEN IS NIET HET MAKKELIJKSTE MAAR HOORT NU EENMAAL BIJ HET LEVEN!
GROETJES MONIQUE
12 SEPTEMBER BEGINT HET PAS VOOR ONS..
Ook ik wil even reageren,
afgelopen mei werd bij ons kindje met een screening geconstateerd dat het chd heeft[ goncitale hernia diafragmatica] een zeer ernstige afwijking, zelf was ik toen 20 weken voor verder onderzoek wilde ze eerst dat ik eigenlijk in zou stemmen met een punctie.
Waarom ,omdat een afwijking gepaard kan gaan met foute aanleg van cromosonen, waaronder ook syndroom v down.
Als zou blijken dat het kindje down syndroom zou hebben ,zouden wij de zwangerschap afbreken, hoe moeilijk het ook zou zijn
Waarom : een kind wat grote afwijking heeft waar nu nog niks over gezegt kan worden hoe het gaat op langere tijd, en ook nog syndroom v down zou een ondraaglijk leven hebben en geen kind kunnen zijn.
Gelukkig is gebleken dat alles chromosonen goed zijn ,inmiddels moet ik nog ruim twee weken voordat ons meisje word gehaald.
Hoe het met de longen staat ,alles is gebleven zoals het was dus net verslechterd of verbeterd.
Zelf hebben we goede hoop en zijn we al die tijd positief geweest, hoe de longen verder gaan ontwikkelen weten we niet tot nu toe een goed kans. maar we moeten wel in ons achterhoofd houden dat het ook anders kan aflopen.
We hebben toen niet gekozen om de zwangerschap af te breken maar er voor te gaan!
Mocht het zijn dat ze komt te overlijden dan hebben we er alles voor gedaan om haar een kans te geven.
KEUZE'S MAKEN IS NIET HET MAKKELIJKSTE MAAR HOORT NU EENMAAL BIJ HET LEVEN!
GROETJES MONIQUE
12 SEPTEMBER BEGINT HET PAS VOOR ONS..
Even nog een reactie .
Ook al is iemand ouder dan gemiddeld wie zegt dat het zwanger worden nu eenmaal zo makkelijk is gegaan en ben je er al niet tien jaar ofzo mee bezig dan ben je blij dat je zwanger bent en maak je je ook zorgen over alle risico,s
logische je wilt toch het beste voor je kindje.
Dus over syndroom v dowm /je kunt ook een verkeerde reactie plaatsen ddor te zeggen dat je er dan maar niet voor moet kiezen op die leeftijd.
Kinderen komen waneer het tijd is ,dit hebben we niet in de hand en gelukkig ook maar ..
alleen soms moet de natuur een beetje geholpen worden
dus ook begrip voor de oudere moeder en aanstaande mama's onder ons
gr monique
Ook al is iemand ouder dan gemiddeld wie zegt dat het zwanger worden nu eenmaal zo makkelijk is gegaan en ben je er al niet tien jaar ofzo mee bezig dan ben je blij dat je zwanger bent en maak je je ook zorgen over alle risico,s
logische je wilt toch het beste voor je kindje.
Dus over syndroom v dowm /je kunt ook een verkeerde reactie plaatsen ddor te zeggen dat je er dan maar niet voor moet kiezen op die leeftijd.
Kinderen komen waneer het tijd is ,dit hebben we niet in de hand en gelukkig ook maar ..
alleen soms moet de natuur een beetje geholpen worden
dus ook begrip voor de oudere moeder en aanstaande mama's onder ons
gr monique
Hoi allemaal,
Ik heb al jullie berichten gelezen maar kon mijn probleem niet vinden.
Bij mij is namelijk chromosoomafwijking ontdekt. Maar ik ben nu 14 weken zwanger. Ik mocht kiezen tussen een uitgebreide echo of een vruchtwaterpunctie. Ik heb voor het eerste gekozen. Omdat ik ben voor nog een miskraam.( Ik heb 2 miskramen gehad) Maar ik ben heel bang en voel me erg misselijk.
Ik kan niet slapen en eet ook niet goed. In mijn famillie komen nooit afwijken voor en ook niet bij mn man.
Gisteren heb ik ook een echo gehad en daar heeft de gyn niets gezien. Hij zei dat het goed gaat met de baby.
Maar mijn vraag aan jullie is: Hoe hebben jullie een vruchtwaterpunctie ervaren?
Groetjes van lina
Ik heb al jullie berichten gelezen maar kon mijn probleem niet vinden.
Bij mij is namelijk chromosoomafwijking ontdekt. Maar ik ben nu 14 weken zwanger. Ik mocht kiezen tussen een uitgebreide echo of een vruchtwaterpunctie. Ik heb voor het eerste gekozen. Omdat ik ben voor nog een miskraam.( Ik heb 2 miskramen gehad) Maar ik ben heel bang en voel me erg misselijk.
Ik kan niet slapen en eet ook niet goed. In mijn famillie komen nooit afwijken voor en ook niet bij mn man.
Gisteren heb ik ook een echo gehad en daar heeft de gyn niets gezien. Hij zei dat het goed gaat met de baby.
Maar mijn vraag aan jullie is: Hoe hebben jullie een vruchtwaterpunctie ervaren?
Groetjes van lina