Waar ik me boos over kan maken...

A

ANONYMOUS_USERNAME

is dat ik mijn neefje nog steeds niet heb mogen vasthouden....
Hij is nu drie maanden en mijn vriend heeft hem alleen nog maar 'stiekem' vast gehad, toen hij bij opa en oma was... Mijn neefje van nu 2,5 hebben we ook maar 1 keer vast mogen houden... Die kent ons nu ook totaal niet. Mijn schoonzusje houdt haar kindjes heeeel dichtbij zichzelf... Als opa of oma hem even vast heeft gaat ze er naast zitten en tutten en doen... krijgen ze nog geen contact omdat mama er bovenop zit!
Wij waren wat dat betreft niet zo heeel moeilijk hoor. Joran ging zeker niet van hand tot hand maar alle familieleden hebben Joran meerdere keren vastgehouden als baby, wij vonden dat juist leuk! Laatst stond er trouwens een vreemde man in de berging hier die zei: lukt het ? (met de fiets) zal ik hem even vasthouden?? Nou nee, dank je feestelijk! Maar met familie vinden wij het juist heel belangrijk dat Joran weet dat er veel mensen zijn die van hem houden en met hem willen spelen!
Hoe denken jullie hierover?
Susan
(wie weet toch nog een discussie)
 
Ik vind inderdaad ook dat familie en vrienden haar mogen vastpakken, als ze dat zelf ook wil! Ons dochtertje heeft daar niet zo'n moeite mee, die gaat eigenlijk wel naar iedereen die haar even vast wil houden.
Maar, ik kan me ook weer voorstellen dat er mama's/papa's zijn die dat liever niet willen, die hun kind bij zich willen houden (beschermen?), en het gewoon niet fijn vinden dat de baby naar "iedereen" gaat.
En wat het beste is?? Dat is denk ik per kind en ouder verschillend. Je (en je kind!) moet je er natuurlijk wel goed bij voelen.
Ik vind dat ze lekker bij iedereen op schoot mag (inderdaad geen vreemden! Vind ik niet nodig!) maar als ik merk dat ze er genoeg van heeft, of moe begint te worden van al dat "getut" dan pak ik haar zelf weer.

Weet wel nog dat ik het in die eerste weken vreselijk vond dat iedereen haar zo maar pakte! Dan was het al avond en had ik haar zelf pas 1 keer in mijn handen gehad.
 
Opzich vind ik en Elise het niet erg om opgepakt te worden door familieleden...maar waar ik wel op let is dat het niet teveel gebeurd....niet dat ze echt van hand tot hand gaat.
En wat ik ook meestal doe als ik ergens op visite ben dat ik haar dan niet  gelijk uit handen laat nemen.
Ik hou haar dan meestal fftjes opschoot dat ze aan de mensen en aan de omgeving gewent is.
Waaaaaaaaaar ik dus wel heeeeeeeeel boos om kan worden is wanneer vreemden aan haar zitten.
Laatst ook bij het kruidvat zat er echt zo'n smoelige man aan  haar gezicht en drinkbeker....dan kan ik dus echt uit mijn vel springen.

Groetjes Linda
 
Ik zou me er niet teveel over boos maken. Vader en moeder zijn de baas zeg maar en als zij het om wat voor reden dan ook liever niet hebben dat hun waardevolste schat in andermans armen terecht komen dan heb je dat te respecteren (of je dat nu leuk vind of niet). Je kind uit handen geven (ook al ben je familie) is een gevoelskwestie en dat is dus per persoon verschillend wanneer een mama of papa dat aandurft. Ik geef Thomas liever ook niet aan anderen maar probeer mezelf af en toe aan te pakken en hem aan oma of opa te geven. Ik ben er (wellicht ten onrechte) van overtuigt dat hij het bij mij het finste heeft en dat alleen ik weet wat hij wil of fijn vind. Het slaat nergens op (weet ik) maar dan sta ik er dus ook niet om te springen om hem aan ooms of tantes te geven. Bij de eerste de beste kick die hij geeft graai ik Thomas uit diens handen en hou hem weer lekker bij me. Het is puur een gevoelskwestie, maar ik kom wel op voor m'n gevoel. En als dat voor anderen niet leuk is of moeilijk te begrijpen, jammer dan. Die ander heeft misschien weer dingen die ik niet begrijp maar die ik ook probeer te respecteren zonder me zielig te gaan voelen of boos te wordeen. Hopelijk heb je hier wat aan.

