Wachten wachten wachten....

A

Anoniem

Guest
<p>Hai allemaal!</p><p>Ik ben eigenlijk helemaal niet actief op dit forum, vorig jaar wel hier en daar meegelezen en een topic geopend maar al snel dacht ik; dit werkt alleen maar averechts. Nu toch de laptop weer open geslingerd omdat ik merk dat ik het nog niet echt kwijt kan bij mijn omgeving.</p><p>December 2019 hebben we ( mijn vriendin en ik ) de eerste inseminatie gedaan, thuis, met zaad van onze donor. We dachten; 2020 wordt ons jaar! Misschien naief, geen idee, maar 2020 werd niet ons jaar. In geen enkel opzicht, geen positieve test, twee keer m'n baan verloren vanwege corona, uberhaupt een pandemie, het was het gewoon niet. Na een jaar proberen en de nodige frustraties en tranen van mijn vriendin en mij besloten we in december om een verwijzing te vragen naar het UMC Utrecht. </p><p>In januari hadden we ons eerste gesprek met de gynaecoloog. Aardige vrouw, tikje chaotisch maar dat geeft niet. Ze gaf aan dat de wachttijd voor iui 2 maanden is maar dat ze zou rekenen vanaf het eerste gesprek. 25 januari dus. M'n vriendin moest de nodige onderzoeken omdat ze een geperforeerde blindedarmontsteking heeft gehad die verwijderd is. De arts twijfelde, een kijkoperatie of een HSG. Uiteindelijk was HSG voldoende. Zemenonderzoek van de donor was goed, bloedonderzoek van vriendin goed, echo goed, so far was HSG ook goed. Oke top, er staat ons niks in de weg. </p><p>Toen zei de arts in maart opeens dat we een behandelplan zouden opstellen eind maart. Ohnee, dat werd toch 12 april. EN dat we vanaf dat belletje ergens in maart op de wachtlijst zouden komen te staan voor iui. HUH? Ok, nou uitslag afwachten van de hsg dan maar en afwachten tot we het consult hebben voor het behandelplan. </p><p>Vandaag werd m'n vriendin gebeld.. Eigenlijk was er medisch niks aan de hand. Medisch gezien konden we (eigenlijk zij dus haha) zwanger worden. MAAR. Voor de zekerheid wilden ze nu toch wel een kijkoperatie.. Huh? Die kijkoperatie zou zijn om te kijken of er verklevingen zitten in de eierstokken. Het was niet eens dat ze er 100% zeker van zijn. Het was mogelijk. Het kon ook niks zijn. Vriendin verdrietig, ik geirriteerd. (niet omdat ze verdrietig was)</p><p>Want, de wachttijden voor een kijkoperatie zijn 2 maanden. Daarna moet je alles nog bespreken, ze moet vast een cyclus overslaan vanwege de operatie en dan zitten we alweer in september, onze chaotische arts kennende. (Ik trek dat niet zo goed maar ben zelf ook echt een persoon die houdt van structuur en duidelijkheid)</p><p>We zijn allebei een beetje van slag van dit alles. Het duurt allemaal al zolang. We krijgen de ene zwangerschapsaankondiging na de andere rond onze oren geslingerd. En elke keer zijn we oprecht blij voor onze vrienden en familie maar tegelijkertijd doet het zoveel pijn dat het dan bij ons niet lukt. Ik wil zo graag midden in de nacht wakker worden van ons kindje wat moet huilen en honger heeft, of bang is, of wat dan ook. </p><p>We zitten nu dus in dubio. Volgende week hebben we het gesprek met de arts om een behandelplan op te stellen. Wat zouden jullie doen? Aangeven dat we de kijkoperatie niet doen en meteen overstappen op IVF ( daar is geen wachttijd voor namelijk) of afwachten en de operatie doen en dan starten met IUI? En zou dat uberhaupt kunnen? Dat je aangeeft bij de arts; fuck die kijkoperatie, we willen door!</p><p>Wat zouden jullie doen? </p><p>En dankjewel voor het lezen haha! </p>
 
Ik begrijp jullie frustratie, want zo wordt alles maar vooruit geschoven. Wat ik niet begrijp is waarom de arts nog een kijkoperatie wil om eventuele verklevingen in de eileiders uit te sluiten, naar mijn idee is de HSG (zelf ook gehad voorafgaand IUI) hier toch voor bedoeld? En uit jouw bericht begrijp ik dat de uitslag daarvan ook gewoon goed was? Wellicht zou je nog eens kunnen vragen of dit nu echt nodig is om met IUI te kunnen starten. Verder zullen jullie zelf moeten beslissen of je, indien mogelijk, met IVF wilt starten als het wachten te lang duurt. Je moet er wel rekening mee houden dat een IVF traject wel zwaarder is. Meer/langer hormonen spuiten, een punctie en terugplaatsting (mits goede embryo’s). Dat zijn wel belangrijke dingen om af te wegen voordat je dat traject ingaat. Ik wil jullie heel veel succes wensen en hoop dat jullie gauw mogen starten! ?
 
