waar blijft mijn roze wolk??

Hoi,

Ik ben nu 5 weken zwanger en ook nu heb ik beetje moeitte om al in de roze wolken te gaan  zitten.
Ik heb zelf ook twee miskramen gehad van 6 en 9 weken,  voordat ik twee gezonde kinderen kreeg.
Bij elke zwangerschap is de eerste drie maanden altijd spannend en eng.
Bij elke pijntje of wanneer ik moet plassen kijk ik of er geen bloed in mijn ondergoed is.
Toch probeer ik in mijn achterhoofd te houden, dat je er ook van moet genieten.
Heel voorzichtig ga ik al informatie verzamelen en beetje erop verheugen en genieten.
Echte voorbereidingen doe ik liever, wanneer de eerste drie maanden voorbij is.
Het blijft spannend allemaal.


moon
 
Hallo allemaal, momenteel ben ik 21 weken zwanger van de eerste gelukkig! Maar wij hebben ook in 5 jaar tijd 5 miskramen gehad. Ik kan me heel goed voorstellen dat jullie die roze wolk nog niet zien. Het duurde bij mij tot de uitslag van de vruchtwaterpunctie, toen kon ik pas echt genieten. En na de 20-weken echo helemaal. Wij mochten wel heel vaak echo's laten maken in het ziekenhuis, dat heeft enorm geholpen. Nu ben ik een enorm gelukkige zwangere en ik probeer   nu optimaal te genieten en de angst achter me te laten. Want misschien blijft het er maar bij eentje.
Voor jullie
 
Hallo allemaal,

Ik ben nu 10 weken zwanger nadat ik vorig jaar na 9.5 week een mk heb gehad.
Heel veel van de dingen die jullie schrijven klinken mij heel bekend in mijn oren.
Ik ben hartstikke bang dat het weer misgaat terwijl mijn omgeving inclusief mijn vriend
maar blijft zeggen dat ik positief moet blijven.
Ik vind het erg moeilijk en helemaal omdat ik pas over 4 weken weer een echo heb.
Ik hoop dat de roze wolk daarna zich vertoont want op deze manier de hele zwangerschap door lijkt me wel heel erg zwaar.
Ik wens jullie ook allemaal veel geluk en ik hoop voor jullie allemaal dat het deze keer goed mag gaan.

Groetjes Marijke
 
Hai meiden,

Ik ben ondertussen in de 21e week beland, en vooralsnog gaat t goed. Ja, helaas kan ik die zin niet typen zonder dat woordje vooralsnog, alsof ik daarmee een eventuele vroeggeboorte kan tegengaan.
Voor de rest.... Ik kan de kleine al goed voelen schoppen, en zoals sommige van jullie al zeiden, maakt dat een hoop goed. Ook papa in spe heeft al een keer een schopje gevoeld.
deze week komen wij (als de kleine het wil laten zien) ook te weten of we een jongen of een meid krijgen en ik hoop dat wij daarna nog  meer kunnen gaan genieten.
Die roze wolk heb ik al een beetje opgegeven, ik ben nu gewoon blij met mijn witte wolk met een lichtroze randje.(of blauw natuurlijk hihihi)

gr. Peet
 
Hallo meiden,

vandaag opnieuw een echo gehad. De derde op rij. Ik ben nu exact 9 weken en de echo was helemaal goed. De gyn zei dat wanneer je een goede echo hebt op 9 weken je een kans hebt van 98% dat het goed gaat. Ik was enorm blij en even zat ik toch echt heel zwaar op die roze wolk.

Nu een paar uur later denk ik toch, eerst zien dan geloven. Als ik het printje zie van de echo denk ik komop kleintje je kan het. blijf lekker groeien. Mijn roze wolk wordt alweer wat minder roze. Maar ik ben toch blij. Zover als nu zijn we nog nooit geweest.
We gaan gewoon door in alle twijfel en onzekerheden en proberen maar van ieder positief puntje te genieten.

