Hoi allemaal,
Na veel zoeken op internet etc nu toch maar besloten hier iets neer te zetten.
Ons zoontje is inmiddels bijna 7 weken geleden geboren, een paar weken te vroeg. We hebben daarom de eerste paar weken in het ziekenhuis gelegen. Qua gezondheid doet hij het super goed. Na een paar weken ben ik gestopt met borstvoeding omdat dit echt te zwaar voor mij was. Ik ben ontzettend afgevallen en kreeg het er niet aan gegeten. Slapen heeft hij altijd goed gedaan, in zijn eigen bedje (ingebakerd). Kwam voor de voeding en was daarna of vrolijk rond aan t kijken of sliep weer verdere De krampjes heeft hij wel gehad, maar hij was met een knuffel op de buik goed te troosten. Deze waren net over en nu bij de overschakeling op kunstvoeding komen deze (denk ik) hevig terug. Hij wil niks meer, is vaak boos en ontevreden. Direct na de fles en dat houdt dan aan. Alleen bij mij op de buik slaapt ie nog (en s nachts een uurtje max 2 in zijn bedje). Dit maakt dat ik me erg schuldig voel: als ik die borstvoeding door had gezet was er niks aan de hand geweest. Daarnaast voel in me slecht omdat ik hem gewoon niet stil/rustig/tevreden krijg.
Al met al vraag ik me af hoe mensen op een roze wolk kunnen zitten, en voel ik me heel ondankbaar en schaam ik me dat ik dat niet heb. Ik heb immers toch een prachtige gezonde zoon en er zijn echt wel moeders die het veel zwaarder hebben...
Zijn er anderen die dit herkennen? En hebben jullie tips op hier mee om te gaan?
Na veel zoeken op internet etc nu toch maar besloten hier iets neer te zetten.
Ons zoontje is inmiddels bijna 7 weken geleden geboren, een paar weken te vroeg. We hebben daarom de eerste paar weken in het ziekenhuis gelegen. Qua gezondheid doet hij het super goed. Na een paar weken ben ik gestopt met borstvoeding omdat dit echt te zwaar voor mij was. Ik ben ontzettend afgevallen en kreeg het er niet aan gegeten. Slapen heeft hij altijd goed gedaan, in zijn eigen bedje (ingebakerd). Kwam voor de voeding en was daarna of vrolijk rond aan t kijken of sliep weer verdere De krampjes heeft hij wel gehad, maar hij was met een knuffel op de buik goed te troosten. Deze waren net over en nu bij de overschakeling op kunstvoeding komen deze (denk ik) hevig terug. Hij wil niks meer, is vaak boos en ontevreden. Direct na de fles en dat houdt dan aan. Alleen bij mij op de buik slaapt ie nog (en s nachts een uurtje max 2 in zijn bedje). Dit maakt dat ik me erg schuldig voel: als ik die borstvoeding door had gezet was er niks aan de hand geweest. Daarnaast voel in me slecht omdat ik hem gewoon niet stil/rustig/tevreden krijg.
Al met al vraag ik me af hoe mensen op een roze wolk kunnen zitten, en voel ik me heel ondankbaar en schaam ik me dat ik dat niet heb. Ik heb immers toch een prachtige gezonde zoon en er zijn echt wel moeders die het veel zwaarder hebben...
Zijn er anderen die dit herkennen? En hebben jullie tips op hier mee om te gaan?