groetjes Ida
 
Wij hebben hetzelfde meegemaakt. Ik heb 1 (jongere) broer en mijn man heeft 1 (jongere) zus. Dus zo heel groot is onze familie niet.
Mijn schoonzus en zwager hebben een tweeling. Ook wij hebben de meisjes nooit vast mogen houden. De ene heb ik 1x de fles mogen geven, en de ander heb ik  nooit op de arm gehad. Voor mijn man geldt hetzelfde. Ook zij werden angstvallig van de wereld weggehouden. Ze gingen alleen naar opa en oma (mijn schoonouders, de andere opa en oma van hun vaders kant zagen ze ook bijna nooit) en naar het kdv. Mee boodschappen doen gebeurde nooit. Op visite bij ons zijn ze (toen ze zo klein waren) nooit geweest. Met als gevolg dat die kinderen doodsbenauwd waren voor alles en iedereen. En als wij dan ook een keer toevallig tegelijkertijd bij mijn schoonouders waren kregen we ook niet de kans, want opa en oma (die ze al 3 dagen in de week zagen!) moesten de kleinkinderen constant op schoot hebben. Als wij alleen nog maar de kamer binnenkwamen begonnen de kinderen echt panisch te gillen omdat ze zo bang waren. Nu  zijn ze 5,5 jaar en is dat allemaal verleden tijd, maar wij vonden het erg jammer.

Wij doen het met Amy dus anders. Het is niet zo dat ze van arm tot arm gaat, absoluut niet! Ook niet toen ze pas geboren was. Maar ze heeft van beide kanten maar 1 oom en tante, en wij willen dat ze die goed kent. Dus als we bij mijn broer en vriendin zijn, of bij schoonzus en zwager zit ze gezellig bij hun op schoot, en niks geen gillende toestanden. Iedereen doet het op z'n eigen manier, maar als de familie maar zo klein is.... Kijk als je allebei 8 broers en zussen hebt wordt het wel een enorm getrek aan zo'n kleintje, maar met allebei maar 1 broer en/of zus?

Maar goed, nou verschil ik wel op meer vlakken van mening met mijn schoonfamilie, maar dat is een heeeeeel ander verhaal...
 
Hoi Susan,

Ik zou het ook niet leuk vinden. Heb zelf van 'mijn' kant 2 nichtjes waar ik al vanaf de geboorte dicht bij ben betrokken. Daardoor heb ik ook een hele hechte band met ze. Ik heb me toen voorgenomen dat als familie (of close vrienden) oprechte interesse tonen in mijn kind, ik die met open armen zal ontvangen. Er kunnen toch nooit teveel mensen zijn die van je kind houden, en het is voor zo'n kind toch ook leuk om veel ooms/tantes/vrienden te hebben die met d'r spelen?

Tuurlijk, dat doorgeven van hand tot hand zie ik ook niet zitten, je baby is geen schaal met toostjes. En vreemden echt, no way! Maar verder? Als ik zie hoe ome Peter van zijn nichtje geniet en vooral hoe Heather geniet van haar oom, nou, dan ben ik gelukkig!

Groetjes, KT
 
Ik respecteer het ook wel van haar hoor, ik vraag ook niet of ik hem mag vasthouden... Als ze dat wil dan geeft ze hem zelf wel, maar als ik met Joran kom staat ze wel gelijk met de handen open van... kom maar bij je lieve tante... Zij heeft Joran dus wel meerdere keren vastgehouden. Volgens mij vindt haar man het ook jammer dat ze zo 'bovenop' haar kinderen zit, de oudste wilde zelfs niet meer bij hem zitten op een gegeven moment! Als hij de kamer binnenkwam begon zijn eigen zoontje te huilen! Zoooo eenkennig! Ik geef Joran ook niet aan iemand anders als hij ziek is of hangerig. Maar trouwens, nu speelt Joran vaak op de grond en kruipt hij zelf wel naar opa of oma of tante of oom toe. Ze zijn allemaal zo gek met ons jochie! dat is gewoon super om te zien!!!
Susan
 
Ik kan me er wel iets bij voorstellen hoor suus. Als het echt close familie is, zeg maar, zou ik me ook een beetje gepasseerd voelen.
Ik ben het er wel mee eens dat het het een gevoelskwestie is en dat je daar in principe niks over te zeggen hebt. Maar ik kan me jullie frustratie wel goed voorstellen.
Chloë mag bij iedereen van mijn familie zitten, zolang ze dat zelf prettig vindt. Ik mocht mijn nichtje ook vanaf de geboorte vasthouden en vond dat erg fijn.
Sil
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan