wanneer eisprong na miskraam?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi allemaal,

Ik ben 3 weken geleden gecuretteerd en vraag me nu af: als de eerste menstruatie na de curettage ongeveer een week langer op zich laat wachten dan normaal (tenminste dat maak ik op uit een aantal verhalen van meiden op dit forum), kun je er dan ook vanuit gaan dat je eisprong ook een week later komt dan normaal?

Ik had mijn eisprong altijd zo'n twee weken na de eerste dag van de menstruatie, dat voelde ik aan mijn buik en merkte ik aan slijmafscheiding en extra zin in seks, maar sinds mijn lijf mij ernstig in de zeik nam (mij zwaar zwanger liet voelen terwijl er al weken niets meer in me groeide) weet ik het allemaal niet meer zo goed. Ook heb ik wel eens gelezen dat zo'n eerste cyclus na de curettage helemaal nog geen eisprong ontstaat. Of is dat alleen als er iets anders aan de hand is?

Hoe kan het toch dat er niets zinnigs en officieels over dit onderwerp te vinden is op internet? Zouden de medici hier zelf ook nog over in het duister tasten? Ik vertrouw geloof ik meer op dit forum...

hoop dat iemand mij haar ervaringen/kennis hierover wil spuien!

groetjes, M
 
Hallo Mamma M,

Ikzelf heb mijn eisprong bij de eerste miskraam gewoon 14 dagen daarna gehad. En bij de miskraam van twee weken terug heb ik volgens mij gister of vandaag ook weer een eisprong gehad. Ik merk het nl ook aan dezelfde dingen als jij.
Alleen ben ik nooit gecurreteerd geweest, dus misschien dat dat anders is, maar dat weet ik niet. Het is inderdaad erg raar dat hier niks over te vinden is.
Ik zal het eens aan mijn gynaecoloog vragen morgen, want toevallig heb ik morgen nog een telefonisch consult nav mijn tweede miskraam.
Wie weet brengt zij meer duidelijkheid en kan ik het aan je doorgeven.

Ik laat het je weten.

Groetjes Natasja
 
Hoi,

Ik werd na 33 dagen weer ongesteld na mijn miskraam. Ik ben ook niet gecuretteerd en heb weinig tot geen lichamelijke klachten gehad. Bij de nacontrole was alles uit mijn lichaam, hoopte dat de verloskundige mij op een naderende eisrpong zou wijzen maar dat deed hij niet. Hij zei ook nog dat na de volgende menstruatie het licht weer op groen zou staan. Nou, daar ging ik dus echt niet op wachten. Dan maar door rood licht!! Helaas nog steeds niet weer zwanger (denk ik) op naar ronde 10....

Groetjes Ineke
 
Hallo Mamma M.

Toevallig heb ik ook drie weken geleden een miskraam gehad, compleet met veel bloedverlies, stolsels, een ziekenhuisopname en een spoedcurettage. Een paar moeilijke weken gehad zoals de iedereen op dit forum wel zal herkennen.
Een paar dagen geleden heb ik gedroomd dat het vruchtje afscheid kwam nemen, het zwaaide naar mij en verdween. Sinds die tijd gaat het eigenlijk best goed, ik kan er vrij nuchter over vertellen zonder dat ik weer vol schiet.
Ik denk dat het niet uit maakt of je gecuretteerd bent of niet, immers leeg is leeg. Ook wij wachten nu op de eerste menstuatie, hoewel we gewoon klussen hoor. Ook foliumzuur ben ik door blijven slikken. De reden om te wachten op de eerste menstruatie is alleen om te bepalen hoe lang je zwanger bent. Ik vind dat je daar een echografie voor hebt.
Heel veel succes met het zwanger worden en inderdaad, hopelijk wordt 2006 voor iedereen op dit forum een vruchtbaar jaar.

Groet,
Josje
 
dank voor jullie reacties! Hoopgevend, Natasja, om te horen dat jij twee keer precies op hetzelfde tijdstip een eisprong had als altijd. Misschien klopte het dan toch wel dat ik een week geleden het idee had dat er weer een eisprong aan zat te komen. En wie weet, met nog wat restjes zwangerschapshormonen in mijn lijf, dat het weer bingo is. (kan het niet laten te dromen, fantaseren en hopen)

Ineke, wat rot dat je al zo lang bezig bent. 2006 moet het lukken, daar ga ik voor duimen, zoals voor ons allemaal! Het is wetenschappelijk bewezen dat gezamenlijk bidden effect heeft en nu ben ik niet gelovig, integendeel, maar waarom zouden we dan niet met z'n allen via dit forum een zelfde werkende geloofskracht op kunnen roepen?!  

Josjes, wat een mooie droom! Hoe ver was jij toen het misging?

dag allemaal! ik strooi gedachtenvol vruchtbaarheid over dit forum uit!
Manja

 
Hallo Mamma M

Ik kreeg de miskraam met 9 weken zwangerschap. Tijdens de echo bleek dat het vruchtje 6 weken oud was. Vreemd idee dat je dan al 3 weken met een dood vruchtje rond loopt. Achteraf verklaarde de miskraam wel een heleboel. Ik lag de eerste weken al om 20.00 op de bank te slapen, de laatste weken keek ik zelfs CSI af. Ook de verminderde misselijkheid en geen pijnlijke borsten zijn achteraf dus te verklaren.
In mijn droom was het vruchtje trouwens al heel menselijk, dus echt realistisch was het dus niet. Maar het heeft wel geholpen om het een plaatsje te geven.
Ook mijn zoontje van een jaar biedt erg veel afleiding.
 
Laat via het forum nog van je horen!!!!

Groetjes Josje
 
Hoi Josje,

Ja, is fijn he, als je al zo'n kleintje hebt om voor te zorgen - wij hebben al een zoontje van 2 jaar en 8 maanden. Tegelijk houdt het mij wat tegen in mijn verdriet geloof ik, omdat ik ergens het idee heb dat ik niet mag klagen omdat ik al een kind heb. Dat het voor vrouwen die helemaal geen kinderen kunnen krijgen pas echt erg is en dat soort gedachten. Misschien is het ook een soort van overwerkend geweten bij mij dat het rouwen tegenwerkt; heel lang twijfelden mijn man en ik of het al tijd was voor een tweede en of het niet uberhaupt te druk zou zijn, nog zo'n   kleintje erbij. Dus denk ik nu, al was ik echt compleet in de wolken toen ik weer zwanger was: 'zie je, eigen schuld, had je maar niet zo lang moeten twijfelen en stel je niet aan, je wist niet eens zeker of je er weer aan moest beginnen, hoe kun je nu dan zo verdrietig zijn'. Ik heb een hele tijd geroepen dat ik me weer prima voelde en vooral zo dankbaar ben met wat ik allemaal al heb, maar nu voel ik eigenlijk behoorlijk down. Overdag extreem dadeloos en lusteloos en 's avonds lig ik lang wakker om 's nachts vaak wakker te worden. Iedere ochtend word ik wakker alsof ik door een vrachtwagen overreden ben. Mijn hele lijf verrot, moe, blll.

Dat jij al geen zwangerschapsverschijnselen meer voelde klinkt logisch. Mijn misselijkheid en gespannen borsten duurden vrolijk voort, dat was het rare. Al was ik dus net als jij zonder dat ik het wist al een paar weken niet officieel zwanger meer, ik kon geen koffie meer ruiken laat staan drinken (normaliter fervent inneemster) en had om de paar uur van die appelflauwtes dat ik echt iets moest eten, precies als bij mijn eerste zwangerschap. Een vriendin zei 'dat is juist prettig die misselijkheid en vermoeidheid, dan weet je tenminste zeker dat alles goed zit', nou mooi niet dus. De gyneacoloog legde me uit dat de cellen van het vruchtje dan wel gestopt waren met groeien, maar dat puur en alleen hun aanwezigheid er nog steeds voor zorgde dat mijn lijf het zwangerschapshormoon bleef aanmaken. Verraderlijk.

Blijf jij ook tegen beter weten in malen over wat je beter had kunnen laten? Dat ene sigaretje in de kroeg vlak voor je wist dat je zwanger was, dat muurtje schilderen, die te hete baden. Ik weet dat ik het niet moet doen, maar ik blijf er wel af en toe aan denken. Zelfs gedacht dat overgewicht de boosdoener is geweest (ik moet echt wat kilo's kwijt) en, de ergste van allemaal - lach niet - dat het aan mijn tandpasta lag: sensodyne voor gevoelige tanden. Daar kwam ik op toen ik het meisje van de drogist vroeg waarom deze tandpasta toch in hemelsnaam in alle winkels alleen achter de kassa verkrijgbaar is, zoveel duurder is ie nu ook weer niet. Ze vertelde dat er een ontstekingsremmend stofje in deze pasta zit dat junks eruit halen bij wijze van verdovend goedje. Is alleen in grote hoeveelheden werkzaam maargoed, dat jatten ze dus bij de vleet als het gewoon in het schap staat. Dus dacht ik gelijk: wie weet wat dat goedje op mijn lichaam voor effect had? dat er geen waarschuwing op die tubes staat voor zwangere vrouwen zegt niets, er is zoveel dat niet bekend gemaakt wordt, laat staan wat bekend is.

Anyway, ik wil niemand laten schrikken natuurlijk. Laten we het op getraumatiseerd complotdenken houden of iets dergelijks. Toch gebruik dat spul maar niet meer, hoe dom mijn gedachten waarschijnlijk ook zijn.

Overigens ontmoette ik een tijdje geleden een vrouw die, na een eerste probleemloze zwangerschap, al tien miskramen achter de rug had. Haar zoontje was bijna vier en zij zelf bijna veertig, ze had haast. Op een dag las ze in de krant een artikel van een tandhygienist die beweerde dat ontstekingen van het tandvlees miskramen kunnen veroorzaken. De vrouw die zelf een enorm slecht gebit had, nam direct contact op met deze man en liet haar gebit volledig saneren. De eerste daarop volgende cyclus was ze direct zwanger en bleef dat ook. Onlangs is ze bevallen van een kerngezond meisje.

Klinkt ook wel logisch: als je lichaam volop antistoffen aanmaakt omdat het voortdurend bezig is ontstekingen te bevechten, zal dat ongetwijfeld effect hebben op de ontwikkeling van een foetus, dat in feite ook een lichaamsvreemd ding is. Maar ik ben geen expert dus misschien lul ik nu uit mijn nek. In ieder geval interessante wetenschap....

nou genoeg geouwehoerd,
hoor graag van je, Josje
groetjes, Mamma M
 
Lieve mamma M.

Wat kan een mens vreemd denken. Ik denk dat je vanalles gaat zoeken om de miskraam te verklaren. Maar een oorzaak door jou is er nooit. Dat sigaretje, de verflucht, dat glaasje wijn.... In alle boeken staat dat alles wat schadelijk is pas invloed op het vruchtje heeft als je weet dat je zwanger bent. Aangezien jij waarschijnlijk net als ik die veertien dagen na de eisprong hebt omgekeken, wist je precies wanneer je eigenlijk ongesteld had moeten worden en heb je daarna gewoon gezond geleefd.
Ik leg meer de schuld bij moedertje natuur. Het vruchtje was niet goed, kan ik niets aan doen en nu heeft moedertje natuur gelukkig op tijd ingegrepen. Ik heb al te veel verhalen gehoord van miskramen met 18 weken of een dood kindje met 22 weken zwangerschap. Als ik een goede dag heb realiseer ik me dat ik blij moet zijn dat er al zo vroeg is ingegrepen. Hoe klote het ook is.
Ik ben nu aan het wachten op mijn eerste menstruatie, normaal ben ik altijd na 27 of 28 dagen ongesteld. ( Heel stiekem hoop ik dat ik natuurlijk niet ongesteld wordt, maar ja...) Ik heb zowel van mijn zoontje als van mijn tweede zwangerschap gelijk nadat ik gestopt was met de pil een dagboek bijgehouden. In het tweede boekje staat dus na de blijdschap van het zwanger zijn, ook het verdriet van de miskraam. Ik heb alle kaarten en emails er in geplakt en ook de brief van moeders voor moeders. Als ik nu behoefte heb om eventjes wat te schrijven, schrijf ik dat in het boekje. Ook het terug lezen werkt goed, ik kan dan alles weer op een rijtje zetten.
Vorige week heb ik een nieuw schriftje gekocht, voor zwangerschap nummer drie. Het ligt nog onbeschreven in de kast. Nog geen behoefte aan. Het lijkt alsof ik eerst de eerste menstruatie wil af wachten.
Moet jij ook nog voor een nacontrole naar de gyn? Ik moet begin januari weer terug. Geen idee wat er gaat gebeuren, zal wel even een gesprekje zijn over hoe het nu gaat.

Heel veel liefs,
Josje
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan