Hoi Greta,
ik heb het bij mijn eerste zwangerschap met 9 weken verteld, omdat we het niet meer stil konden houden, bij mijn tweede zwangerschap hebben we het met 6 weken verteld, omdat mijn schoonvader op sterven lag en we graag nog wilden dat hij een naam uitkiest voor het kind (waren net op tijd, hij heeft een naam uitgezocht en is overleden toen ik negen weken zwanger was). Bij mijn derde zwangerschap hebben we het ook al met 6 weken verteld. Het was tot dan toe immers altijd goed gegaan. Helaas eindigde deze zwangerschap in een miskraam. Achteraf ben ik wel erg blij dat veel mensen ervan af wisten want op deze manier moest en kon ik er veel over praten en zo was dat voor mij een goede manier om de miskraam meteen te verwerken. Nu hebben we echter alleen goede vrienden en familie ingelicht, maar mede omdat veel mensen zich erg schuldig voelden toen zij mij naar mijn zwangerschap vroegen en ik ze moest vertellen dat het een miskraam was.
Gelukkig gaat het nu wel goed en kan iedereen zien dat ik zwanger ben.
Groetjes, Melanie