Dames heel veel sterkte. Die roze wolk mag dan een ilusie zijn voor ons, elke dag een beetje stilstaan bij het feit dat het nog goed gaat en je daarmee een beetje gelukkig voelen is al heel wat.

Kitty
 
Hoi Kitty,

Je haakt me de woorden uit de mond!
Ook wij hebben vandaag een echo gehad, waarop een prachtig kindje van 9+1 weken te zien was. Wij zijn al één keer verder geweest dan dit (zie boven) dus houden nog steeds een slag om de arm, maar ik merk dat ik er langzamerhand steeds meer in durf te geloven. En nu de kwaaltjes ook wat minder lijken te worden (wat kún je chagrijnig zijn als je je de hele dag niet lekker voelt...) begin ik het zowaar nog leuk te vinden ook!

We blijven duimen!

Groetjes,
Betje.
 
Hallo allemaal,

Ook voor mij herkenbaar en mijn miskraam was ook bij 5,5 week. Ontzettend verdrietig was ik, maar op de een of andere manier voelde ik het aankomen. Steeds bekroop me het gevoel dat het niet goed zat, heel vreemd eigenlijk. Nu ben ik weer zwanger, ik weet niet precies hoe lang want ik ben niet meer ongesteld geweest sinds die mk... Ik vermoed dat ik weer 5,5 week ben, dus ik vind het ontzettend spannend. Ik voel me daardoor enorm gespannen en kan eigenlijk niet blij zijn. Wel voel ik me 'meer zwanger' dan de vorige keer (eigenlijk omdat ik ontzettend misselijk en moe ben haha, wat een 'voordeel'). Over  2,5 week ga ik voor een eerste echo... wat duurt dat nog lang! Ik hoop maar dat het deze keer wel goed gaat en dat ik mijn doos met blije zwangerschapsdingen weer uit de kast kan halen. Voor nu durf ik dat nog steeds niet!
 
Hallo Dames,
Ik wilde toch ook mijn verhaal even kwijt! Ik ben pas bevallen van een dochter, maar vraag me niet hoe mijn zwangerschap verlopen is?
Ik heb een gezonde dochter van 11 en na haar wilde ik graag nog zo'n schat. In 1999 was ik opnieuw zwanger van een tweeling. Dan zie je dus twee hartjes kloppen op de echo, maar na 9 weken dacht  1 kindje  van ik ga er vandoor. Toen was er nog  1   kindje  met een kloppend hartje, heel bijzonder. Helaas mocht ook dat niet zo zijn en na 13 weken verliet  het 2e kindje ook  mijn lichaam. Niet eerlijk, maar vrij snel na deze ervaring was ik zwanger van een 1-ling. Op de echo zag het er goed uit. Ook weer het kloppende hartje, superschattig.
Helaas na 11 weken voelde ik diezelfde pijn en viel   weer flauw, maar geen bloed deze keer?
In januari 2000 werd ik gecuriteerd, omdat het kindje wel overleden was, maar niet naar buiten kwam. Helaas en voor mij hoefde het niet meer, maar toch.
In 2007 was ik toch weer zwanger en meteen medisch, dus snel een echo. Tot mijn grote schrik was het weer een tweeling. Alleen op de echo was ook een bloedprop te vinden. De gynecoloog vertelde   mij dat ik die bloedprop die week zou verliezen en hij hoopte dat dan niet alles mee kwam. Dus einde van die week weer die pijn en bloedverlies. Ik was er van overtuigd dat alles weg was. De echo daarna weigerde ik op het scherm te kijken, want ik was overtuigd dat alles weg was en ik wist goed hoe dat eruit zag. Maar hij zei: kijk toch maar even mee!
En daar zat ze alleen had ik er meteen al geen vertrouwen meer in. Maar ze is een taaie en is in de 36e week gehaald met een keizersnee( net als bij de eerste) en nu heb ik twee wolken van meiden.
Dus wonderen bestaan echt!!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan