Wij hebben het bij de laatste twee zwangerschappen na de eerste goede echo verteld, en bij de eerste 3 zwangerschappen pas veel later (en die zijn ook allemaal misgelopen, dus er was er ook nooit een goede echo om daarna blij nieuws te delen). Ik vond het heerlijk om het niet te lang geheim te hoeven houden, op mijn werk moest het ivm laboratoriumwerk ook meteen verteld worden. Ook na de miskramen heel veel steun gehad aan familie en vrienden, dus superblij dat ik het al gedeeld had voordat het misging de laatste keer. Daardoor gingen zij ook een beetje mee van het blije gevoel van een aanstaand kindje naar het verdriet van dat het toch allemaal niet doorging, ik heb toen veel meer steun ervaren dan bij de miskramen waarbij ze nog niet wisten dat ik zwanger was.
Overigens had ik vanaf 4 weken meteen zo'n enorme rode blos op mn wangen enzo, dus de meeste mensen konden toch meteen al wel raden dat ik zwanger was, en vanaf 5 weken leek ik getrouwd met een teiltje door de misselijkheid.
Vrienden die wat verder van ons af stonden kregen het nieuws wel pas na de termijnecho.