<p>Hoi allemaal, ik maak mij zorgen om mezelf. Ik ben een alleenstaande moeder, heb een kindje van 9 weken en voel me niet goed. Ben heel vaak nerveus, ben bang dat ik in paniek raak, helemaal niet zo blij daardoor, overbezorgd om de baby, vaak denk ik dat ik dit niet aan kan... moet vaak huilen als de baby huilt, durf nergens echt naartoe, omdat hij vrij onrustig is en niet altijd even tevreden. Als hij slaapt word ik ook nerveus bij de gedachte dat hij kort slaapt, dat ik dan in de knoop kom met de flessen enz.</p><p>Zijn dit normale gevoelens of ebt dit allemaal vanzelf weg? Ben zo bang dat het steeds erger wordt en ik straks tot niks meer in staat ben en aangezien ik alleen ben, kan dat echt niet!</p><p>Herkent iemand dit?</p><p>Gelukkig vandaag een afspraak bij de huisarts, hoop zo dat hij mij hierin kan helpen!</p>
Wanneer ontzwangeren en wanneer postnatale depressie?
- Onderwerp starter PatriciavW
- Startdatum
Ohja en ik heb totaal geen eetlust! Dus mijn lichaam voelt zich daar ook niet beter door, met moeite lukt het me om 3 keer per dag wel in ieder geval iets te eten, maar veel is het niet.
Lieve schat, maak je geen zorgen! Elke kersverse mama gaat door die gevoelens. Je bent je kleintje aan het leren kennen, dat is niet 123 ? zowieso ontwikkeld die zichzelf iedere dag, dus je leert samen 
houd je niet te strak vast aan fles schemas. Jij hebt ook wel eens buiten 8-12-18u honger toch? Zolang je maar ongeveer de juiste hoeveelheid cc aanbied per dag totaal. Jouw honger? Heel normaal: je buik is alles terug op zn plek aan het gooien, honger valt tijdje weg, ik zat ook met lange tanden te eten. Dat trekt snel weg 
eet waar je echt zin in hebt, en doe er moeite voor om iets lekkers te koken, ipv snel een cracker ? wel raad ik aan om steeds meer/langer ertussen uit te gaan met je kleintje. Begin bij een blokje om wandelen en laat dit groeien tot familie bezoek of een uurtje shoppen enzenz. Zodat je merkt dat de wereld niet vergaat en niemand je een slechte mama zal vinden mocht je kleine eens huilen of toch honger hebben buiten schema ? zolang jij alles in je luiertas hebt zitten ben jij toch netjes voorbereid op de gekste situaties! Zoals ik je schrijven zie is het echt geen pstd hoor, en al was het dat wel: so what? Helemaal niks om je voor te schamen. Zo ook jou onzekerheid en angsten niet he; is toch logisch. Zie t maar als een nieuwe baan, maar je houd er al direct met heel je hart van! Dat maakt het zo moeilijk ?. Tip: slaap zo vaak je kunt ‘mee’ want slaapgebrek is wel gevaarlijk. Je word toch direct wakker bij 1 huiltje, dus komt goed! Succes ? en fijne feestdagen ?
