Waar bevallen?

Ik zou sowieso in het ziekenhuis willen bevallen, en gezien ik een medische indicatie heb, kan ik ook meteen naar het ziekenhuis. Gelukkig is ons ziekenhuis heel huiselijk ingericht, en heb je daar ook best veel vrijheid. De ecg is draadloos, dus ook daarvoor hoef je niet in bed te blijven.
 
Ik had een medische indicatie, dus geen keuze. Als ik wel een keuze had gehad, dan was ik 100% voor bevallen in het ziekenhuis gegaan. Ook gewoon doordat ik te veel weet door mijn werk als operatieassistent. Uiteindelijk maar goed dat ik in het ziekenhuis bevallen ben. Ik ben met bijna 21 bevallen, 2,5 liter bloed verloren en de placenta van nummer 1 lag voor de uitgang, waardoor nummer 2 niet geboren kon worden. Met spoed naar de OK. Was ik thuis geweest, dan had ik het misschien niet meer na kunnen vertellen. 
Persoonlijk vind ik 25 minuten rijden naar een ziekenhuis best lang. Zeker als er nood aan de man is. Dan ben je nog niet eens binnen. Je moet doen wat goed voelt, maar zeker vanwege de reistijd zou ik je willen aanraden om nog een keer goed na te denken. Succes met het maken van een keuze!
 
Lastige keuze he? Ik heb ook lang getwijfeld. Bij mij is het ziekenhuis ook 25 minuten rijden. 
Mijn bevalling begon met gebroken vliezen en mijn zoon had in het vruchtwater gepoept. Dat zagen we gelijk. Ik had nog geen weeen maar moest wel gelijk naar het ziekenhuis omdat ze de kleine dan gelijk goed in de gaten moeten houden.
Na mijn bevalling moest ik nog naar de OK (placenta kwam niet, lag om een vleesboom geklapt. Vleesboom was bekend van de echo’s, maar niet dat die in de weg zou zitten voor placenta). Ik was daarom ook heel blij dat ik in het ziekenhuis was.
Denk er goed over na en doe waar je je goed bij voelt. Weet je het niet? Geef het aan bij de verloskundige en beslis als het begint. En mijn advies: kies je voor thuis hou er altijd rekening mee dat je toch naar het ziekenhuis moet door bijvoorbeeld gepoept in het vruchtwater.
Geniet nog deze laatste weken van je zwangerschap!
 
Bij ons is het ziekenhuis ook ongeveer 25-30min rijden, daardoor krijg je bij een 1e bevalling sowieso geen keuze; je moet in het ziekenhuis bevallen. Dat wilde ik toch al graag, dus vond het wel prima. Alleen onze kleine meid had blijkbaar wel een voorkeur ? Het is allemaal zo snel gegaan dat ik binnen no time volledige ontsluiting had; het werd een thuisbevalling, ik mocht niet meer weg. Ik schrok en wilde er tegenin gaan, maar toen kwam de volgende wee en heb het maar zo gelaten. Uiteindelijk super blij met de thuisbevalling. In het ziekenhuis moet je vaak 2u na de bevalling alweer weg zijn, thuis gingen de verloskundige en de kraamhulp gewoon beneden zitten en lieten ons genieten totdat wij eraan toe waren om te hechten/douchen/bed verschonen. Heerlijk dat er niemand naar de tijd kijkt. Ook heb ik niets meegekregen van de ‘troep’, de kraamhulp heeft alles gewassen en schoon gekregen. Ik heb dus een positieve ervaring en zou het bij een eventuele tweede graag weer thuis doen ☺️ Je verloskundige heeft trouwens ook heel veel spullen bij zich voor een eventuele situatie. Op devlogkundige.nl staat een mooi filmpje waarop je dat kan zien, miss stelt dat je vriend wat gerust ☺️ 
Succes met je keuze ?
 
Ik wilde altijd thuisbevallen, maar toch naar ziekenhuis gegaan en heel blij om. Femke had in het vruchtwater gepoept, dus moest overgedragen worden aan gynaecoloog. Ook had ze zich gedraaid tot sterrenkijker, waardoor de bevalling moeizaam verliep. Met inknippen ook nog flink bloed verloren. 
Ik zou bij een eventueel 2e kindje dan ook meteen voor ziekenhuis bevalling gaan :) 
maar mijn zus is bij alledrie thuisbevallen en ging helemaal prima!
 
Ik wilde thuis bevallen, maar moest helaas bij 7cm ontsluiting naar het ziekenhuis omdat onze dochter niet indaalde. Dit heb ik als onprettig ervaren, maar toch wil ik het de volgende keer weer thuis proberen. De rust en intimiteit (alleen mijn man, ik en de verloskundige) is pijnstilling op zichzelf! Ik had in het ziekenhuis ook aanzienlijk meer pijn dan thuis, doordat ik daar veel minder makkelijk mijn houdingen kon aannemen. Kortom: volgende keer weer thuis!
 
Ik ben lekker thuis bevallen. Dit was dan ook vanaf het begin het plan, maar op zich is alles toch best grappig verlopen - ik kon namelijk niet meer naar het ziekenhuis al had ik dat gewild. 
Met 36+6 ben ik in het ziekenhuis beland, omdat ik weeën had. De magische grens van 37 weken was net niet voorbij, waardoor ik voor controle naar het ZKH moest. Uiteindelijk heeft de bevalling niet doorgezet en ben ik met 4 cm ontsluiting terug naar huis gestuurd. Heel fijn, want ik voelde me niet op mijn gemak! Een week later, op zaterdagavond braken om 22.30u mijn vliezen spontaan, waarna ik na een uur weeën kreeg. Ik had meteen een weeënstorm, waardoor je geen pauzes hebt en je ontsluiting erg snel gaat. De verloskundige maar teruggebeld dat ze terug moest komen (ze was net 30 minuten weer weg van een controle van het vruchtwater), omdat het toch wel snel leek te gaan. Toen ze mij uiteindelijk weer controleerde, bleek ik al op 9 cm ontsluiting te zitten en moest ineens alles klaargezet worden. De kraamhulp werd gebeld (die was nog niet ingeschakeld) en mijn man moest meehelpen met alle spullen. Uiteindelijk heb ik een bevalling van 2 uur gehad - om 01.29 uur werd onze zoon (na 4 keer persen) geboren. 
Ik heb mijn bevalling als zeer positief ervaren. Ondanks dat de verloskundige het in haar eentje heeft moeten doen, want de kraamhulp was te laat. Ze was heel kundig en ik heb me volledig overgelaten aan haar zorgen. Ik wist dat als er echt iets mis zou zijn, ik met een ambulance naar het ziekenhuis gebracht zou worden. Mijn herstel is heel goed gegaan en ik ben nu weer zwanger van nummer twee (14 weken ver). Ik kijk nu al uit naar de tweede bevalling, ook al krijg ik daar andere belinstructies omdat deze waarschijnlijk nog sneller gaat verlopen en ik dus kans heb dat ik binnen een uur beval. Ook deze bevalling mag van mij weer thuis plaatsvinden!
 
Terug
Bovenaan