Ik zou de arts confronteren met de gemaakte beloften en afspraken en laten weten dat dat je ervan weerhoudt om hun advies op te volgen. Eventueel zelf een behandelvoorstel doen. Denk dan bijvoorbeeld aan 2x IUI proberen en daarmee nu zsm starten en als er dan geen succes is, de kijkoperatie (daar heb je dan intussen mooi 2 maanden op gewacht) en dan verder met iui of iets anders als er iets uit de kijkoperatie komt. Zou dus vrij assertief en zakelijk een voorstel doen, en ook benoemen dat jullie het emotioneel zwaar hebben dat het zo lang duurt en hierdoor vertrouwen verliezen. Als je geen telefonische afspraak krijgt, gewoon een e consult sturen is m'n ervaring. Succes en hopelijk mogen jullie snel klagen over onderbroken nachten dankzij een klein wondertje! ?
 
Ik zou IUI niet overslaan. Ten eerste is het veel minder zwaar dan IVF. Ik kon de IUI prima inpassen in mijn dagelijks leven, IVF is echt veel heftiger en pijnlijker (IUI is pijnloos). Ik ben zwanger geworden van de vijfde poging IUI en was heel blij dat IVF ons bespaard is gebleven. We hebben vier stellen in de omgeving die daar mee bezig zijn en tot nu toe eentje mee resultaat. Zij hebben het allemaal als erg heftig ervaren. Je hebt bovendien recht op zes IUI behandelingen en daarna kun je eventueel overstappen na IVF. Na drie IVF puncties wordt het niet meer vergoed en wanneer je IUI overslaat ben je dus ook een stuk sneller door je mogelijkheden heen.
 
Dankjullie wel voor het lezen, dat al ten eerste! Superfijn en lief. Vooral ook omdat je dan zelf een hele dag in een bepaalde emotie zit dat het voelt als een tegenslag en jullie komen alweer met andere punten die we mee kunnen nemen dus dat is echt heel fijn. 
Mootje, het is ons ook niet helemaal duidelijk waarom de kijkoperatie nu alsnog moet. Ze had er even over nagedacht had ze aangegeven en dat was nu dus wel nodig. De enige verklaring die er is is dat er mogelijk een verkleving kan zitten in de tentakels om het zo even te noemen van de eierstok. Normaal gesproken als je eitje springt dan zou een van die tentakeltjes het eitje moeten grijpen en naar de eileider moeten sturen/brengen. Het zou dus kunnen zijn dat die niet goed werken. Het ding is dat ze dat ook niet 100% zeker weten dus dat voelt dan een beetje raar. Daarnaast vind ik het zelf heel vervelend dat mn vriendin al die onderzoeken moet doen en dat ik er niet bij kan zijn behalve emotioneel ondersteunen en wachten in het ziekenhuis. 
Hoeveel IUI heb jij gehad als ik vragen mag? Ben je net begonnen of hebben jullie al het kleine geluk in huis?
GebruikerSN Dankjewel! Wij hadden hier dus helemaal niet over nagedacht. Voor ons voelde het als een tegenslag en weer wachten. Maar dit is inderdaad wel een mooi voorstel om te doen. Ik wilde sowieso wat assertiever er in gaan en aangeven dat ik het vervelend vind dat er bepaalde afspraken niet nagekomen worden of dat ze toch wel in mijn ogen belangrijke dingen vergeet. Het vertrouwen is een klein beetje weg. Maar dat komt natuurlijk ook omdat het nu via het ziekenhuis gaat en je het niet meer zelf in de hand hebt. Dus, dank!!
Tulipaa Dankjewel, dit zet ons wel weer even met beide benen op de grond. We onderschatten het niet, en weten wat er allemaal bij komt kijken. Gelukkig werkt mijn vriendin op de verloskunde afdeling in een ziekenhuis en daar zijn ze mega begripvol. Maar dat je dit zegt laat ons wel weer even relativeren. De arts had namelijk al gezegd dat als je begint met IVF je dan niet terug kan daarna naar IUI. Fijn dat jullie IVF gespaard is gebleven! Moest je dan wel nog hormonen gebruiken? 
 
