Waarom zo jong...?

Hallo,

Ik ben op mijn 19e onverwacht zwanger geraakt. Door de pil heen. Op dat moment heb ik ervoor gekozen dat we hem zouden houden, We hadden het al wel over trouwen en kinderen gehad maar dan over 4 jaar als school en alles klaar zou zijn.
We zijn toen ik 6 maand zwanger was gertouwd.
Ik heb zeker geen spijt van mijn zoon maar 20 jaar en moeder vind ik achteraf heel jong en ik was er ook niet klaar voor.

Ik ben nu zwanger van de tweede ben nu 22, nog steeds jong maar ik ben er nu veel bewuster van en kan er meer van genieten. Dus als conclusie :)
Ik vind mezelf achteraf te jong/ niet klaar geweest.

Wendy
 
hallo ik ben nu 21 en zwanger van ons tweede kindje wij hebben er bewust voor gekozen om jong kinderen te krijgen ik VIND dat je voor je 30ste als de omstandigheden daarnaar zijn natuurlijk je eerste kindje krijgt ik merk nu ik nog zo jong ben echt veel nuchterder met dingen om ga dan een tante van mij die haar eerste kreeg op haar 34ste maar ik vind ook dat je er klaar voor moet zijn anders lukt het je niet goed om een kindje op te voeden

liefs black
 
Ha Peetje, interessante vraag, ik heb dat ook wel. Ik weet nog wel toen ik ongeveer 19 was, ik een soort haast onbedwingbare dwang had om een kindje te krijgen. Dat heeft denk ik een jaar ofzo geduurd en dat ging weer over. Ik was toen net met mijn ex-vriend met wie ik 10 jaar een relatie heb gehad. We hebben het niet echt over kinderen gehad en ik na mijn afstuderen leuke banen gekregen. 4 jaar geleden ging het uit en een half jaar later kwam ik mijn huidige vriend/ aanstaande tegen. Nog steeds had ik geen drang maar zou (en ben) inmiddels 33 worden. Ik wist wel dat ik niet geen kinderen wilde en we hebben de natuur zijn gang laten gaan. Binnen 3 maanden zwanger en in shock! Nu niet meer hoor - ik vind het nog steeds heel spannend maar dit had ik een jaar geleden echt niet gelooft. Mijn vriendinnen zijn ook net moeder of net zwanger, we voelen ons zeker nog geen 30+ haha. O enneh... ik ben nog zo ontzettend veranderd en relaxter geworden tussen mn 25 tot 28ste ik ben blij dat ik daarvoor de tijd heb gehad. Daarvoor dacht ik dat ik al 'af' was maar dat is echt nog niet zo ;-)
 
Ik ben op mijn 21 heel bewust zwanger geraakt van mijn 1e. Sterker nog, wij hebben in de MMM gelopen om zwanger te kunnen raken van haar!
Het moederschap is voor mij het allermooiste wat bestaat.
Inmiddels is vorige week vrijdag ons 2e kindje geboren (ik ben nu 25). Van hem ben ik zwanger geraakt dmv IVF.
Opmerkingen als: "Was het wel gepland?" of "Is het wel gewenst?" of "Je vergooit je jeugd!" enz, hebben mij soms erg gekwetst.

Ik geniet iedere dag van mijn kinderen, kan me niet voorstellen dat ze er ooit niet waren. Het heeft ons leven verrijkt. Ik voel me op dit moment de gelukkigste vrouw op deze wereld met mijn prachtige gezin!

Liefs Nicole, trotse mama van Delani (15-01-2006) en Rodin (12-03-2010)
 
nicole ik ben het helemaal met je eens wij moeten dankbaar zijn dat we ze mogen krijgen ik ben nu 21 en zwanger van de tweede en de eerste was heeeeeel welkom en en de tweede is heeeeeel welkom en ik vind het het mooiste wat er is ik vind dat je je jeugd vergooit als je elk weekend dronken bent of elk weekend een andere vent over je heen laat gaan dat vind ik vergooien van je jeugd
 
ook ik ben het totaal eens met nicole.

werd op mn 18e zwanger van nathalia.
ben nu 21 en over 10 weken uitgerekend van ons 2e wondertje.

daarvoor hebben we al een ontzettende moeilijke periode achter de rug, maar das weer een ander verhaal.

ook ik heb behoorlijk wat rot opmerkingen gehad, zoals nicole beschrijft. deed me behoorlijk veel pijn, maar gelukkig wisten mn vriend en mn moeder toch altijd weer op te beuren.

nou heb ik alleen een vraagje....
wat is gepland????
een kindje kan je niet plannen.
je kan met je man bespreken:
schat, we gaan ervoor.
maar plannen kan je een kindje niet.
nathalia is echt een wondertje. ook wij hadden afgesproken: we gaan ervoor. hoewel we wisten dat het hoogst waarschijnlijk niet zou lukken, is het ons toch gelukt.
ben nu zwanger van ons 2e wondertje. ook hier hadden we weer afgesproken dat we er weer voor wilde gaan.
weer in ons achterhoofd gehouden dat het ook niet zou kunnen lukken. ( verschillende artsen hadden me onvruchtbaar verklaart vanaf mn 12e)

ik ben een tienermoer, en ben daar ontzettend trots op.
ik wil absoluut niemand voor het hoofd stoten nu,
maar als nathalia 20 is, ben ik 39!
zelf heb ik ook een heel jonge moeder en een jonge oma. (oma was 17 toen ze mn moeder kreeg, ma was 19 toen ze mn broer kreeg, 21 toen ze mij kreeg)
ik ben daar echt trots op.

