Wanneer vertellen jullie het op werk?

<p>Hoi allemaal! <br /><br /></p><p>Ik heb wat advies nodig. Bedankt alvast voor degene die het lezen! Nu is het zo.. Ik werk in de ouderenzorg als activiteitenbegeleider op een gesloten afdeling. Sommige dagen zijn heel pittig met veel rolstoelen duwen en ik werk ook veel in de keuken. Sta vaak alleen voor de hele afdeling te koken en werk de hele dag (8 uur) met een mondkapje.. </p><p>nu ben ik nog maar pril zwanger. Maar heb ik wel last van buikkrampen, vermoeidheid etc. <br />het is lastig om een rustiger tempo aan te nemen of nee te zeggen op dingen. Ook vanuit huis werken kan natuurlijk niet.</p><p>nu is mijn vraag eigenlijk. Wanneer zou het een goed moment zijn om het te vertellen tegen mijn collega’s dat ik zwanger ben? <br />Ik heb 19 november mijn eerste echo. stel het zou allemaal goed zijn, ben ik nog maar 7/8 weken. Is dat dan te vroeg om het al te vertellen? <br /><br /></p><p>het is ook fijn om begrip te hebben van je collega’s en dat ze misschien wat rekening kunnen houden met bepaalde werkzaamheden. <br />Ben benieuwd hoe andere van jullie dit aanpakken! </p><p>Bedankt alvast voor de tips </p><p> </p><p>groetjes M</p>
 
Ik werk ook in zorg. Op zaterdag avond een positieve test gehad. Helaas maandagochtend al moeten vertellen i.v.m. röntgenstraling. Toch vond ik het aan de ene kant lastig omdat ik de eerste echo nog niet gehad had. Verder wel fijn dat ik direct ontlast werd. Ik ben erg misselijk geweest. 
Bedenk voor jezelf wat houdt je tegenhoudt om het nog niet te vertellen? En weeg af nu of latee. 
Hoop dat je er wat aan hebt
 
 
Het is heel Nederlands om te zeggen 12 weken. Dan is de kans op een miskraam minimaal. Maar als het goed voelt om het eerder te zeggen, why not? Ik heb een kantoorbaan, werk thuis en nu met 13 weken weten ze het nog niet (mn baas wel). Ik wil eerst alle familie inlichten en heb nog niet iedereen gezien. Doe wat goed voelt, niet wat anderen toegestaan achten!
 
Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap..
Ik ben verpleegkundige in de ouderenzorg dus hetgeen wat jij hebt gehad heb ik ook gehad. 
Echter hoort vermoeidheid, overgeven, misselijkheid etc. bij zwanger zijn. En eerlijk is er nu nog niet een reden om al te minderen qua werkzaamheden. Ik heb het eerder als 12 wkn verteld omdat ik medisch ben ivm operaties in het verleden (baarmoederhalskanker). En ik wat restricties heb opgelegd gekregen van en de gynaecoloog en de verloskundige. 
Na je eerste afspraak en je verloskundige vind dat je minder moet doen is nog tijd genoeg. 
Succes
 
 
 
Je kunt het vertellen wanneer jij je daar goed bij voelt. Ik heb het rond 7 weken verteld aan mijn leidinggevende en directe collega's. Niet omdat ik minder wil doen of gevaarlijk werk doe, ik werk in de kinderopvang. Maar ik wilde vooral open zijn zodat mensen me begrijpen als ik eens een mindere dag heb door vermoeidheid of misselijkheid. Ik doe gewoon alle werkzaamheden, niet minder dan mijn collega's. Maar er is dan wel begrip als je er doorheen zit of eens iets te emotioneel reageert op iets hihi ;)
Inderdaad vertellen meer mensen het pas rond 12 weken omdat dan de kans op miskramen afneemt maar ik sta er anders in. Ik heb ook twee miskramen gehad en vind het dan wel fijn dat mensen weten wat ik doormaak. Ik heb toen gewoon doorgewerkt maar dan wisten mensen wel waarom ik stiller of minder vrolijk was dan normaal. 
Kortom, doe wat goed voelt voor jou ;) 
 
Ik ben nu 5+4 en wil het eigenlijk pas bij 12 weken vertellen. Niet persee om de 12 weken norm maar dat ik gwn 2 goede echo's heb gehad.

Uiteraard als mn lichaam dit toe laat. Heb wel wat klachten al. Maar ik wil het eigenlijk echt pas zeggen als t niet anders kan. Of ik dus de 12 weken echo heb gehad.
 
Bij de eerste heb ik het met 8 weken aan mijn directe collega verteld. Ik werk in het onderwijs en was rete misselijk. Op het moment dat ik de klas uit moest hobbelen om (net niet) over mijn nek te gaan, was het fijn dat er iemand wist wat er was en ook mijn groep in de gaten hield. Nu zwanger van de tweede en net zo misselijk, nu weten al veel meer collega’s het, juist zodat ze er rekening mee kunnen houden en begrip hebben, gezien de vermoeidheid (dus minder snel met reageren op mails etc) en de misselijkheid (dus ipv actieve juf hangend op mijnbureaustoel met een beschuit in mijn handen). Stel dat het mis gaat, mogen zij het ook weten, scheelt weer praatjes.
 
Wat een onzin om te zeggen dat "misselijkheid erbij hoort" en dat je daarom niet minder zou kunnen werken. Iedereen is anders. Ik heb het met 8 weken verteld omdat ik alleen maar boven de wc hing. Ik ging écht niet naar mijn werk. Doe dus wat goed voelt en voel je grenzen aan. Blijf vooral niet werken omdat het "erbij hoort". Luister naar je lichaam.
 
Terug
Bovenaan