houd je niet te strak vast aan fles schemas. Jij hebt ook wel eens buiten 8-12-18u honger toch? Zolang je maar ongeveer de juiste hoeveelheid cc aanbied per dag totaal. Jouw honger? Heel normaal: je buik is alles terug op zn plek aan het gooien, honger valt tijdje weg, ik zat ook met lange tanden te eten. Dat trekt snel weg eet waar je echt zin in hebt, en doe er moeite voor om iets lekkers te koken, ipv snel een cracker ? wel raad ik aan om steeds meer/langer ertussen uit te gaan met je kleintje. Begin bij een blokje om wandelen en laat dit groeien tot familie bezoek of een uurtje shoppen enzenz. Zodat je merkt dat de wereld niet vergaat en niemand je een slechte mama zal vinden mocht je kleine eens huilen of toch honger hebben buiten schema ? zolang jij alles in je luiertas hebt zitten ben jij toch netjes voorbereid op de gekste situaties! Zoals ik je schrijven zie is het echt geen pstd hoor, en al was het dat wel: so what? Helemaal niks om je voor te schamen. Zo ook jou onzekerheid en angsten niet he; is toch logisch. Zie t maar als een nieuwe baan, maar je houd er al direct met heel je hart van! Dat maakt het zo moeilijk ?. Tip: slaap zo vaak je kunt ‘mee’ want slaapgebrek is wel gevaarlijk. Je word toch direct wakker bij 1 huiltje, dus komt goed! Succes ? en fijne feestdagen ?Hoi, ik heb deze gevoelens ook gehad. Mijn zoontje was ruim 3 maanden toen ik voor het eerst met hem ergens op bezoek durfde. Het is een cliché maar het wordt echt wel beter en makkelijker. Ik raad je wel aan om dingen te blijven proberen/doen. Ten eerste om je kindje er aan te laten wennen en ten tweede omdat de drempel voor jezelf steeds hoger wordt als je dingen gaat vermijden. Het is een heftige tijd, zeker als je het alleen moet doen! Misschien vind je het fijn om met een professional te praten over je gevoel.. kan heel fijn zijn. Veel sterkte!
Ik heb die gevoelens ook gehad. Ik vond het echt een kwestie van wennen, elkaar leren kennen en gewoon doem. Bij mij werd het vanzelf beter. Werken hielp voor mij (na een tijdje) ook, dan was ik weer gewoon even mezelf i.p.v. alleen moeder. En dat was geen kwestie van ontvluchten maar tijd voor mezelf.
In ieder geval goed dat je een afspraak met de ha hebt gemaakt, want het is sowieso fijn om over die gevoelens te praten en op tijd aan de bel te trekken. Dus goed zo, dat je voor jezelf zorgt. Mijn dochter is 11 weken en ik heb ook nog vaak angsten/onzekerheden hoor. Dan slaapt ze te kort, of juist weer te lang, huilt ze teveel, drinkt ze te weinig... heel vermoeiend. Maar ik probeer het echt los te laten want als ik een stapje terug neem en even naar dr kijk weet ik dat het gewoon normale baby dingen zijn. Ik gooi t op hormonen. Ik grap ook vaak dat ik weer even grenzen ga verleggen, het begon met een kopje koffie met een vriendin in de stad (heb ik alles mee/gaat ze niet huilen/wat nou als ze ineens honger heeft/pak ik dr op of laat ik dr liggen) heel vermoeiend al die gedachten. Maar ik breidde het steeds wat uit, want als ik mijn onzekerheden de overhand had laten nemen had ik nu nog steeds de deur niet uit geweest waarschijnlijk. Van de week zelfs met dr naar een kerstmarkt geweest in België, en wat ben ik blij dat ik mezelf steeds een beetje push want het is geweldig om lekker met je kleine weg te kunnen gaan. Het komt vast goed!
Goed dat je een afspraak hebt gemaakt met de huisarts. Onzekerheid is heel normaal en je moet het ook nog eens in je eentje doen.Wat al gezegd is; pak je rust (huishouden wacht wel), probeer iedere dag een blokje te lopen en probeer de voedingstijden in grote lijnen aan te houden (zeker als je kindje goed op gewicht is en goed groeit, dan hangt dat echt niet van een half uurtje af).Hoe moeilijk het nu ook is, maar probeer er ook van te genieten. Dit moet zo’n mooie tijd zijn en hij vliegt echt voorbij.Maar vergeet ook niet dat je hormonen nu ook nog een rol spelen. Heb vertrouwen in jezelf, je doet het vast hartstikke goed. En misschien heb je wel een lieve vriendin of familie die even een paar uurtjes willen oppassen zodat jij iets voor jezelf kan doen.
Dank jullie wel, 'fijn' om te lezen dat dit er ook bij hoort. Heb pilletjes gekregen voor als ik even té nerveus ben en moet voor mezelf op papier gaan zetten waar ik mee zit en dan terug naar huisarts om te kijken wat we ermee kunnen doen. Maar 't stelt me een beetje gerust dat jullie dit herkennen en dat het ook vanzelf overgaat!