zoals jij het moeilijk vind om je in ons te plaatsen zeg maar, vind ik het moeilijk om me in jullie te verplaatsen.
ik moet er totaal niet aan denken om op mn 30e pas aan kinderen te beginnen.

ik denk ook niet dat je moet kijken naar de leeftijd, maar meer naar: wat wil je bereiken. de ene is heel vroeg volwassen, de ander zit tot zn 25e t liefst elke dag in de kroeg.
de een wilt hele wereldreizen maken, de ander wilt carriere opbouwen/maken.

ik was vroeg volwassen. wist op mn 10e al hoe ik mn kinderen wilde noemen hahaha.
was een vroege leerling, en had mn mbo afgerond voordat ik zwanger was.
we woonden samen, mn vriend had een hele goede baan. we waren er klaar voor!
overigens hebben we wel gelijk afgesproken:
mocht ik zwanger raken, ben ik er ook 100% voor mn kleintje.
ben dus al vanaf dag 1 thuisblijfmama.
(ook nu wil ik niemand voor t hoofd stoten hoor, begrijp me niet verkeerd)

ik heb totaal niet zoiets van: hadden we maar gewacht. en" als ik nathalia niet had gehad, had ik nu uit kunnen gaan.
nee, t omgekeerde juist!
ik dank god elke dag weer, dat nathalia bij ons is.
en dat ik de een van de jongste moeders ben??
daar ben ik alleen maar trots op :D

liefs, do

 
ook ik ben het totaal eens met nicole.

werd op mn 18e zwanger van nathalia.
ben nu 21 en over 10 weken uitgerekend van ons 2e wondertje.

daarvoor hebben we al een ontzettende moeilijke periode achter de rug, maar das weer een ander verhaal.

ook ik heb behoorlijk wat rot opmerkingen gehad, zoals nicole beschrijft. deed me behoorlijk veel pijn, maar gelukkig wisten mn vriend en mn moeder toch altijd weer op te beuren.

nou heb ik alleen een vraagje....
wat is gepland????
een kindje kan je niet plannen.
je kan met je man bespreken:
schat, we gaan ervoor.
maar plannen kan je een kindje niet.
nathalia is echt een wondertje. ook wij hadden afgesproken: we gaan ervoor. hoewel we wisten dat het hoogst waarschijnlijk niet zou lukken, is het ons toch gelukt.
ben nu zwanger van ons 2e wondertje. ook hier hadden we weer afgesproken dat we er weer voor wilde gaan.
weer in ons achterhoofd gehouden dat het ook niet zou kunnen lukken. ( verschillende artsen hadden me onvruchtbaar verklaart vanaf mn 12e)

ik ben een tienermoer, en ben daar ontzettend trots op.
ik wil absoluut niemand voor het hoofd stoten nu,
maar als nathalia 20 is, ben ik 39!
zelf heb ik ook een heel jonge moeder en een jonge oma. (oma was 17 toen ze mn moeder kreeg, ma was 19 toen ze mn broer kreeg, 21 toen ze mij kreeg)
ik ben daar echt trots op.

zoals jij het moeilijk vind om je in ons te plaatsen zeg maar, vind ik het moeilijk om me in jullie te verplaatsen.
ik moet er totaal niet aan denken om op mn 30e pas aan kinderen te beginnen.

ik denk ook niet dat je moet kijken naar de leeftijd, maar meer naar: wat wil je bereiken. de ene is heel vroeg volwassen, de ander zit tot zn 25e t liefst elke dag in de kroeg.
de een wilt hele wereldreizen maken, de ander wilt carriere opbouwen/maken.

ik was vroeg volwassen. wist op mn 10e al hoe ik mn kinderen wilde noemen hahaha.
was een vroege leerling, en had mn mbo afgerond voordat ik zwanger was.
we woonden samen, mn vriend had een hele goede baan. we waren er klaar voor!
overigens hebben we wel gelijk afgesproken:
mocht ik zwanger raken, ben ik er ook 100% voor mn kleintje.
ben dus al vanaf dag 1 thuisblijfmama.
(ook nu wil ik niemand voor t hoofd stoten hoor, begrijp me niet verkeerd)

ik heb totaal niet zoiets van: hadden we maar gewacht. en" als ik nathalia niet had gehad, had ik nu uit kunnen gaan.
nee, t omgekeerde juist!
ik dank god elke dag weer, dat nathalia bij ons is.
en dat ik de een van de jongste moeders ben??
daar ben ik alleen maar trots op :D

liefs, do

 
Hey Peetje,

Mijn vriend en ik zijn al ruim 7 jaar samen en wonen nu zo'n 3 jaar samen in ons koophuisje.

Wij hebben bewust ervoor gekozen om zwanger te raken. Hij is 5 jaar ouder en wilt voor z'n 30ste papa worden. Ik word btw in april 22.

Gr.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan