Bij mijn eerste zwangerschap, die onverwachts kwam, hebben we het aan mijn ouders en schoonouders verteld. Toen kreeg ik een miskraam. Het gebeurde op 1 januari, dus toen we het tegen mijn schoonvader over de telefoon vertelde, schrok die heel erg. De rest van de dag hebben we in een roes beleefd, we zijn savonds naar de film geweest waar we kaartjes voor hadden en de volgende dag gingen we op vakantie. Bij terugkomst bleek dat mijn schoonvader het aan al mijn zwagers en schoonzussen had verteld. Die belden dus vervolgens ook de rest van de week, zo van: hoe gaat het? Ik had het toen net een klein beetje op vakantie verwerkt, ik ben een binnenvetter, en vond het helemaal niet leuk om erover te praten...
Ik wacht nu dus gewoon tot ik woensdag mijn echo heb gehad. Als het goed is, ben ik dan ruim over de drie maanden heen. Dan kunnen we het daarna aan de rest van de familie vertellen. Het is maar net wat je zelf wil, vertellen of niet. Als je zelf niet bang ben, of zoiets hebt van, ik wil dat ze het ook weten als het misgaat, dan zou ik het vertellen. Maar ik doe het niet, want stel dat het nu weer mis zou gaan, dan krijg ik iedere keer als ik mijn schoonzussen weer zie van die meewarige blikken en vragen van'hoe gaat het nu met je?'
