Wanneer "kun" je het vertellen?

Wij wilden wachten tot 12 weken (allé, vooral mijn man ;-)). Ik mocht wel 1 goeie vriendin inlichten (want zo lang helemaal zwijgen... dat zou me nooit gelukt zijn). Op 12w1d hadden we een echo bij de gynaecoloog, en dan is ook bloed afgenomen bij de nipt. Hij zei zelf: als je het nu nog niet verteld hebt, kun je evengoed nog wachten tot na de resultaten van de NIPT. Natuurlijk zouden we ook steun van onze familie willen als die negatief was, maar we wilden onze ouders precies wat sparen om ze de ene week superleuk nieuws te melden, en dan de week erna slecht... Op precies 13 weken had ik goede NIPT-resultaten en hebben we de toer van de familie gedaan.
 
Ik heb het mijn ouders direct verteld, kon de uitslag van de test echt niet geheim houden voor mijn moeder.
Mijn broers en zussen en schoonfamilie heb ik het na de eerste echo verteld, die was overigens pas met 10 weken (was wat langer zwanger dan verwacht).
Ben nu 37+1 en heb er zeker geen spijt van! 
 
Hier vrijwel meteen mijn ouders en mijn beste vriendin verteld. Mijn vriendin heeft ongeveer een jaar geleden een miskraam gehad, nadat ze het al aan mij had verteld en vertelde achteraf dat ze heel blij was dat ze alleen maar een berichtje hoefde te sturen met ‘helaas geen hartje’ en dat ze verder gewoon kon huilen en we erover konden praten, iets wat lastiger was geweest als ik niets wist. vanuit dat idee heb ik het dus ook haar en mijn ouders verteld. Na een echo met hartje hebben we het wat andere vrienden en mijn oma verteld, met de boodschap dat het nog heel pril is. Volgende week termijnecho en erna ga ik het meer mensen vertellen, bij goed nieuws uiteraard! 
 
Hier precies hetzelfde verhaal.
Ik heb mijn ouders al ingelicht 2 weken terug. Dit vanwege complicaties bij vorige zwangerschap en overhouden van niche (litteken in mijn baarmoederwand waardoor ik infeite lastig tot niet zwanger kon raken zonder hulp).
Nu toch zwanger van een tweeling 6.5 week (wij denken zelf 7.5 al)
Wij gaan het ook met kerst bekend maken tevens omdat ik al vreselijk klachten heb en al begin uit te dijen om het maar zo te zeggen.

We vinden kerst ook leuke gelegenheid om het bekend te maken.
Als het dan nog mis gaat dan is dat zo.
 
Wij hebben het aan onze ouders verteld na de positieve test. De 1e keer een miskraam gekregen. Toen waren zij er voor ons om te steunen. 
De 2e keer toch op dezelfde manier gehandeld;verteld na de positieve test. Dat was maar goed ook, want ben erg ziek geweest van de zwangerschap in 1e trimester. Zo konden zij ons weer bijstaan (voornamelijk mijn man, omdat ik op bed lag). Nu ruim 13 weken en nog niet helemaal de oude. Gelukkig houdt familie hier rekening mee.
Als het voor jullie goed voelt, zou ik het wel vertellen hoor! 
 
Hoi! 
Ik had laatst het volgende van mijn verloskundige gehoord en ook op internet lees je:
"Uit statistieken blijkt dat de kans op een miskraam daalt van 10% naar 1-3%, wanneer er een goed kloppend hartje en ontwikkelde foetus wordt gezien"
De kans op een miskraam wanneer je al eens een kloppend hartje hebt gezien is dus een stuk kleiner al! 
Veel plezier met vertellen :)
 
Bedankt allemaal voor de ervaringen en tips! Ga het denk ik maar gewoon met kerst doen, vind het een te leuk moment ervoor. Hoeveel weken zal vanzelf ter spraken komen en ook zij zullen snappen dat er dan nog vanalles kan gebeuren (al hopen we natuurlijk heel erg van niet)!
Voor alle nog zwanger, gefeliciteerd en geniet ervan (ondanks de kwaaltjes)! 
 
Mijn ouders wisten het zodra ik een positieve test in handen had. Ik was zwanger van een tweeling en kon al snel mijn buik niet meer verbergen. Met 8 weken wist de hele familie het al en een maandje later wereldkundig gemaakt. Doe vooral wat goed voelt en wacht niet die 12 weken alleen maar af, omdat je dan een bepaalde periode voorbij bent. Het kan ik elk stadium van de zwangerschap mis gaan. Ik ben uiteindelijk met bijna 21 weken bevallen en onze zoontjes zijn dus overleden.
 
Terug
Bovenaan