 
@Wijtwee

Mogelijk dat ze dan toch een kijkoperatie willen, omdat jullie het voor dit traject ook al geprobeerd hebben. Je zou toch denken dat ze wel weten waar ze mee bezig zijn ? Wat GebruikerSN al zei vind ik ook wel een goed idee, gewoon vragen of jullie al mogen starten en ondertussen op de wachtlijst voor een kijkoperatie. Het is inderdaad heel vervelend dat jouw partner alles moet ondergaan, maar dat betekent niet dat het voor jou ook niet heel moeilijk is. Steun haar daar waar het kan en daar zal ze echt heel veel aan hebben. Ik moest veel alleen naar het ziekenhuis, door Corona mocht mijn partner niet mee naar binnen. Maar elke afspraak is hij wel meegegaan en heeft hij buiten gewacht, dat was ook al heel fijn.

Wij hebben een medisch traject van bijna 3 jaar achter de rug, waarbij de 2e IUI was gelukt. Helaas is dit een missed abortion geworden. Omdat het dus wel eerder was gelukt, mochten wij ook meerdere behandelingen dan de standaard 6 (zal ook afhankelijk zijn van je zorgverzekering). Uiteindelijk heb ik behandeling nummer 9 gehad en zouden we daarna in januari dit jaar met IVF gaan starten, maaaaaaar dat was niet nodig, want ons kleine geluk is momenteel “in progress”. Inmiddels 27 weken en alles gaat goed! Dat het bij ons 3 jaar duurde in het ziekenhuis (daarvoor jaren zelf geprobeerd) had ook te maken met de missed abortion, daarna lag alles natuurlijk een paar maanden stil. En dan ben je net weer opgestart en toen lag alles weer stil door Corona. Wil hiermee dus zeggen dat het echt niet altijd zo lang hoeft te duren hoor, dus laat je daar niet door afschrikken.
 
Wauw wat een mooi nieuws Mootje! Gefeliciteerd! Wat fijn dat het jullie gegund is voordat je met IVF zou starten. ? 
Hoe was het voor jullie om in covid tijd dit traject te moeten doen? Zaten er ook maanden tussen dat je überhaupt niet naar het ziekenhuis kon? Of was dat vooral in de eerste lockdown vorig jaar? 
Ik word altijd zo blij van positieve verhalen, daarvoor voelt het alsof het voor ons hopelijk ook haalbaar is. Het geeft hoop zeg maar!
Ik denk ook wel dat er een reden voor is dat ze de kijkoperatie moet doen, maar het voelde door de manier waarop de arts het bracht een beetje random. Twee dagen na het telefoontje werden we weer gebeld door de arts want ze wilden graag het OK verslag opvragen van de blindedarm operatie. Dus voor ons gevoel zijn ze er nu wel meer mee bezig. Daarnaast heb ik s avonds even gebeld met de donor en zijn vrouw en die gaven aan dat op het moment dat we geen iui kunnen doen terwijl we op de wachtlijst staan voor de operatie dat we dan gewoon verder gaan met thuis inseminatie. :) dat geeft ook al rust! 
 
Dank je wel! Er zijn momenten dat ik het nog steeds niet geloof, maar het is toch echt zo. Ben ook heel erg blij dat IVF voor ons niet nodig is geweest. Ik zei ook altijd dat ik dat nooit zou doen en dan ineens sta je voor die keuze, apart wel hoe je in zo’n traject toch steeds je grenzen verlegt. Bij ons heeft het ivm Covid alleen maanden stilgelegen met de 1e lockdown. Wij zijn toen in juni weer opgestart en mochten elke maand. Mijn laatste IUI was in oktober 2020, dus toen was alles nog in gang, hoe het er nu voor staat weet ik niet. Zoals ik eerder zei was het wel een vreemde tijd, omdat ik alle afspraken alleen moest doen. Ook de IUI zelf. Op een gegeven moment went dat ook wel weer op een of andere manier. Wat ik wel heel vervelend vond, is dat ik zelf zo ontzettend voorzichtig werd om ook maar geen enkel koutje te vatten (los nog van Covid), omdat je zelfs met een snotneus het ziekenhuis niet in mocht. Toen was er nog geen mogelijkheid om je snel te laten testen en als je zo’n 4x in een week naar het ziekenhuis moet, dan is dat best lastig. Er stonden toen triage tenten en daar werd ik soms wel wat zenuwachtig van. En soms ook wel lastig met mijn hooikoorts ? Maar dat is natuurlijk net hoe je er zelf in staat.

Is er bij jullie inmiddels al wat meer in gang gezet? Wel super fijn dat jullie zelf nog door kunnen met inseminatie, dat geeft inderdaad wat rust en voelt het ook niet gelijk als allemaal verloren maanden!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan