Wanneer gezin compleet?
- Onderwerp starter Kimvdw
- Startdatum
Ik denk dat dat voor iedereen anders is. Een vriendin van me kon nog tijdens haar tweede zwangerschap al duidelijk aangeven dat dit écht de laatste baby was. Ik ben nu 35+4 zwanger van ons derde kindje en durf nog niet met zekerheid te zeggen of dit de laatste is. Maar dat is ook meer omdat ik zelf niet vind dat ik dat kan bepalen op het moment dat baby nummer 3 er nog niet 'uit' is haha. Ik moet zoiets altijd eerst ervaren 
Ik ben gevoelsmatig totaal niet 'goed' in zwanger zijn: ben er te nuchter voor en zit totaal niet op een roze wolk. Maar het idee van zo'n klein hummeltje, laat me dan toch even smelten. Dus ik snap je fantasieën wel! Onze oudste wordt in oktober 4 jaar, maar mag in september straks al starten op de basisschool en ons tweede kindje wordt over 2 weken 2 jaar (dan ben ik precies 38 weken). De tweede is een kindje met motorische beperking door hersenschade, waardoor we heel lang getwijfeld hebben of er wel een derde zou komen. Maar het gevoel was zó sterk bij manlief en mij... En we wilden ook niet dat zij het gevoel zou krijgen alsof ze ons daarin beperkt zou hebben. We wilden haar beperking ons gezin niet zodanig laten beïnvloeden, dat vonden we niet eerlijk naar haar toe, maar ook niet naar onszelf toe. Dan moet ik er wel bij zeggen dat ze gezegend is met een erg sterke wil, waardoor ze zowel ons als artsen verbaast over haar vooruitgang én dat ze mentaal wel helemaal bij is. Niet dat het niet zwaar is, maar het had veel erger kunnen zijn.
Inmiddels begin ik steeds meer het gevoel te krijgen dat dit wellicht toch echt het laatste kindje voor ons is. Mede doordat manlief aangeeft dat het voor hem hierna wel klaar is, maar ook omdat het met een beperkt kind toch zwaarder is. Ik ben iemand die ook graag haar eigen ding wil blijven doen en niet alleen in de mamarol wil zitten, maar ook nog haar eigen ik-je belangrijk vind. Ik werk 3 dagen in de week en ben van plan om dit te blijven doen, manlief werkt fulltime en die twee vrije dagen in de week die ik heb ben ik bezig om met dochter naar therapie te gaan. Het gevoel zal pas écht bevestigd kunnen worden nadat deze kleine geboren is (hopelijk over maximaal 4 weken), maar toch is het bij ons straks (denk ik) wel goed zo.
Ik ben gevoelsmatig totaal niet 'goed' in zwanger zijn: ben er te nuchter voor en zit totaal niet op een roze wolk. Maar het idee van zo'n klein hummeltje, laat me dan toch even smelten. Dus ik snap je fantasieën wel! Onze oudste wordt in oktober 4 jaar, maar mag in september straks al starten op de basisschool en ons tweede kindje wordt over 2 weken 2 jaar (dan ben ik precies 38 weken). De tweede is een kindje met motorische beperking door hersenschade, waardoor we heel lang getwijfeld hebben of er wel een derde zou komen. Maar het gevoel was zó sterk bij manlief en mij... En we wilden ook niet dat zij het gevoel zou krijgen alsof ze ons daarin beperkt zou hebben. We wilden haar beperking ons gezin niet zodanig laten beïnvloeden, dat vonden we niet eerlijk naar haar toe, maar ook niet naar onszelf toe. Dan moet ik er wel bij zeggen dat ze gezegend is met een erg sterke wil, waardoor ze zowel ons als artsen verbaast over haar vooruitgang én dat ze mentaal wel helemaal bij is. Niet dat het niet zwaar is, maar het had veel erger kunnen zijn.Inmiddels begin ik steeds meer het gevoel te krijgen dat dit wellicht toch echt het laatste kindje voor ons is. Mede doordat manlief aangeeft dat het voor hem hierna wel klaar is, maar ook omdat het met een beperkt kind toch zwaarder is. Ik ben iemand die ook graag haar eigen ding wil blijven doen en niet alleen in de mamarol wil zitten, maar ook nog haar eigen ik-je belangrijk vind. Ik werk 3 dagen in de week en ben van plan om dit te blijven doen, manlief werkt fulltime en die twee vrije dagen in de week die ik heb ben ik bezig om met dochter naar therapie te gaan. Het gevoel zal pas écht bevestigd kunnen worden nadat deze kleine geboren is (hopelijk over maximaal 4 weken), maar toch is het bij ons straks (denk ik) wel goed zo.
Hi,
Is voor iedereen persoonlijk. Voor mij is 1 duidelijk genoeg en voelen we met z'n 3e al als compleet.
Dat andere dan zeggen goh, waarom neem je geen 2e, dan kunnen ze elkaar vermaken. Alsof je kinderen "neemt" om ze met elkaar te laten spelen. Je hebt er niet voor niets voor gekozen om ouders te worden, dan kost het misschien wat meer moeite.
Ze speelt overigens heerlijk alleen en op vakantie maakt ze snel vrienden.
Kortom, doe vooral wat goed voelt voor jou, al zijn het er 7. of in ons geval 1.
Is voor iedereen persoonlijk. Voor mij is 1 duidelijk genoeg en voelen we met z'n 3e al als compleet.
Dat andere dan zeggen goh, waarom neem je geen 2e, dan kunnen ze elkaar vermaken. Alsof je kinderen "neemt" om ze met elkaar te laten spelen. Je hebt er niet voor niets voor gekozen om ouders te worden, dan kost het misschien wat meer moeite.
Ze speelt overigens heerlijk alleen en op vakantie maakt ze snel vrienden.
Kortom, doe vooral wat goed voelt voor jou, al zijn het er 7. of in ons geval 1.