Ik ben lekker thuis bevallen. Dit was dan ook vanaf het begin het plan, maar op zich is alles toch best grappig verlopen - ik kon namelijk niet meer naar het ziekenhuis al had ik dat gewild.
Met 36+6 ben ik in het ziekenhuis beland, omdat ik weeën had. De magische grens van 37 weken was net niet voorbij, waardoor ik voor controle naar het ZKH moest. Uiteindelijk heeft de bevalling niet doorgezet en ben ik met 4 cm ontsluiting terug naar huis gestuurd. Heel fijn, want ik voelde me niet op mijn gemak! Een week later, op zaterdagavond braken om 22.30u mijn vliezen spontaan, waarna ik na een uur weeën kreeg. Ik had meteen een weeënstorm, waardoor je geen pauzes hebt en je ontsluiting erg snel gaat. De verloskundige maar teruggebeld dat ze terug moest komen (ze was net 30 minuten weer weg van een controle van het vruchtwater), omdat het toch wel snel leek te gaan. Toen ze mij uiteindelijk weer controleerde, bleek ik al op 9 cm ontsluiting te zitten en moest ineens alles klaargezet worden. De kraamhulp werd gebeld (die was nog niet ingeschakeld) en mijn man moest meehelpen met alle spullen. Uiteindelijk heb ik een bevalling van 2 uur gehad - om 01.29 uur werd onze zoon (na 4 keer persen) geboren.
Ik heb mijn bevalling als zeer positief ervaren. Ondanks dat de verloskundige het in haar eentje heeft moeten doen, want de kraamhulp was te laat. Ze was heel kundig en ik heb me volledig overgelaten aan haar zorgen. Ik wist dat als er echt iets mis zou zijn, ik met een ambulance naar het ziekenhuis gebracht zou worden. Mijn herstel is heel goed gegaan en ik ben nu weer zwanger van nummer twee (14 weken ver). Ik kijk nu al uit naar de tweede bevalling, ook al krijg ik daar andere belinstructies omdat deze waarschijnlijk nog sneller gaat verlopen en ik dus kans heb dat ik binnen een uur beval. Ook deze bevalling mag van mij weer thuis plaatsvinden!