Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Waarom is het opeens een taboe om naar kinderwens te vragen?
- Onderwerp starter Fleurol
- Startdatum
Ik vind het vervelend om elke keer weer te moeten zeggen het lukt niet.. elkee keer word je ermee geconfronteerd.
vandaar dat ik vind dat je er niet naar mag vragen.
je hoort het vanzelf wel...
vandaar dat ik vind dat je er niet naar mag vragen.
je hoort het vanzelf wel...
Ik vind het persoonlijk niet altijd een taboe, ligt er aan wie het vraagt. Vrienden die close zijn en oprecht geinteresseerd een vraag stellen, geef ik eerlijk antwoord (het lukt ons al 2 jaar niet) of ik wimpel het af als ik er geen zin in heb om te praten.
Maar als de vraag door vage kennissen of soms halve onbekenden wordt gesteld en dan ook nog eens op een onbehouwen manier (hé wanneer gaan jullie eens beginnen, je wordt er niet jonger op hè?!) dan kan ik die mensen wel voor hun bek slaan. In plaats daarvan krijgen ze of een snauw, of ik geef net zo brutaal antwoord (ja, hadden we ook graag gewilt maar wij kiezen niet voor 3 vroege miskramen en 2 jaar wachten). Daar kunnen de meeste niet zoveel mee en dan is dat ineens hun probleem.
Dus ik vind vooral dat mensen een beetje fatsoen in hun donder kunnen gebruiken. En het moet altijd aan de persoon zelf zijn of ze zin hebben om over zo'n gevoelig onderwerp te willen praten. Vriendinnen die van ons traject weten zullen ook nooit vragen 'en, hoe staat het er nou mee?' die weten dat we er vanzelf over beginnen als we er klaar voor zijn. Want ja het is pijnlijk en nee ik heb niet altijd zin om te gaan janken of er weer aan herinnerd te worden.
Maar als de vraag door vage kennissen of soms halve onbekenden wordt gesteld en dan ook nog eens op een onbehouwen manier (hé wanneer gaan jullie eens beginnen, je wordt er niet jonger op hè?!) dan kan ik die mensen wel voor hun bek slaan. In plaats daarvan krijgen ze of een snauw, of ik geef net zo brutaal antwoord (ja, hadden we ook graag gewilt maar wij kiezen niet voor 3 vroege miskramen en 2 jaar wachten). Daar kunnen de meeste niet zoveel mee en dan is dat ineens hun probleem.
Dus ik vind vooral dat mensen een beetje fatsoen in hun donder kunnen gebruiken. En het moet altijd aan de persoon zelf zijn of ze zin hebben om over zo'n gevoelig onderwerp te willen praten. Vriendinnen die van ons traject weten zullen ook nooit vragen 'en, hoe staat het er nou mee?' die weten dat we er vanzelf over beginnen als we er klaar voor zijn. Want ja het is pijnlijk en nee ik heb niet altijd zin om te gaan janken of er weer aan herinnerd te worden.
Vragen of iemand een kinderwens heeft moet kunnen vind ik. Dat is een simpele ja of nee vraag.
Ik hoor ook heel vaak opmerkingen als, nou je mag wel eens opschieten of heeft hij nou nog niet raak geschoten... Of nou ik zou er nog eens overna denken. Beetje dom, die mensen zijn misschien al lang bezig.
Ik hoor ook vaak dat mensen het vervelend vinden als er wordt gevraagd of er een 2e komt. Dat vraag ik zelf vaak wel en vind het zelf ook geen rare vraag om te krijgen
Ik hoor ook heel vaak opmerkingen als, nou je mag wel eens opschieten of heeft hij nou nog niet raak geschoten... Of nou ik zou er nog eens overna denken. Beetje dom, die mensen zijn misschien al lang bezig.
Ik hoor ook vaak dat mensen het vervelend vinden als er wordt gevraagd of er een 2e komt. Dat vraag ik zelf vaak wel en vind het zelf ook geen rare vraag om te krijgen
Het is geen taboe om de vraag netjes te stellen als in de manier van "Zouden jullie ooit graag kinderen hebben?" , op deze manier kwets je niemand.
