toen ik net zwanger was waren onze jongens (net) 2 en (bijna) 4, dus vergelijkbare leeftijd.
Had het me ook af zitten vragen hoe vertellen we dat en vooral wanneer.... hiervoor heb ik een miskraam gehad (missed abortion) en toen wisten ze nog van niks. Snel daarna was ik weer zwanger, maar dit wisten wij nog helemaal niet.... kwam de oudste bij me op de bank zitten: mama jij hebt een baby in de buik he?
Ergens heeft hij dus heel veel meegekregen van alles denk ik.... maar hij bleek een paar week later gelijk te hebben (toen bleek ik bijna 8 week zwanger te zijn bij een echo!)
Toen de termijnecho paar week later ook nog een levend kindje liet zien hebben we zijn vragen gewoon eerlijk beantwoord en zo groeide hij er in mee....
Als hij er zelf niet zo mee bezig was geweest hadden we denk ik tot een week of 16 ofzo gewacht en dan een keer mee naar de verloskundige, waar ze dan het hartje konden horen etc etc.
Ze zijn nu ook bijna alle controles meegeweest en mogen dan van de VK de doptone aanzetten en dan zie je echt 2 glunderende koppies van trots: zij laten de baby horen! Ook de jongste (van nu ruim 2,5) is er toch ook wel mee bezig, al leeft het bij de oudste toch wel een stuk meer. Die heeft ook zelf een knuffeltje uitgezocht voor de baby, wil ook weten bij de VK hoe de baby dan in mama's buik ligt (dus waar hoofd etc) en wat de baby gaat eten en maakt zich ook al heel druk of Sinterklaas wel een cadeautje voor de baby zal hebben ,dat hij dat anders maar moet vragen of Sinterklaas dat niet vergeet.
Vind het erg leuk om te zien hoe een kleuter al helemaal mee kan leven.
Loop nu op het eind en hij kan niet wachten tot zijn brusje geboren wordt!
groetjes,
Marije (39+3 van de 3e)