Het kwetst wel als ze door een volle zaal roepen "nu is het aan jullie hé!", of vlak af in je gezicht zeggen " ge moogt stoppen met oefenen, het is tijd voor kindjes !" .
Op deze manieren kwets je mensen die misschien al jaren een kinderwens hebben of aan het proberen zijn. Je brengt ze in een situatie waarbij ze zich verplicht voelen om te liegen. Terwijl ze het liefst van al graag een kindje zouden hebben.
Het kwetst wel als ze door een volle zaal roepen "nu is het aan jullie hé!", of vlak af in je gezicht zeggen " ge moogt stoppen met oefenen, het is tijd voor kindjes !" .
Op deze manieren kwets je mensen die misschien al jaren een kinderwens hebben of aan het proberen zijn. Je brengt ze in een situatie waarbij ze zich verplicht voelen om te liegen. Terwijl ze het liefst van al graag een kindje zouden hebben.
Het is geen rare vraag, maar het antwoord kan pijnlijk zijn om te geven. Omdat het iets ontzettend privé is en omdat mensen altijd, ALTIJD een mening over je antwoord zullen hebben en denken dat ze je ergens van kunnen overtuigen. Dat is de reden waarom ik het niet met mijn ouders heb gedeeld, maar waarom mijn schoonouders het wel weten.
En oh ja, mensen komen ook met ongevraagde adviezen, zoals het befaamde 'je moet het gewoon loslaten'. Dat advies kunnen ze ergens bergen waar de zon niet schijnt.
Ik hoorde vandaag van een collega, 50 jaar, 1 kind na een behoorlijk aantal miskramen. Zij voelt zich nog steeds gekwetst als mensen haar vragen, waarom ze er maar 1 heeft. Waar bemoeien mensen zich mee?
En oh ja, mensen komen ook met ongevraagde adviezen, zoals het befaamde 'je moet het gewoon loslaten'. Dat advies kunnen ze ergens bergen waar de zon niet schijnt.
Ik hoorde vandaag van een collega, 50 jaar, 1 kind na een behoorlijk aantal miskramen. Zij voelt zich nog steeds gekwetst als mensen haar vragen, waarom ze er maar 1 heeft. Waar bemoeien mensen zich mee?
Ik zal zelf nooit die vraag aan iemand stellen, want het is dan wel geen kwetsende vraag, maar je kunt iemand er wel heel erg mee raken. Voor hetzelfde geld heeft diegene net een miskraam of mislukte IVF achter de rug.
Bij ons ging zwanger worden niet vanzelf, uiteindelijk is het gelukkig gelukt dankzij IUI. Ik ben er altijd heel open over geweest, juist om zulke vragen te voorkomen en om het taboe te doorbreken, maar ik heb ook mensen in mijn directe omgeving die het aan bijna niemand hebben verteld. Het gekke is dat het vaak mensen zijn die je helemaal niet goed kennen die er naar vragen. Het is zoiets persoonlijks en kan zo pijnlijk zijn (kijk anders even de docu van gisteren terug ‘ Heb je kinderen?’) Ik ga er altijd van uit dat wanneer iemand het wil delen dat ze dit dan vanzelf ook wel zullen doen.
Bij ons ging zwanger worden niet vanzelf, uiteindelijk is het gelukkig gelukt dankzij IUI. Ik ben er altijd heel open over geweest, juist om zulke vragen te voorkomen en om het taboe te doorbreken, maar ik heb ook mensen in mijn directe omgeving die het aan bijna niemand hebben verteld. Het gekke is dat het vaak mensen zijn die je helemaal niet goed kennen die er naar vragen. Het is zoiets persoonlijks en kan zo pijnlijk zijn (kijk anders even de docu van gisteren terug ‘ Heb je kinderen?’) Ik ga er altijd van uit dat wanneer iemand het wil delen dat ze dit dan vanzelf ook wel zullen doen.